Dade Murphy (Jonny Lee Miller) is door een rechter veroordeeld omdat hij zomaar voor de kick een deel van Wall Street heeft platgelegd. Hij mag tot zijn achttiende verjaardag niet meer in de buurt van een toetsenbord of modem gezien worden, of het zal hem zuur opbreken. Maar zijn verjaardag nadert met rasse schreden, en onder de nickname Crash Override laat hij als eerste stunt de computers van een TV-station doldraaien. Al snel vindt Dade op school gelijkgestemde zielen, die na hun uurtjes beveiligingssystemen kraken. Hun virtuele paden kruisen die van The Plague (Fisher Stevens), een expert-hacker die een gevaarlijk virus heeft losgelaten in de software om olietankers te besturen, zodat een milieuramp dreigt. Hij slaagt erin om de schuld in de schoenen van het hackersclubje te schuiven. Joey (Jesse Bradford) heeft namelijk toevallig een file gedownloaded waaruit de ware intenties van The Plague moeten blijken: die heeft namelijk een worm ingeplant die systematisch kleine sommen geld van de oliemaatschappij naar zijn persoonlijke rekening overhevelt. Om de ware schuldige te kunnen vinden en Joeys onschuld te bewijzen, moet Dade alias Crash Override de hulp zoeken van een concurrerende hacker, Acid Burns. Haar ware naam is Kate Libby (Angelina Jolie), ze is nóg beter in het hacken maar tegelijkertijd even egocentrisch en megalomaan.

Het voornaamste probleem wanneer je een computer gaat kopen, is dat wanneer je 'm thuis voor de eerste keer uit de doos haalt, hij alweer verouderd is. Het voornaamste probleem wanneer je een film over computerfraude maakt, de gebruikte technologie constant de wrevel wekt van de echte computerkenners. Echt hacken is natuurlijk niet echt boeiend om te bekijken, een nerd die uren lang op een computerklavier ligt te tokkelen en dan bijna spontaan een orgasme krijgt van een hoop ASCII-nonsens op zijn scherm. Wat in zo'n geval spijtig gebeurt is dat de makers alle zin voor realiteit overboord gooien, en meteen met de meest waanzinnige werkomgevingen schermen waartegen het intussen al wereldberoemde "grafische UNIX-systeem" uit Jurassic Park klein bier is. De grafische vormgeving van het hacken in deze film is mogelijk nóg verder van elke denkbare realiteit. Zo is het in de film bij wijze van spreken mogelijk om door een simpele grafische rekenmachine aan te sluiten op de TV-distributie een oneindig snelle verbinding te krijgen met de zwaarst beveiligde computers van het Pentagon, uiteraard allemaal in een virtual reality-omgeving - en als de koppelstukken niet passen, maak je die ter plaatste met naar keuze een haarspeld, een paperclip, onderdelen van een scheerapparaat of een willekeurige combinatie van voornoemde. Wat dat betreft scoort deze film ongeveer even hoog op de Schaal van Knulligheid als films als Tron, waar we liever niet aan terugdenken. Eens je over die tecnische aspecten over bent (feitelijk moet deze zin beginnen met "In het onwaarschijnlijke geval dat...") is Hackers een redelijk fast-paced stukje technothriller, helaas zonder enige diepgang van betekenis, of acteerwerk dat ook maar ergens op lijkt. Om de subcultuur van de hackers te beschrijven worden alle clichés uit het genre maar op een hoopje gegooid, en hebben de scenaristen zich rijkelijk uit die grabbelton bediend. Het geheel wordt overgoten met ladingen loeiende techno-muziek. Een grappig experiment zou zijn om deze film eens aan een tachtig-plusser te tonen. Wedden dat die daarna de knop van de radio zelfs niet meer durft omdraaien?

BEELD EN GELUID

De beeldkwaliteit van deze release is meer dan bevredigend te noemen. Zeer scherp (soms wel met een beetje edge enhancement), contrastrijk, bijna nergens ruis, natuurlijk overkomende kleuren en een mooie contrastschakering. Uiteraard zijn in al die hippe computergrafieken artefacts zo goed als onvermijdelijk, maar daar blijft het dan ook bij. De geluidstrack is werkelijk imponerend, maar het geheel verzuipt zo een beetje in de loeide techno-beats, die weliswaar in het kader van de film erg gepast zijn, maar toch een nasmaak van bruut geweld meegeven. De achterkanalen en de subwoofer staan zo goed als geen minuut stil. De dialoog komt hierdoor niet in de verdrukking, maar wordt wel verbannen naar het center-frontkanaal, waar die soms een beetje vervormd klinkt, vooral in de hoge tonen. Toch, voor wie houdt van dit soort geluidstracks, absoluut een toppertje.

EXTRA'S

De enige extra op de disk is een mediocre trailer. Enough said.

CONCLUSIE

Hackers is een film met een redelijk mager verhaaltje, dat rijkelijk wordt gecompenseerd door allerlei speciale effecten en een geluidstrack die tot het uiterste gedreven wordt. De prent heeft alleszins het potentieel van een cult-hit. Voor liefhebbers van entertainment waarbij je je verstand niet ten volle hoeft te benutten.