FILM
Soms heb je van die films die over niks gaan, prenten die zelfs geen verhaal bevatten (laat staan dat ze een impact hebben), maar toch raak je er op één of andere manier door gecharmeerd. Zo'n leuk niemendalletje is Gianni E Le Donne, wat zo veel betekent als Gianni en de vrouwen. Regisseur en hoofrolspeler Gianni Di Gregorio was wel niet meteen in de zevende hemel toen het Italiaanse filmpubliek hem massaal vroeg om een vervolg te maken op zijn hitkomedie Pranzo Di Ferragosta, want niet alleen had de scenarist van Gomorra niet veel zin om voor de tweede keer in de huid van Gianni Brandani te kruipen, ook is de man niet echt tuk op acteren. Neen, Gianni Di Gregorio staat liever achter de camera en de Italiaan hoopt dan ook van harte dat er geen derde deel komt. Tja, sommige mensen zijn nu eenmaal nooit tevreden, niet waar?


Gianni Brandani is een zestiger die opbokst tegen zowel de nieuwe generatie (de noden van een tienerdochter) als de oude generatie (de flamboyante levensstijl van zijn moeder waardoor hij steeds dieper in de schulden raakt). Ook zijn huwelijksleven loopt mank, want tussen Gianni en zijn vrouw Palina is allang geen sprake meer van een seksleven of enige affectie. Het leven is eentonig geworden en ieder moment van de dag herinnert zijn vrouw hem aan onaangename taken zoals bijv. het kopen van gordijnen. Het enige lichtpuntje in zijn saaie leventje is de wulpse blik die het jonge buurmeisje hem toewerpt. Plots heeft Gianni genoeg van zijn afstompend leventje en onder invloed van zijn kranige vriend Alfonso (Alfonso Santagata) besluit de oude rakker om de vrouwtjes achterna te lopen en tot zijn verbazing klijkt dat nog te lukken ook!


Gianni E Le Donne is een film die het alledaagse leven van doodgewone mensen vertelt. In feite verschilt deze prent niet zo veel van wegwerpkomedies als Smoorverliefd of het ridicule Zot Van A, alleen weet regisseur Gianni Di Gregorio dit soort nonsens op een luchtige en vooral aantrekkelijke manier te verpakken. Zonder veel moeite weliswaar, de Italiaanse keuken oogt op pellicule nu eenmaal veel mooier dan die van Antwerpen, niet? Meer zelfs, bij het bekijken van dit niemendalletje krijg je meermaals het gevoel om je koffers te pakken en richting Rome te vliegen. De dialogen zijn ingetogen grappig en vaak intelligent waardoor we uit de buurt blijven van de gevreesde feelgoodfilm. De regie is sober, maar degelijk. Neen, een Italiaans meesterwerk is Gianni E Le Donne geenszins geworden, maar wel kan deze film de kijker 90 minuten boeien, ook al gebeurt er niks. Over filmmagie gesproken!

BEELD EN GELUID
Deze film is enkel op dvd beschikbaar, maar dat is helemaal niet erg want het beeld is subliem. Het geluid is eveneens van de hoogste plank en zeg nu zelf, hoe kan een komedie nu beter afsluiten dan met een nummer van Pixies?


EXTRA'S
Het enige wat je hier vindt is een interview van zo'n vijf minuten dat op betaalzender Prime is uitgezonden. Veel leer je uit dit korte gesprek niet, behalve het feit dat Gianni Di Gregorio helemaal geen zin had om deze film te maken. De man beschouwt zichzelf dan ook als het slachtoffer van zijn eigen succes.

CONCLUSIE
Gianni E Le Donne is een aangename komedie zonder veel inhoud, maar toch hou je er een goed gevoel aan over. Niet meteen de grote tip van de maand, maar zeker het bekijken waard.