Het Chileense duo Pedro Peirano en Sebastián Silva liet zich met The Maid reeds eerder opmerken en met Old Cats zijn de twee er opnieuw in geslaagd om een beklijvend stukje levenscinema te regisseren. We schrijven doelbewust levenscinema, want ook al zullen vele filmliefhebbers deze prent wegens zijn Chileense oorsprong categoriseren als wereldcinema, kozen Pedro en Sebastián toch voor een universeel thema: dementie.
 

Op het eerste gezicht leidt het bejaarde koppel Isadora (Belgica Castro) en Enrique (Alejandro Sieveking) een zorgeloos leventje. Terwijl de oude dame haar laatste levensjaren aan haar zwaarlijvige katten offert, schrijft haar vriend nietsbetekenende kunstartikels op een stokoude computer. Na een tijdje merken ze dat hun "geluk" slechts een façade is, daar Isadora met heel wat ouderdomskwalen heeft te kampen: zo raakt ze bijv. met moeite een trap op (wat een probleem is als je in een appartementsgebouw woont waarvan de lift gestadig defect is) of vergeet ze op een dag de kraan van de wasbak dicht te draaien waardoor de hele badkamer onder water staat. Omdat het koppel beseft dat er voor hun geen toekomst meer is, nemen de twee oudjes genoegen met hun armtierig verouderd appartementje in Santiago, wat niet naar de zin is van hun dochter Rosario (Claudia Celedon) die na een vakantie in Peru haar ouders komt bezoeken. Vanaf de eerste seconden zien we dat de relatie tussen moeder en dochter volledig is verzuurd. Rosario is een brutaal nest en het enige wat de lesbische vrouw aan haar vroegere acteercarrière heeft overgehouden is haar cocaïnegebruik. Samen met haar vriendin Beatrice (Catelina Saavedra) wil ze de oudjes verrassen met enkele heilzame zeepjes uit Peru, doch komt na heel wat bekvechten de aap uit de mouw: Rosario wil dat de twee senioren hun appartement verlaten. Ze probeert de oudjes te paaien door er hun van te overtuigen dat een nieuwe woonst de gezondheid ten goede komt, toch blijkt vlug dat de inhalige dochter geld nodig heeft zodat ze samen met haar vriendin een zeepwinkel kan openen.
 

Pedro Peirano en Sebastián Silva kozen voor een alledaags onderwerp waarmee iedereen vroeg of laat wordt geconfronteerd. Ook al gebruikt het regisseursduo niet meer dan de macht van een goede dialoog, is Old Cats toch een mooi voorbeeld van cinema vérité zoals we die bijv. kennen van de geniale gebroeders Dardenne. In hun bijna Jambers-achtige aanpak wordt een situatie geschetst zonder een oordeel te vellen over wat juist of fout is, het is immers de kijker die daarover moet beslissen. Is het normaal dat een moeder meer van haar katten houdt dan van haar eigen kind? Is het geen verwerpelijke gedachte dat een dochter haar eigen moeder het huis uit wil zodat ze haar eigen droom kan realiseren? Allemaal stof voor ellenlange discussies, maar Pedro Peirano en Sebastián Silva verwerken deze levensvraagstukken op uitmuntende wijze in een negentigtal minuten auteurscinema die aan je broek blijft plakken. Alhoewel de film zich bijna volledig afspeelt in het kleine appartementje, verveelt Old Cats geen seconde en deze verdienste is vooral aan de acteurs te danken. Het is vooral Belgica Castro (wat een naam!) die als dementerende moeder waarschijnlijk de rol van haar leven speelt, terwijl dochter Claudia Celedon net iets te weinig overtuigt of is dit louter te wijten aan de apathie die de kijker voelt voor deze vrekkige (bijna harteloze) dochter? Old Cats is dan ook een mooi staaltje auteurscinema over knagende levensvragen dat bovendien is voorzien van een mooi streepje wereldcinema.

BEELD EN GELUID

Je kan er gif op innemen dat deze film tot stand is gekomen met een minimum aan financiële middelen, toch doet deze Chileense film vele Hollywoodprenten verbleken. Een voortreffelijk beeld en geluid, ofschoon Old Cats een dialoogfilm is, of had je wat anders verwacht?
 

Jammer genoeg zijn er geen extra’s te vinden.
 

Old Cats is geen filmpje dat gemaakt is voor fervente kattenliefhebbers, wel voor cinefielen die verzot zijn op films waarin een universele vraag als “wat gaat er met mij gebeuren als ik seniel ben en de trappen niet meer op kan?” centraal staat. Kleine aanrader.