FILM
Na de teleurstelling Bad Teacher had Cameron Diaz heel wat goed te maken wilde ze nog volop meedraaien in de A-lijst van Hollywoodactrices. Misschien slaagt ze daar binnenkort in met The Counselor van Ridley Scott, want met de misdaadkomedie Gambit doet ze dat niet. Nochtans kan je de blondine weinig verwijten; af en toe irriteert ze wel door overacting, maar al bij al doet ze hetzelfde wat ze sinds A Life Less Ordinary doet. Neen, het kwaad ligt bij het verhaal. Dat is zeer vreemd als je weet dat het scenario is geschreven door Joel en Ethan Coen. Nu goed, de broertjes hebben wel meesterwerken gemaakt, doch slaan ze ook geregeld de bal mis. Een van die afdankertjes is uiteindelijk bij Michael Hoffman terechtgekomen. De naam zegt je misschien niet veel, toch is hij de maker van kleine hitjes als One Fine Day (met Clooney en Pfeiffer) en de Britse klassieker The Emperor's Club. Hem kun je dus weinig in de schoenen schuiven. Ook Colin Firth niet die gewoon zijn typetje uit Bridget Jones' Diary nog maar eens bovenhaalt. Neen, alles ligt aan het verhaal dat voor geen meter loopt.


Ergens in de 19e eeuw schildert Monet twee bijna identieke olieverfdoeken. Eentje is Hooibergen Bij Zonsondergang en het andere is Hooibergen Bij Zonsopgang. Het exemplaar van de zonsondergang hing geruime tijd in het Jan de Paume-museum in Parijs tot op het moment dat de Duitsers Frankrijk binnenvielen. Kort na de invasie verdween het schilderij naar Karinhall, de woonplaats van Hermann Göring. Alleen hij mocht ervan genieten, maar dat plezier duurde niet lang. Toen Pattons troepen Karinhall veroverden, nam een peloton dat werd geleid door Brian Puznowski, het beroemde doek mee naar Amerika. Nadien weet niemand tot op vandaag waar het schilderij is. Vooral kunstverzamelaar Lionel Shahbandar (een bij momenten leuke Alan Rickman) wil het werk aan zijn collectie impressionistische werkstukken toevoegen. Dat brengt de sluwe Harry Deane (Colin Firth) op een geniaal idee. De conservator trekt naar Texas om er PJ Puznowski (Cameron Diaz) te ontmoeten. PJ is het kleinkind van de Amerikaanse soldaat. Deane maakt een foto van PJ samen met een reproductie van het verdwenen schilderij, zodanig dat de kunstverzamelaar denkt dat het om het echte kunstwerk gaat.

Een leuk scenario dus, alleen wordt het verhaal helemaal ontkracht door ongeloofwaardige plots en sullige typetjes. Cameron Diaz is wel leuk als Texaanse cowgirl die de conservatieve Britten door haar excentriek gedrag in de gordijnen jaagt, maar dat spoor kan je geen 90 minuten ongestraft volgen. Firth is wel een goede acteur, desalniettemin vraag je je af waarom een man met zo'n bagage zich laat verleiden tot dit soort ondermaatse klussen. Bovendien lijkt deze kunstzwendel net iets te eenvoudig om geloofwaardig te zijn. Nu ja, het is duidelijk dat de makers geen seconde een serieuze film in gedachten hadden. Cameron Diaz, Colin Firth en een Coen-verhaal moet wel verkopen, was wellicht wat in hun hoofd ronddoolde. Het antwoord is evenwel dat deze combinatie geen seconde lukt, tenminste niet in Gambit. Een matige komedie met (veel te veel) flauwe grappen.


BEELD EN GELUID
Eerlijk is eerlijk, in het verleden hebben we het al eens gehad over de mindere kwaliteit van Paradiso-releases, maar dat geldt geenszins voor Gambit. Gelukkig maar, want de komedie is alleen op dvd beschikbaar. Je ziet door de bijna excellente beeldkwaliteit misschien wel iets beter de opkomende rimpels van mevrouw Diaz, gelukkig zijn er ook de prachtige kleuren van andere bezienswaardigheden. De meeste scènes zijn haarscherp zonder enige storing. Het geluid is eveneens goed, alleen jammer dat je oren worden geteisterd door de onnozele Mancini-achtige soundtrack van Darrell Alexander.

EXTRA'S
Er staat geen bonusmateriaal op dit schijfje.


CONCLUSIE
Na anderhalf uur is het pijnlijk duidelijk waarom de broertjes Coen deze kelk aan zich voorbij lieten gaan. Zowel de acteurs als de regisseur doen hun best, toch volstaat dat niet om van zo'n doordeweeks misdaadverhaal een degelijke prent te maken. En Cameron Diaz? Jawel, die zakt alweer wat dieper...