FILM
Niets is zo erg als het hebben van vooroordelen, desalniettemin hield ik toch mijn hart vast toen ik las dat rapfenomeen RZA het als regisseur ging proberen. Voor wie het nog niet zou weten, RZA is één van de oprichters van Wu-Tang Clan, een hiphopgroep die samen met N.W.A. voor een ware revolutie in dat genre zorgde. De groepsnaam verwijst naar de martialartsklassieker Shaolin And Wu Tang. De jonge RZA was namelijk van kindsbeen af gefascineerd door karatefilms en het stond wellicht ergens in de sterren geschreven dat RZA op een dag ook zo'n film zou maken. Naar eigen zeggen ging RZA in zijn prille jeugd eerst naar de bioscoop om er een Shaw Brothers-filmpje mee te pikken om daarna gesterkt door de opgedane inspiratie een robbertje te gaan vechten. Tja, RZA is misschien wel een groot hiphopartiest, intelligente uitspraken waren nooit echt zijn ding. Die infantiele houding vind je ook terug in zijn filmdebuut. Neen hoor, films waarbij het verstand op nul mag staan hebben voor mij een even grote waarde als cinefiele meesterwerken. De enige eis die ik stel is dat een film in de eerste plaats goed gemaakt is en dat is The Man With The Iron Fists in geen geval.

Eigenlijk is deze karatefilm één grote egotrip van de rapper. Hij is regisseur, hij bedacht het debiele verhaal, hij componeerde de soundtrack, hij eiste de hoofdrol op, hij verzorgt de (irriterende) voiceover en tevens sloeg hij alle wijze raad van de opnameleider in de wind. RZA is er apetrots op dat hij superster Russell Crowe voor dit onding kon strikken en zelfs zijn maatje Quentin Tarantino had er geen bezwaar tegen om zijn naam op de affiche te laten prijken. Laat je echter niet om de tuin leiden, het enige wat de twee met elkaar gemeen hebben is hun liefde voor extreem geweld; wel loopt het bij RZA voor geen meter.

Het scenario is geschreven door RZA  Hij kreeg daarbij de hulp van Eli Roth, de bedenker van de horrorhits Cabin Fever en Hostel. We zullen ons best doen om dit belachelijke verhaal in een notendop te schetsten. De locatie is China, ergens in de negentiende eeuw. Jungle Village is een oord van verderf waar de  macht in handen is van verschillende clans die niets liever doen dan oorlog voeren. Tussen al dat gespuis woont er een brave smid (RZA) die zijn brood verdient met het ontwerpen van allerlei ingenieuze wapens. Het is zijn droom om met zijn liefje, de prostituee Lady Silk,  het land te ontvluchten. Dat mooie plannetje gaat wel niet door omdat enkele kopstukken van de Lion-clan het goudtransport van de gouverneur willen ontvreemden. Ongewild komt de smid in een reeks levensgevaarlijke gevechten terecht. Op een keer loopt het verkeerd af als zijn twee handen worden afgehakt, maar de dronken Engelsman Mr. Knife (een verwijfde Russell Crowe) heeft daar een goede oplossing voor: ijzeren vuisten aan zijn geamputeerde armen lassen!  Daar kan Superman inderdaad nog wat van opsteken!  Wat nadien volgt is (saaie) wraak.

Op papier lijkt dit allemaal best goed, de meeste martialartsfilms hebben immers maar zeer weinig om het lijf. Helaas is niet alleen het gebrekkige verhaal de spelbreker. De acteerprestaties zijn op z'n zachtst uitgedrukt lachwekkend. RZA denkt wel dat hij een groot talent is, maar zijn acteerprestatie is ronduit potsierlijk. Dat geldt ook voor de idiote wijze waarop hij het verhaal inspreekt. Voor RZA maakt het namelijk geen verschil of hij aan een rapplaat of een dwaas kungfuverhaal werkt, alles is "motherfucking".  Dat is nog niet alles, ook moet er mij iemand het verband tussen rap en Chinese legendes uitleggen. Zoals verwacht benut RZA ook volop de hippe videoclipstijl. Het enige wat overeind blijft zijn de mooie decors, voor de rest is The Man WithTHe Iron Fists een soort House Of Flying Daggers dat wellicht bekrompen gamejunks zoet kan houden. De ledematen vliegen wel over het scherm, alleen is het allemaal zo onnozel gefilmd dat het geen enkel nut heeft. En neen, het is ook geen film die zo slecht is dat hij grappig wordt. The Man With The Iron Fists is gewoon onkunde. De dialogen hebben het niveau van de teksten van een slechte schlager, RZA vindt het trouwens nodig om heel wat idiote wijsheden aan zijn rommel toe te voegen. Een mooi voorbeeld daarvan is "waar ijzer is, is roest". Tja, zelfs bij de Bond Zonder Naam zouden ze deze onzin niet kunnen bedenken! Het blijft een raadsel waarom Russel Crowe aan dit gedrocht wilde meewerken. Nu ja, hij blijkt zich (net als RZA) goed geamuseerd te hebben, maar voor de kijker is The Man With The Iron Fists één grote lijdensweg. Erger kan bijna niet!

BEELD EN GELUID

We zijn het ondertussen al gewoon, maar slechte films uit grote studio’s hebben meestal een uitmuntende beeldkwaliteit. Het nepbloed (of zelfs uitgerukte oogballen) dwarrelen over het scherm en visueel is dat natuurlijk indrukwekkend. Het zal niemand verbazen dat er geen enkele storing merkbaar is. Het geluid is wel een heel paar ander mouwen. De storende hiphopsoundtrack overheerst zodanig de geluidsband dat je zelden hoort wat de acteurs te vertellen hebben. De waarheid is natuurlijk ook dat je niks mist, maar toch kost dat heel wat punten!

 

Ook met het bonusmateriaal loopt het grondig fout. Toegegeven, hoe korter ze zijn hoe blijer ik ben, want ik had na deze miskleun weinig zin om nog veel tijd aan dit soort onzin te besteden. Maar goed, er lopen nu eenmaal mensen rond die dat wel willen en ook zij komen van een zeer kale reis terug. Op het hoesje lijkt het alsof de fan overdonderd zal worden met een gigantische hoeveelheid extra filmpjes, maar in werkelijkheid duren ze amper vijf minuten. De grootste kluif is het stuk met de weggelaten scènes dat net geen half uur duurt. Puur wegwerpvoer voor krankzinnige liefhebbers is dat. Voorts mogen we samen met RZA vijf minuten lang (!) een bezoekje op de set brengen. RZA vindt natuurlijk alles “fucking great” en hij kan het blijkbaar nog steeds niet geloven dat hij een film heeft kunnen maken. Eerlijkheidshalve, wij ook niet. De rapper legt uit dat hij zijn hele leven naar kungfufilms keek, voor hem is Bruce Lee zelfs een profeet. We zien ook eventjes Roth en Tarantino in beeld komen en daarmee hebben we meteen deze overbodige bonus samengevat. De bonus A Path To The East duurt welgeteld twee minuten. De essentie daarvan? Wel, Robert Rodriguez en Tarantino gaven RZA de raad om zijn vehikel in Austin op te nemen. RZA wilde evenwel authenticiteit en trok daarom naar de Hengduan-berg die alleen via een kabelbaan te bereiken is. In de andere extra filmpjes zit RZA gewoon over zichzelf wat op te scheppen. Hij weet maar al te goed dat hij in het verleden de rapgeschiedenis een beetje heeft herschreven en alhoewel dat een heel klein beetje waar is, moet hij daarom niet de pretentie hebben om te denken dat hij met The Man With The Iron Fists de filmwereld heeft veranderd. Maar kijk, RZA is tevreden en dat zijn waarschijnlijk ook een paar van zijn fans die vinden dat een film er moet uitzien als een hypermodern videospel. Naar het schijnt zullen zij die simpel zijn het eerst de hemel zien, RZA mag meteen als eerste aanschuiven!

 

Mocht het je nog niet zijn opgevallen, ondergetekende vindt The Man With The Iron Fists maar niks. Dit gedrocht is gewoon de fantasie van een egotripper. RZA denkt daar anders over, maar toch heeft zijn debuut niets met film te maken: een debiel verhaal, lachwekkende vertolkingen, een infantiele regietechniek, slaapwekkende special effects en zo kunnen we nog wel een tijdje doorgaan.