In Great Expectations maken we kennis met de 10-jarige weesjongen Pip. Hij wordt opgevoed door z’n hardvochtige zus en haar minzame echtgenoot, de dorpssmid Joe Gargery, die het vaak voor hem opneemt als z’n vrouw Pip weer met alle zonden van Israël overlaadt. Op de terugweg na het bezoek aan het graf van z’n ouders op het kerkhof, loopt Pip in het moeras ene Magwitch tegen het lijf, die hij een vijl bezorgd om z’n voetketen door te zagen. Via z’n oom leert Pip de excentrieke Miss Havisham kennen, een jonge vrouw die op het naburige kasteel woont en die hem een hele tijd engageert als speelmaatje van haar geadopteerde dochter Stella. Vooral Pips oudere zus maakt zich illusies: dat ze erop vooruit zullen gaan als gevolg van de contacten met de hogere stand, dat het hun financieel voordeel zal opleveren, maar zo’n vaart loopt het niet, want Miss Havisham regelt uiteindelijk een opleiding tot smid voor de kleine jongen. Pip is ontgoocheld en laat dat ook blijken, maar hij beseft niet dat Miss Havisham sinds haar echtgenoot er met de noorderzon vandoor ging, een afkeer heeft van mannen.

Een paar jaar later klopt er een advocaat uit Londen aan de deur van de smidse die Pip meedeelt dat een weldoener hem een jaargeld heeft toegekend en dat hij op z’n 21ste verjaardag diens fortuin zal erven. Pip weet niet wat hem overkomt als hij een paar dagen later als een echte gentleman in een riante woning in hartje Londen geïnstalleerd wordt. Voor hem staat het vast dat Miss Havisham de onbekende weldoener is en dat zij hem als bruidegom van haar stiefdochter gekozen heeft. Tijdens een vluchtige ontmoeting met Stella wordt hem op het hart gedrukt Miss Havisham en het kasteel te vermijden, maar Pip slaat de goede raad in de wind. Op z’n 21ste verjaardag staat hem dan ook een schrikbarende verrassing te wachten.

Meesterverteller Charles Dickens neemt de kijker in Great Expectations mee naar Londen halfweg de 19^de eeuw. Het is het tijdperk van de industriële revolutie en de onbeperkte mogelijkheden voor handige nieuwe rijken, maar het stadsproletariaat leeft in miserabele economische en hygiënische omstandigheden en het achtergebleven platteland profiteert nauwelijks van de nieuwe uitvindingen en de toegenomen welstand. Als chroniqueur van z’n tijd levert Dickens ons een perfect beeld van de manier waarop de 19de-eeuwse samenleving functioneerde, weliswaar met toevoeging van literaire elementen om de verhaalstof makkelijk verteerbaar en boeiend te houden, maar we mogen ervan uitgaan dat ondanks de styling en veralgemeningen zijn verhalen een realiteit tonen die hij zelf vaak genoeg heeft gezien en zelfs ondergaan op het moment dat z’n eigen familie door te hoge schulden in de gevangenis terechtkwam.Het 19de-eeuwse kapitalisme was in hoge mate ongevoelig voor armoede, onderontwikkeling en voor de regelmatige epidemieën die verantwoordelijk waren voor hoge sterftecijfers onder het stadsproletariaat. Daarbovenop kwam de uitbuiting, door andere armen of door de hogere klasse, een hoog misdaadniveau en wijdverspreide corruptie waardoor overleven eerder een kwestie was van geluk dan van zorgvuldig plannen. In een verhaal zoals Great Expectations laat Dickens alle wantoestanden aan bod komen en daarvoor gebruikt hij kleurige en veelzijdige figuren die hij in interessante verhaallijnen plaatst.

Alle registers worden opgetrokken, zij het dat geheimzinnigheid wellicht de sterkste onderstroom is in dit verhaal, want dat er wat mis is met miss Havisham, dat wordt al meteen duidelijk tijdens Pips eerste bezoekje aan het kasteel: de tuin is verwaarloosd, de gevel is grauw en afgebladderd en miss Havisham zelf is een allesbehalve frisse verschijning met kapotte lippen, een gescheurde jurk en een kapsel dat eerder op spinrag lijkt, in kamers waar het meubilair zich onder een dikke stoflaag verschuilt en de gordijnen er bijhangen als scheepszeilen na een flinke storm. De tijd lijkt er stil te staan en zelfs via Stella, de geadopteerde dochter van miss Havisham verneemt Pip niets over wat er aan de hand is. Het jonge meisje is schijnbaar een speelbal in de handen van een jonge edelvrouwe die ze niet helemaal op een rij heeft. Regisseur Brian Kirk speelt aardig in op die lichtjes macabere sfeer en tovert een mysterieus kasteel en geheimzinnige bewoners te voorschijn die buiten de tijd leven en die alle contact met de rest van de samenleving vermijden.

Na een uitgebreide voorstelling van de hoofdrolspelers en het op gang brengen van de hoofdverhaallijn, verplaatst Charles Dickens de actie van het platteland naar Londen, waar de mogelijkheden om de misbruiken uit zijn tijd te illustreren in ruimere mate voorhanden zijn. In de grootstad komt de eenvoudige Pip in een totaal nieuw milieu terecht dat hem meteen opslorpt en zoals dat vaak gaat kan hij er alleen overleven door z’n oude identiteit te verloochenen. In een aandoenlijk fragment zien we hoe Joe Gargery, de echtgenoot van z’n zus, hem komt opzoeken en hem verwijt nooit een briefje te hebben gestuurd. De nieuwe Pip kijkt z’n voormalige voogd nauwelijks aan en gaat er uiteindelijk zonder meer vandoor als blijkt dat hun ontmoeting de aandacht trekt van mensen die Pip liever niet op de hoogte brengt over zijn verleden. Of hoe iedereen het spelletje uiteindelijk meespeelt om z’n vaak met moeite verworven positie te behouden.