Misschien heeft het wel iets met mijn eigen verwarde geest te maken, doch beschouw ik Luis Buñuel als één van de grootste cineasten ter wereld. De Spanjaard zal wellicht eeuwig bekend blijven voor Un Chien Andalou
een klein stukje cinema dat hij samen met Salvador Dali draaide en waarover reeds tienduizenden pagina’s zijn geschreven. Net zoals de flamboyante schilder is ook Buñuel een grootmeester van het surrealisme. Niets is logisch, alles kan en stel je vooral niet te veel vragen over het hoe en het waarom. Op deze manier kan je zijn werken op allerlei manieren uitleggen om uiteindelijk tot de conclusie te komen dat er geen enkele juiste interpretatie is.
 

In de jaren 60 was de naam Buñuel alom bekend waardoor hij de kans kreeg om aan grotere projecten te werken. Zo vroegen in 1965 de gebroeders Raymond en Robert Hakim hem of hij het door Joseph Kessel in 1928 geschreven boek Belle De Jour wilde verfilmen. Ofschoon later bleek dat de auteur zeer tevreden was met het filmresultaat, vond de cineast bij aanvang maar niks aan de roman. Samen met Jean-Claude Carrière herschreef Buñuel het hele verhaal waardoor er een hemelsbreed verschil ontstond tussen de roman en de film. Zelf noemt Carrière, die op dat moment Le Voleur voor Louis Malle schreef, Belle De Jour de eerste film waarin de erotische fantasieën van de vrouw worden geëtaleerd. Belle De Jour werd een schandaalfilm, toch zie je geen tikkeltje bloot en het is waarschijnlijk één van de weinige prenten waarin Deneuve haar kleren aanhoudt. De film suggereert alleen en het is net de fantasie van de kijker die soms de grens van het toelaatbare overschrijdt. Buñuel biedt de elementen aan en de toeschouwer doet ermee wat hij wil. Het bekendste voorbeeld is wellicht het doosje dat Deneuve door een Aziaat krijgt aangeboden. De kijker hoort alleen een gezoem en weet niet wat erin zit, desalniettemin bestaan er tientallen theorieën over wat de inhoud ervan zou kunnen zijn.
 

De blondine die wereldwijd bekend raakte met Les Parapluies De Cherbourg werd door haar koel (maar oh zo sexy) uiterlijk een geliefd filmicoon voor cineasten die hun grenzen wilden verleggen. Na haar verbluffende rol in Repulsion van Roman Polanski werd haar de rol van Séverine Serizy aangeboden. Ondanks haar angst voor Buñuel hapte Deneuve uiteindelijk toe. Blijkbaar heeft de samenwerking haar bevallen, want nadien maakte ze met de Spaanse regisseur nog Tristana. Belle De Jour vertelt het verhaal over de rijke Séverine Serizy die gelukkig getrouwd is met een chirurg (Jean Sorel). Ondanks een overvloed aan weelde, klikt het niet met haar man in bed. Haar geliefde echtgenoot is bijna een vaderfiguur geworden waardoor de twee met elkaar geen gemeenschap hebben. Tijdens een wintersportvakantie vertelt de excentrieke Henri Husson (Michel Piccoli) Séverine dat er in Parijs clandestiene hoerenkasten zijn alwaar zij haar verdrongen lusten kan botvieren. Séverine waagt de stap en na een tijdje verandert de frigide vrouw in een wulps beest.
 

Zoals altijd kan Buñuel het niet laten om met de bourgeoisie de spot te drijven. Ook in Belle De Jour doet hij dat. Ondanks de mooie decors waarin de protagonisten leven, vind je heel wat vuile kantjes terug zoals bijv. necrofilie. Belle De Jour lijkt misschien een moeilijke film, maar uiteindelijk is het de meest toegankelijke film die Buñuel ooit heeft gedraaid. De film is eigenlijk een surrealistisch sprookje met een zeer duistere kant. Dat komt voor een groot deel door Catherine Deneuve, de Française is gewoon voor het witte doek geschapen. Een bijkomend surplus is ook dat Deneuve door Yves Saint Laurent is gekleed, wat aanleiding geeft tot heel wat onvergetelijke kiekjes. Ook de cinematografie is briljant: Buñuel werd geholpen door grootmeester Sacha Vierney die bekend is van zijn Alain Resnais-klassiekers Hiroshima Mon Amour en L’Année Dernière à Marienbad. Hoe moeilijk het is om als Buñuel-fan onpartijdig te blijven, durf ik toch te stellen dat een cinematografisch leven zonder Belle De Jour er geen is. Absolute must.

BEELD EN GELUID
Belle De Jour behoort tot een reeks van klassiekers die destijds door Studio Canal is uitgebracht en nu volledig gerestaureerd op Blu-ray verschijnt. Deze releases bevatten niet alleen een prachtig boekje en een massa extra's, ook de beeldkwaliteit is uitmuntend. Het siert Universal dat het het originele 1.66:1-beeld heeft behouden. Af en toe zie je wel eens een streepje opduiken of zijn de kleuren net iets te vaal, maar algemeen kan je spreken van een voortreffelijke kwaliteit. Het is dan ook een heruitgave met een grote meerwaarde. De geluidsband is mono, toch is alles perfect verstaanbaar zonder de minste ruis. Tja, het is inderdaad een natte droom voor iedere cinefiel mocht iedere film uit de oude doos zo'n behandeling krijgen.

EXTRA'S
In totaal staan er zo'n 150 minuten bonusmateriaal op deze Blu-ray en dat is voor zo'n obscure film toch een meevaller van jewelste. De hoofdbrok wordt gevormd door The Last Script, een anderhalfuur durende documentaire waarin familieleden van Luis Buñuel op zoek gaan naar de roots van de grootmeester. We zien enkele plekken die een cruciale rol in het verdere verloop van zijn leven hebben gespeeld. Story Of Perversion Or Liberation? is een wat vreemde (en wat mij betreft een beetje overbodige) bijdrage van psycholoog Sylvain Minoun die aan de hand van enkele scènes uitlegt hoe je het seksuele gedrag van Séverine moet interpreteren. De waarheid is dat deze documentaire eerder saai is en maar weinig over Luis Buñuel vertelt. Story Of A Film doet dat wel, in een halfuurtje leren we uit een uiterst interessant gesprek met scenarioschrijver Jean-Claude Carrière heel wat over de film en de cineast.

CONCLUSIE
Belle De Jour is net als alle films van Luis Buñuel een absolute must. De Spanjaard voert je op zijn eigen manier mee in een wereld waarin de bourgeoisie voor haar hypocrisie wordt gehekeld. De verschijning van Catherine Deneuve voegt daar nog een vleugje erotiek aan toe die de cinemawereld op haar grondvesten deed daveren. En alsof het allemaal nog niet genoeg is, is deze heruitgave prachtig gerestaureerd. Filmgeschiedenis die je in huis moet halen.