FILM
Terwijl men zich in Hollywood over de meest ingewikkelde (zeg maar ongelovige) scenario's buigt, verbaasde Todd Phillips vriend en vijand met een heel eenvoudig concept. Wat gebeurt er als je je na een nachtje stappen (lees overdreven zuipen) niks meer herinnert? De eerste twee delen van The Hangover werden gigantische successen die van Bradley Cooper, Ed Helms, Zach Galifianakis en de onuitstaanbare (maar tegelijkertijd hilarische) Ken Jeong supersterren maakten. Omdat er een soort van filmwet bestaat die stelt dat er van iedere blockbuster een trilogie moet worden gemaakt, vond Phillips dat er ook van The Hangover een derde luik moest komen. De critici schreeuwden moord en brand omdat volgens hen deze komedie het slechtste is wat het filmjaar 2013 te bieden heeft, maar het alwetende bioscooppubliek gaf de recensenten lik op stuk. Samen met die andere verguisde kaskraker (natuurlijk hebben we het over het zesde deel van The Fast & The Furious) werd afgelopen zomer The Hangover Part III koning in de bioscoopzalen.

Volgens sommige "kenners" had er nooit een vervolg op The Hangover mogen komen. Het is inderdaad een waarheid als een koe dat het tweede deel niet meer dan een kopie van de eersteling is, toch betekent dat geenszins dat we er niet mee hebben gelachen. Integendeel. Om de een of andere reden liet bedenker Todd Phillips zich toch overhalen om het derde luik helemaal anders aan te pakken. Deze keer gaat het niet om een uit de hand gelopen vrijgezellenfeestje, wel maakt hij van The Hangover een misdaadkomedie. Toegegeven, je kan je misschien afvragen waarom deze film onder The Hangover-franchise moet worden uitgebracht (voor het geld mijnheer!), toch is het derde verhaal wederom een schot in de roos. Te minste als je te vinden bent voor dat soort humor. De fans van Bradley Cooper, Ed Helms, Zach Galifianakis, Mike Epps en de onnavolgbare Ken Jeong zal je in ieder geval  op het einde niet horen klagen.

De kerels van de Wolfpack zijn hun wilde jaren beu. Op zonderling Alan (Zach Galifianakis) na leiden de vrienden een rustig leventje. Alleen hebben ze geen rekening gehouden met de crimineel Mr. Chow (Ken Jeong). De gladde boef is net in Thailand uit een zwaar bewaakte gevangenis ontsnapt en niemand weet waar het irritante kereltje uithangt. Vooral maffiabaas Mashall (John Goodman) wil weten waar de Aziaat vertoeft, Chow heeft namelijk een karrenvracht goudstaven van hem gestolen. Mashall stelt de Wolfpackvrienden voor de keuze: de uitlevering van Chow of  hun leven.

De bespreking die je nu leest is één van de weinige positieve die je zal vinden. De reden daarvan is zeer simpel: als filmkunst de doorslaggevende factor is, dan faalt deze prent op alle vlakken, maar als je het op puur entertainment houdt (en vaak vergeten heel wat recensenten dat!), dan kan je niet anders dan toegeven dat deze nieuwe hit van Phillips alweer een geslaagde aaneenschakeling van lachsalvo's is. Het enige wat je de regisseur in de schoenen kan schuiven is dat hij deze keer net iets te veel Jeong in de kijker heeft gezet, want speelde de Aziaat in het eerste luik slechts een bijrolletje, dan is hij nu de centrale figuur geworden. Tja, iedereen zal wel zijn eigen mening hebben over The Hangover III, doch zit men waarschijnlijk in Hollywood nu al aan tafel met plannen voor een vierde deel. De hit bracht immers 42,4 miljoen dollar op (ter vergelijking: voor Iron Man 3 was dat 19,4 miljoen dollar) en dat zijn cijfers waarmee de mond van iedere criticus finaal wordt gesnoerd. Wordt dus wellicht vervolgd.....

BEELD EN GELUID
De beeldkwaliteit is weliswaar uiterst verzorgd, toch overheerst het geel net iets te veel in het kleurenpalet waardoor alles wat artificieel oogt. Dat is weliswaar niet meer dan een detail, want voor de rest valt er niks aan te merken op dit blauw schijfje. De nachtopnames in Las Vegas zijn oogstrelend en ook over het geluid kan je maar weinig slecht vertellen. Zeker niet wat de soundtrack betreft, zeker niet als je een liefhebber bent van de industriële tonen van Nine Inch Nails.

EXTRA'S
Omdat The Hangover een film is die zichzelf niet al te serieus neemt, moet je ook niet te veel van het bonusmateriaal verwachten. De echte fans zullen wel geregeld schuddebuiken bij het zien van de fratsen van hun helden, voor de modale kijker blijft het evenwel allemaal larie in de hoogste graad. Er zijn de uitgebreide scènes die maar weinig aan het origineel toevoegen en voorts heb je nog een vijftal korte nepdocumentaires. Wie maar niet genoeg kan krijgen van Ken Jeong zal zich ongetwijfeld amuseren met Inside Focus: The Real Chow, waarin wordt beweerd dat de Aziaat in werkelijkheid ook een boef is die niet te vertrouwen is. The Wolfpack's Wildest Stunts is een onnodig overzicht van de verschillende stunts die de revue passeren, terwijl Replacing Zach: The Secret Auditions niet meer is dan vijf minuten egotripperij van Zach Galifianakis. De man is inderdaad komisch, maar of het nu nodig is om er ons op te wijzen dat hij zichzelf een genie vindt, is andere koek.

CONCLUSIE
De derde Hangover-film kon geen enkele recensent overtuigen. Na enkele dagen stond de film meteen op de zwarte lijst van de absoluut te mijden producties van 2013, toch trok het publiek massaal naar de bioscoop om de nieuwe belevenissen van de Wolfpack te zien. Terecht, want Todd Phillips week wel af van het vertrouwde Hangover-pad, toch is het derde deel wederom een gigantisch lachfestijn geworden. Een gouden tip voor de liefhebbers van zatteklotenkomedies (daar is dat vreemde woord weer!) dus.