FILM
Twaalf jaar geleden was Virginie Despentes één van Frankrijks meest omstreden cineasten. De steen des aanstoots was de verfilming van haar gedurfde boek Baise-Moi, de prent bezit immers heel wat bloot (en vooral veel zinloos geweld). Reden genoeg dus om de moraalridders op stang te jagen. Ondertussen is Baise-Moi allang een gedateerde film waarover niemand nog spreekt. Ook de carrière van Despentes zelf ging niet echt bergop, want als regisseuse draaide ze alleen nog de televisiedocumentaire Mutantes en Bye Bye Blondie. Een prent die niet eens de Vlaamse bioscopen haalde en ook in thuisland Frankrijk zat men niet te wachten op een comeback van deze dame.


Gloria (prachtig vertolkt door Soko) is een onhandelbaar kind. Opgepept door de anarchistische punkdeuntjes van Bérurier Noire verzet de jonge Gloria zich tegen de wetten van de maatschappij. Alles is verkeerd en ook haar ouders kunnen niks goed doen. Na de zoveelste agressieve driftbui laten de wanhopige ouders hun dochter in een psychiatrische instelling opnemen, maar daar gaat het alleen van kwaad naar erger. De verzorgers kunnen het probleemkind amper de baas en op de koop toe begint ze een romance met Frances (Clara Ponsot). Net als Gloria is Frances ervan overtuigd dat de maatschappij hun nooit klein zal krijgen. Ze schoppen keet in de straten van Parijs en regelmatig worden ze door de politie opgepakt. Ook al beloven ze elkaar eeuwige trouw, verliezen later de twee vriendinnen elkaar toch uit het oog. Twintig jaar later botsen de twee vrouwen bij toeval elkaar tegen het lijf, maar ondertussen is er veel verandert. Gloria (Béatrice Dalle) is nog wel dezelfde verslaafde punkster van vroeger gebleven, Frances (Emmanuelle Béart) daarentegen heeft het helemaal gemaakt in haar leven. Ze is getrouwd (ook al is het maar voor de schijn) met een succesvolle schrijver. De rebel van vroeger heeft zelfs een eigen televisieprogramma en zowaar een eigen chauffeur. Ondanks de tegenstellingen worden de twee opnieuw op elkaar verliefd en zetten ze voor een tweede keer in hun leven hartje Parijs op stelten.


Het verhaal van Bye Bye Blondie is wel leuk gevonden, toch vangt Despentes er weinig mee aan. De regie is oersaai en ofschoon deze film kan rekenen op Franse filmmonumenten zoals Béart en Dalle, zijn de acteerprestaties toch zeer ondermaats. Het zal trouwens voor vele kijkers slikken zijn als ze Béatrice Dalle zien, want de vamp uit 37°2 Le Matin die in 1986 menig jongensharten sneller liet slaan ziet er anno 2012 als een afgeleefde junk uit. De sterkste momenten zijn de flashbackbeelden en dan vooral die met Soko, de Siouxsie-lookalike vertolkt haar rol immers op imponerende wijze. Despentes denkt jammer genoeg nooit na over haar verhaal, wel zadelt ze de kijker op met poëtisch gezwets dat enkel de verveling stimuleert. Bye Bye Blondie kon een ideaal beeld van de Franse gothicbeweging zijn, doch is het resultaat saaie arthouse waarvan niemand wakker ligt.

BEELD EN GELUID
De beeldkwaliteit van deze prent is standaard, ofschoon de flashbacks uit de jaren 80 veel wazige beelden bevatten. De kwaliteit van het geluid is ook gewoontjes, wel heeft deze prent een uitmuntende soundtrack met nummers van Siouxsie & The Banshees en van Bérurier Noire, zelfs de controversiële Lydia Lunch vertolkt een livenummertje.


EXTRA'S
Er staan geen extra's op deze dvd.

CONCLUSIE
Staar je niet blind op de namen Emmanuelle Béart en Béatrice Dalle. Deze twee dames zijn wel iconen van de hedendaagse Franse cinema, toch vangt Virginie Despentes niks aan met hun talent (ofschoon wij er sterk aan twijfelen of Dalle die nog wel heeft). Bye Bye Blondie is een zinloze film en dat is jammer, met zo'n onderwerp kon je iets veel beters maken.