FILM
Geen enkele filmmaker drukte zo zijn stempel op de jaren tachtig als Steven Spielberg. Niet alleen als regisseur, maar ook als producent van onder meer Back To The Future, Gremlins en Poltergeist. Van de prenten die hij niet regisseerde maar louter produceerde, is The Goonies zonder meer degene die het meest Spielbergiaans is. Het verhaal van een stellletje jongeren uit een onthecht gezin, die op zoek gaan naar een piratenschat ontsproot dan ook aan het brein van de bebaarde cineast, ook al gaf hij respectievelijk het scenario en de regie uit handen aan Chris Columbus en Richard Donner. Dat zijn al drie klinkende namen en het vertrouwen dat zij inboezemen wordt gerechtvaardigd door het eindproduct dat van begin tot einde entertaint, ook al neemt The Goonies enkele zijsprongetjes die de prent niet altijd ten goede komen.

De film opent met de spectacullaire ontsnapping van gangster Jake Fratelli uit de gevangenis, dankzij de hulp van zijn moeder en broer. Het trio duikt onder in een vervallen lichttoren in het pittoreske Astoria, maar krijgen daar al snel het gezelschap van een stel jongeren dat zich 'de Goonies' noemt, naar de buurt waarin ze opgroeiden. Omdat Goontown binnenkort dreigt te verdwijnen onder druk van een projectontwikkelaar hopen de jongeren de legendarische schat van piraat One-Eyed Willy te vinden en daarmee de zakenmensen af te kopen. Achtervolgd door de gangsters beginnen de jongeren aan een avonturentocht in een ondergrondse grot die hen uiteindelijk naar het drie eeuwen oude verborgen piratenschip moet leiden.

Als je vindt dat dit redelijk simplistisch en cliché klinkt voor een jongerenfilm dan kan ik dat enkel bijtreden. The Goonies doet geen enkele poging om het wiel opnieuw uit te vinden en speelt leentjebuur bij alles van Treasure Island tot Huckleberry Finn en de (vooral in Amerika populaire) Hardy Boys-boeken. Maar wat geeft het als het eindresultaat zo'n amusante achtbaan is? Scenarist Columbus verzint niet alleen de ene leuke doch hachelijke situatie na de andere, maar hij vergeet ook niet om elk van de jonge protagonisten een eigen karakter te geven, waardoor je maar al te graag meestapt in hun avontuur. Ook regisseur Richard Donner is uitstekend op dreef, met goed gekozen camerastandpunten en met Spielbergs vaste monteur Michael Kahn als rechterhand om de actiescènes perfect tot hun recht te laten komen. Ook de oppeppende muziek van Dave Grusin is een pluspunt.

Maar de hoofdreden waarom The Goonies bijna dertig jaar na dato nog weinig van zijn charme heeft verloren, is toch de uitstekende jonge cast, een handelsmerk in films waarin Spielberg de hand heeft. Ke Huy Quan maakte de overstap van Indiana Jones And The Temple of Doom, maar ook de namen van de meeste andere jeugdige acteurs klinken bekend in de oren. Zo neemt Sean Astin (Sam uit Lord Of The Rings) de rol van teamleider Mickey op zich en speelt Josh Brolin diens oudere broer Brand. Ook twee van de meest geroemde jonge acteurs van de jaren tachtig, Corey Feldman en Martha Plimpton maken hun opwachting. Bij de volwassen acteurs springt vooral Anne Ramsey in het oog als de gedecideerde moeder van de gangsters, vooral omdat haar overacting, in tegenstelling tot die van de andere volwassen acteurs, in realiteit gegrond is.

Daarmee snijden we meteen het grootste pijnpunt van The Goonies aan: de toon van de prent is allerminst uniform en schippert tussen een klassiek avonturenverhaal en een groteske, stevig aangedikte kinderkomedie. Die spagaat is vooral te merken in een subplot met de gruwelijk misvormde derde Fratelli-broer - die eerder thuishoort in een campy Troma-klassieker als The Toxic Avenger dan in een avonturenfilm voor een groot publiek - maar ook in de rest van de prent is het evenwicht vaak zoek. Omdat de opeenvolging van adembenemende scènes hoog ligt, stoort dat al bij al minder dan je zou verwachten, maar het verhindert wel dat je The Goonies het predicaat 'absolute klassieker' kan opplakken. Maar het blijft heerlijk jeugdsentiment en vooral een film die van generatie op generatie overgedragen moet worden.

BEELD EN GELUID
De beeldkwaliteit is zeker degelijk maar vertoont ook de gebreken die wel meer eighties-films vertonen: een scherpte die niet optimaal is, een kleurenweergave die te weinig tot de verbeelding spreekt en veel grain in de special effect-shots. Het 5.1-audiospoor is evenmin een upgrade die de dynamiek van de meervoudige boxen stevig uitspeelt, maar het is zonder meer goede middelmaat.

EXTRA'S
De leukste extra is zonder meer het Audiocommentaar waarin regisseur Donner het gezelschap krijgt van nagenoeg de voltallige hoofdcast om heel wat mooie herinneringen op te halen. The Making of The Goonies (6 min.) dateert uit het jaar van release en biedt helaas weinig inzicht. De Deleted Scenes (7 min.) bevatten enkele sequenties die plotgaten in de film handig dichten en daarnaast treffen we op de schijf ook nog een Trailer en een Videoclip van Cyndi Lauper aan.

CONCLUSIE
The Goonies is een heerlijke avonturenfilm voor jongeren, die je amper de tijd geeft om op adem te komen. De plot bevat een aantal onnodige nevenlijntjes, maar de goede cast en de heerlijke eightiessfeer maken dat ruimschoots goed. Beeld en geluid halen een degelijk niveau op dvd en in de bonussectie springt vooral het audiocommentaar in het oog.