Het moordcommando dat in allerijl in stelling is gebracht om beide Arabische leiders te vermoorden faalt in z’n opdracht, want in Washington, waar de actie door een aantal senatoren wordt gevolgd via het CIA-televisiekanaal, stelt vice-president Walden vast dat Abu Nazir op het ultieme moment is getipt via z’n mobiel. Dat de tipgever achter hem in het zaaltje zit, kan hij niet weten. Maar in Damascus laat Carrie zich door de gang van zaken niet van de wijs brengen en ze slaagt erin om uit het kantoor van de gevluchte Hezbollah-leider een pak documenten mee te nemen. Een paar dagen later toont Saul Berenson haar een belangrijke vondst die belastend is voor Nicolas Brody. Ik had toch gelijk!, zegt Carrie opgewonden, en nog: ik wist het, ik was er zo zeker van! Op dat moment zijn er twee opties: Brody ontmaskeren en hem voor de rechtbank brengen wegens terrorisme en hoogverraad, of hem in het ongewisse laten en via een telefoontap z’n bronnen opsporen ten einde de terroristische plannen van Abu Nazir te verijdelen. Bij de CIA kiezen ze voor de tweede optie en Carrie Matheson wordt met een smoesje op Brody afgestuurd om hem uit z’n tent te lokken. Maar Carrie blijft na hun ontmoeting met een slecht gevoel zitten en dus blaast ze het plan op. Laatste mogelijkheid: Brody immuniteit garanderen op voorwaarde dat hij met de CIA meewerkt om het gestelde doel te bereiken. Maar hoe betrouwbaar is Brody? En tovert hij trucs tevoorschijn om onder de regeling uit te komen en trouw te blijven aan de afspraken met Abu Nazir?
Seizoen 2 van Homeland neemt een vliegende start met een door de CIA geplande moordaanslag in Damascus. Carrie Matheson zit opnieuw in de regiestoel en die laat niets aan het toeval over, maar toch loopt de onderneming met een sisser af wegens de tussenkomst van een derde partij. Ze probeert op gevaar voor haar eigen leven te redden wat er te redden valt en dat blijkt een grote vangst op te leveren waardoor de serie in een totaal nieuwe richting wordt gestuurd. Als ze er vervolgens in slaagt om de plannen van Abu Nazir aan het licht te brengen, kan haar baas David Estes er niet meer omheen: Carrie Matheson is van essentieel belang voor het welslagen van de hele operatie, want zoals ze eerder bewees heeft ze een zo goed als feilloze intuïtie voor wat de volgende stap van de vijand zal zijn. Bovendien deinst ze er niet voor terug om desnoods alleen op onderzoek uit te gaan waardoor ze keer op keer de CIA-plannen doorkruist, maar meestal ook voor essentiële wendingen zorgt, zij het dat ze daarvoor in seizoen 2 een paar keer flink moet incasseren. Doch zelfs met een bont en blauw gezicht en zwaargehavende polsen geeft Carrie Matheson niet af, want het uitschakelen van Abu Nazir is ondertussen uitgegroeid tot een bijna fysieke behoefte. Wie er nog aan twijfelde, die beseft halfweg seizoen 2 dat Carrie Matheson het echte hoofdpersonage van Homeland is en het zal dan ook niemand verbazen als Claire Danes haar tegenspeler Damian Lewis nog voor het einde van dit seizoen passeert qua populariteit en hem tijdens het uitreiken van de belangrijke tv-prijzen in 2014 het nakijken geeft. De blondine stuurt via haar personage Carrie Matheson niet alleen de actie, ze zet ook moeiteloos een loodzware rol neer zoals er geen tweede in Homeland beschikbaar is, want Damian Lewis, alias Nicolas Brody, beperkt z’n inbreng in serie 2 hoofdzakelijk tot mooi glimlachen en met z’n ogen draaien. Brody ondergaat de gebeurtenissen in dit seizoen eerder dan dat hij ze plant en/of uitvoert en zelfs op het thuisfront is hij niet langer degene die de joker in handen heeft.
Of Homeland seizoen 2 spannender is dan z’n voorganger is moeilijk te zeggen. Seizoen 1 was sowieso beresterk en dus zijn de verwachtingen – mede door de prijzenregen – zeer hoog gespannen. Maar omdat het uitleggen achter de rug is – een flink stuk van seizoen 1 werd besteed aan het ontrafelen van Brodys gevangenschap en z’n hachelijke levensomstandigheden in Irak – is er ruimte voor meer actie. Ondertussen is de hele affaire ook op een hoger niveau getild, want als running mate voor de man die straks president wil worden, ambieert de voormalige marinier - en ondertussen senator - zowaar het tweede belangrijkste ambt in Amerika, nl. dat van vice-president. De protegé van Abu Nazir – tot de islam bekeerd, zoals u in seizoen 1 kon zien – maakt m.a.w. een blitzcarrière en niet toevallig in de richting die de Arabier zeer goed uitkomt, want presidentskandidaat Walden was destijds de man achter de geheime drone-aanvallen op Irak waarbij Nazirs zoontje Issa om het leven kwam… In seizoen 2 wordt de band tussen Brody en Nazir door omstandigheden weliswaar een stuk losser, de vraag is alleen hoeveel losser, want zoals Saul Berenson z’n eigen protégé Carrie Matheson voorhoudt: iemand die met een bom op z’n buik tussen mensen heeft gestaan die hij bereid was te doden, is die nog ooit te vertrouwen? Voor Carrie een moeilijke aangelegenheid sinds ze altijd een beetje verliefd is gebleven op Brody.
Meer dan 650 minuten en 12 afleveringen vullen is uiteraard geen sinecure. Maar de makers hebben een aantal interessante nevenverhalen bedacht met die omtrent Peter Quinn – een personage dat twee seizoenen van de partij zal zijn - als meest intrigerende. De jonge FBI-agent wordt bij de zoektocht naar Abu Nazir betrokken en krijgt zelfs de leiding van het project. Niet alleen Carrie is verrast, maar ook Saul Berenson, die zich min of meer gepasseerd voelt. Maar het is hun beider baas David Estes die Quinn aan het hoofd van het team heeft geplaatst en hij laat er geen misverstand over bestaan: Quinn is de baas. Dat de nieuwkomer niet op de sympathie van de CIA-medewerkers hoeft te rekenen is vanaf het begin duidelijk. Saul Berenson besluit om het verleden van Peter Quinn tegen het licht te houden. Brodys dochter Dana doet op school tijdens een debat over de oorlog in Irak uitspraken over haar vader die de CIA-operatie omtrent Abu Nazir in gevaar brengt. Haar relatie met Finn, de zoon van presidentskandidaat William Walden, neemt bovendien een zeer ongelukkige wending, waardoor zelfs de positie van Walden in gevaar komt en tot haar ontsteltenis moet Dana vaststellen dat op het niveau van de machtigen der aarde dingen mogelijk zijn die ze zelf niet voor mogelijk hield. Brodys echtgenote Jessica ten slotte is niet echt in haar nopjes met de hernieuwde interesse van haar echtgenoot voor CIA-agente Carrie Matheson en omgekeerd, maar anderzijds blijkt ze zelf niet ongevoelig te zijn voor de charmes van Mike Faber, Brodys collega bij de mariniers, met wie ze 8 jaar lang een relatie had tijdens diens gevangenschap in Irak.
Voeg bij dat alles een paar zeer verrassende wendingen in het scenario en je wordt als kijker bijna 11 uur lang op het puntje van je stoel gehouden door een seizoen dat z’n Bafta Award, Emmy Awards en Golden Globes voor beste dramaserie, beste casting, beste performance, outstanding writing, etc. ruim verdiend heeft. Het production design is opnieuw origineel en vaak verrassend en de acteerprestaties van de nevencast (Mandy Patinkin als Saul Berenson, David Harewood als David Estes, Rupert Friend als Peter Quinn en Morgan Saylor als Dana Brody) zijn van hoog niveau. Hoogtepunt is de aflevering The Choice, waarvoor geld noch moeite zijn gespaard, waardoor Homeland seizoen 2 met een spetterende finale eindigt. Wordt vervolgd.
