FILM
Badgad, 2004. De Amerikaanse ontmijningsdienst Team Delta moet geregeld uitrukken om explosief tuig onschadelijk te maken; terroristen proberen niet alleen het dagelijks leven in Bagdad te herschapen tot een chaos, maar ze proberen tevens de ontmijners te 'lokken' zodat ze tijdens hun poging om de ontsteking onschadelijk te maken mee in de lucht vliegen. Wanneer het wieltje van het ontmijningswagentje afbreekt en sergeant Matt Thompson (Guy Pearce) probeert het ding manueel te repareren, vliegt hij de lucht in. Zijn teamgenoten, JT Sanborn (Anthony Mackie) en Owen Eldridge (Brian Geraghty) moeten noodgedwongen op zoek naar een nieuwe collega, en ze zijn niet al te blij wanneer ze merken dat sergeant William James (Jeremy Renner) het schijt blijkt te hebben aan elke vorm van veiligheidsvoorschriften. Hij kent niet de minste angst, maar heeft ook niet de nodige verantwoordelijkheidszin, en hij brengt zijn teamleden geregeld in gevaar. Sanborn en Eldridge kunnen amper de neiging onderdrukken om bij gelegenheid eens per ongeluk een ontstekertje te laten afgaan wanneer James in de vijfentwintigmeterzone staat. James heeft echter nog wel een menselijk kantje: hij sluit vriendschap met een jochie dat zichzelf Beckham (Christopher Sayegh) noemt en illegale dvd's aan de man brengt. Wanneer de jongen door het verzet wordt gekeeld en zijn lichaam als omhulsel van een springtuig wordt gebruikt, slaan bij James de stoppen door.




Bij de Oscaruitreiking van 2010 gaf de twee jaar eerder gedraaide film The Hurt Locker de concurrentie, en dan met name Avatar van James Cameron het nakijken. Een saillant detail is dat het min of meer een persoonlijke afrekening was, want de regisseur van The Hurt Locker is Kathryn Bigelow, de ex van Cameron. Ze schreef Oscargeschiedenis omdat ze de allereerste vrouwelijke regisseur was die met het felbegeerde beeldje naar huis mocht gaan. Opmerkelijk is dat het hierbij om een nogal rauwe oorlogsfilm gaat waar het testosteron met bakken afdruipt. The Hurt Locker was de eerste film die ze draaide sinds K-19: The Widowmaker, en haar recente Zero Dark Thirty toont aan dat Bigelow een bijzondere voorliefde heeft voor milieus waar een kazernelucht aankleeft. Bigelow neemt in The Hurt Locker geen enkel politiek standpunt in, en verslaat eerder de uitzichtloze verslaving aan opwinding van het personage dat Jeremy Renner (tegenwoordig heet dankzij The Avengers en The Bourne Legacy) vertolkt. Renner was een relatief onbekende in 2008, en de enige namen van betekenis op de affiche, Guy Pearce en Ralph Fiennes, hebben slechts een korte rol.




De film eindigt wat op een anticlimax: wanneer James' tour of duty er op zit, en hij terug moet leren te settlen met zijn vrouw Connie (Evangeline Lilly, Lost) en zijn pasgeboren zoontje weet de brave man van geen hout pijlen maken, en hij tekent voor een jaar bij. Renners personage straalt daarbij nogal tegengestelde boodschappen uit aangaande zijn voorliefde voor het leger, waardoor we eigenlijk geen hoogte krijgen van zijn karakter. Bigelow wist blijkbaar niet goed of ze de man als een held of als een antiheld op het voorplan moest schuiven. Voor een Oscarwinnaar is de verhaallijn ontegensprekelijk dun: veel meer dan hun dagen aftellen en daarbij van de éne ontmijningsopdracht naar de andere lopen, afgewisseld met slemppartijen waarbij whisky wordt verbruikt als limonade, doen de hoofdpersonages niet. Anderzijds kan je Bigelow niet verwijten dat ze goedkope sensatie opzoekt: haar visie op oorlog, die behoorlijk is veranderd sinds de aanslag op het World Trade Center, is behoorlijk evenwichtig. Ze vergelijkt in de openingsquotes van de film oorlog met een drug, en dat is nog niet eens zo ver gezocht aangezien James alle kenmerken van een verslaafde vertoont, tot en met het uiteindelijk hervallen. Echo's van Black Hawk Down klinken duidelijk door: essentieel gaat de film over de tweespalt tussen de zinloosheid van oorlog versus de opwinding van de strijd zelf. Om de authenticiteit van de film te bewaren werd het gros geschoten in Jordanië op een zucht van de Iraakse grens. De film mist echter een relativerende dimensie die bijvoorbeeld Three Kings wel heeft. Uiteindelijk is het zeker geen minderwaardige prent, maar waar Cameron met Avatar wel degelijk een vernieuwend technisch concept te bieden had, opteerde de jury blijkbaar om politiek correcte redenen eerder voor Bigelow, en niet omwille van de kwaliteiten van de film. Jammer.

BEELD EN GELUID
De videokwaliteit van The Hurt Locker is buitengewoon puik. De beeldvoering die bijna uitsluitend met een handheld camera is geschoten, is sober en somber, reflecteert de chaos waarin Irak is gestort tot in de puntjes, en de grove korrel en het minimale gebruik van belichting illustreren perfect de setting van de film. Zand, woestijn en kapotgeschoten steden zien er om ter vuilst uit. In high definition komen de vele details, onder meer aan de bommen die James moet onschadelijk maken, helemaal goed tot uiting. De huidstinten zijn realistisch en onder meer James' littekens zien er beangstigend echt uit. Ook in de textuur van de stadsmuren zijn de inslagen van de granaten te tellen. De DTS-HD MA 5.1-track is daverend: explosies, vuurwapens en gierende jeeps zijn de orde van de dag. Alles wordt met veel gevoel voor richting geëtaleerd; in alle chaos is er toch nog wat orde terug te vinden.




EXTRA'S
The Hurt Locker wint tevens de Oscar voor de beschamendste selectie aan bonusmateriaal. Een winnaar van een Oscar voor beste film afschepen met een korte promotionele en nietszeggende documentaire "Behind The Scenes" (12:31) en een trailer, zoiets doe je niet. Tegenover andere landen wordt ons tevens het audiocommentaar van Kathryn Bigelow ontzegd.

CONCLUSIE
Volgens mij heeft The Hurt Locker de Oscar voor beste film gekregen om allemaal foute redenen. De film is niet slecht maar ook bij momenten niet meer dan middelmatig. De beeld-en geluidskwaliteit van deze Blu-ray zijn exceptioneel goed, maar de bonussectie is schandalig dun. Om welke reden de film zo snel in de afprijsbakken is beland, laat ik aan uw eigen oordeel over.