FILM
Elk jaar is er bij de Oscaruitreiking wel één naam waarvan je nog nooit hebt gehoord en die opduikt in de acteercategorieën. Dit jaar viel die eer Demian Bichir te beurt. Dat hij daarin slaagde is opmerkellijk om twee redenen. De eerste is dat hij eeuwige bruidsjongen Leonardo Di Caprio - als J. Edgar Hoover - uit de laatste vijf hield. De tweede is dat Bichir zijn rol vertolkte in een kleine, haast onopgemerkte film die in het begin van het kalenderjaar al snel uit de bioscoopzalen verdween: A Better Life. Beide redenen deden me reikhalzend uitkijken naar zowel de prent als de vertolking. Bichir moest wel verbluffend goed zijn, anders zou hij die onverhoopte Oscarnominatie nooit in de wacht gesleept hebben, toch? Wel, dat valt dus wat tegen...

Misschien moet ik beginnen met het uit de doeken doen van de plot. Bichir speelt de illegale Mexicaan Carlos Galindo. Die knoopt de eindjes aaneen als tuinman in Los Angeles en voedt in zijn eentje tienerzoon Luis op. De hoop op een beter leven voor hun twee houdt hem op de been, ook al krijgt hij weinig respect van zijn zoon voor de zware en ondankbare job. Maar dan biedt zich een kans aan die Carlos niet kan laten liggen: de aankoop van een kleine truck die hem toelaat als zelfstandige in de tuinbusiness te beginnen. Helaas slaat het noodlot al op de eerste dag toe: een andere illegaal steelt de wagen. Carlos laat het daar niet bij zitten. Hij doorkruist half Los Angeles om dief en truck te vinden. Zoon Luis gaat met tegenzin mee op pad, maar krijgt onderweg meer en meer respect voor zijn vader.

Waarmee we meteen het eerste pijnpunt van A Better Life aanraken: de zeemzoete voorspelbaarheid. Het aantal films dat het nastreven van de Amerikaanse droom als thema heeft en het doorprikken ervan als dramatisch element gebruikt, is immers legio. A Better Life voegt nagenoeg niets nieuws toe aan die lange rij films en bezondigt zich te vaak aan clichés. Zo is de positieve ingesteldheid van de protagonist op het naïeve af en bezit hij veel te weinig karakterfouten om echt geloofwaardig te zijn. Ook de rest van de personages wordt met brede penseelstreken neergezet. De minimalistische plot werkt vreemd genoeg net wél, vooral wanneer de prent focust op de relatie tussen vader en zoon. Dan lijkt A Better Life even uit te groeien tot een film die meer is dan een simplistische kijk op de immigratiepolitiek van de Verenigde Staten. Helaas kan de prent die goede bedoelingen in lang niet alle scènes te gelde maken. De regie van Chris Weitz heeft bovendien geen eigen identiteit: hij probeert zoals in een documentaire de personages dicht op de huid te zitten, maar overtuigt visueel niet.

De hoop dat de acteurs de middelmatigheid kunnen overstijgen, wordt deels ingelost, maar vertolkingen die je bij de keel grijpen zijn er niet. Demian Bichir heeft natuurlijk het voordeel dat niemand hem kent en dat hij dus volledig kan opgaan in de rol: hij is een ideale verpersoonlijking van de illegale immigrant. Op dramatisch niveau kan hij echter niet alles uit de kast halen, deels omwille van het scenario, deels omdat Bichir Carlos neerzet als iemand die uiterlijk zelden de controle verliest. José Juliàn, die zijn zoon speelt, overtuigt dan meer als een rebelse tiener die op een leeftijd is beland waarop hij keuzes moet maken die zijn levensloop ingrijpend kunnen veranderen. De rest van de cast heeft zelden meer dan enkele scènes en kan dan ook geen stempel op de film drukken.

Als puntje bij paaltje komt is A Better Life niet meer dan een veredelde tv-film. De politieke boodschap achter de film overschaduwt voortdurend de ontwikkeling van het verhaal, waardoor je bijwijlen het gevoel hebt naar een reclamespot voor een linkse partij te kijken. Dat betekent niet dat de prent geen mooie momenten kent. Vooral het moment dat de hoop in de ogen van Bichir overgaat in wanhoop - in een fractie van een seconde, als zijn truck gestolen wordt - blijft nog een tijdje nazinderen. Maar zeggen dat de acteur zijn Oscarnominatie verdiende, dat krijg ik niet over mijn lippen.

BEELD EN GELUID
Zowel beeld als geluid halen een goed niveau op deze disk, maar je moet geen wereldschokkende audiovisuele presentatie verwachten. De scherpte en de kleurenweergave zijn de beste elementen van de beeldtransfer, het contrast scoort net een beetje minder. maar omdat een groot deel van de film zich in de stralend zonlicht afspeelt, stoort dat nauwelijks. De soundtrack heeft weinig nood aan de achterste kanalen en gebruikt die dan ook amper. De dialogen worden helder weergegeven.

EXTRA'S
De enige extra's zijn de Cross-promotionele trailers waarmee de schijf opstart.

CONCLUSIE
A Better Life klaagt de behandeling van illegale immigranten in Los Angeles aan, maar heeft zoveel oog voor de boodschap dat de plot en de personages te vaak als los zand aaneenhangen. Wel kan de film pochen met goede vertolkingen. Beeld en geluid halen een degelijk niveau maar een bonussectie is er niet.