FILM
Het ene kostuumdrama is het andere niet. Dat moet ook regisseur Roger Michell hebben gedacht toen Hyde Park On Hudson de bioscoop in alle stilte verliet zonder dat ook maar één mens daar zijn slaap voor liet. Nochtans bezit de film een paar fenomenale troeven om wel te slagen. Niet alleen is Michell de maker van de Hugh Grant-kaskraker Notting Hill, ook betreft deze film één van de leukste anekdotes uit de Amerikaanse geschiedenis. En toch, na anderhalf uur weet je dat Hyde Park On Hudson wel ruikt naar een kwaliteitsvol BBC-drama, maar toch op heel wat fronten faalt.


We schrijven juni 1939. De Britten zijn er zich ten volste van bewust dat Hitler weldra Europa zal veroveren. Daarom gaan koning Albert (Samuel West) en zijn vrouw Elizabeth (Olivia Colman) op bezoek bij president Roosevelt (Bill Murray) in de hoop op militaire steun. Dat belangrijk staatsbezoek vindt bizar genoeg niet plaats op het Witte Huis, wel op Roosevelts buitenverblijf Hyde Park On Hudson. Het Britse koningspaar is niet bepaald te spreken over de Amerikaanse gewoontes. Niet alleen heeft de lokale bevolking geen interesse voor het royale bezoek, ook staat de Britse stijfheid lijnrecht tegenover de Amerikaanse losbandigheid. Bovendien hebben de Britse koning en koningin de indruk dat er met hun flink wordt gelachen, zo kunnen zij het niet verkroppen dat er op het royale menu hotdogs staan! De wereldleiders moeten niet alleen afrekenen met agressieve nazi's, ook privé zijn er de nodige perikelen. Door zijn stotteren staat Albert (dus ja, het gaat om Bertie uit The King's Speech) bij zijn landgenoten niet echt hoog aangeschreven. Ook het Amerikaanse staatshoofd heeft z'n problemen. Roosevelt is niet vies van de vrouwtjes en zijn nieuwste verovering (ook al weet niemand dat) is Daisy (Laura Linney), Roosevelts nicht in de zesde graad. Roosevelts vrouw Eleanor (Olivia Williams) weet dat haar echtgenoot wel eens naast de pot durft te plassen, doch ze sluit haar ogen. Meer zelfs, in de wandelgangen van het Witte huis wordt gefluisterd dat de First Lady lesbisch is.


Een zeer interessant verhaal dus waarmee menig cineast een mooie film kon maken. Roger Michell kan dat echter niet. Er zijn verschillende redenen waarom Hyde Park On Hudson niet werkt. Vooreerst kan de cineast maar niet kiezen of hij er een romantisch drama of een geschiedenisfilm van wil maken. Hij had dat laatste maar beter achterwege gelaten gewoonweg omdat het verhaal van de stotteraar in The King's Speech al eens veel beter is gedaan. Bovendien is Albert West geen Colin Firth. De andere acteurs brengen het er gelukkig heel wat beter vanaf. Lolbroek Bill Murray lijkt misschien een vreemde keuze, toch speelt hij het Amerikaanse staatshoofd met verve en ook Laura Linney bezit voldoende charmes om de kijker voor zich te winnen. En toch, hoe goed de cast ook acteert, toch kan Roger Michell geen enkel interessant personage creëren. Het lijkt op matig amateurtoneel met een cast vol klasbakken. Een ander nadeel is dat Michell zijn verhaal op een veel te melige manier verpakt waardoor het boeltje wel eens vervelend durft te worden.

Neen, er zat heel wat meer in dit verhaal. Het resultaat is saai en slaapwekkend. Misschien toch maar gewoon nog eens The King's Speech bovenhalen?

BEELD EN GELUID
Onlangs had ik met één van onze lezers nog een leuke discussie. De man in kwestie vroeg zich af waarom wij zo veel aandacht schenken aan storingen als filmgrain. Het is natuurlijk wel zo dat dit "mankement" zijn charme heeft. Niet zo lang geleden nog schreef collega Dieter een tekst waarin hij het had over het gemis van de ratelende projector in de bioscoop. Maar ja, wat wil je? Het digitale tijdperk eist perfectie en dus zijn we verplicht om mee in de boot te stappen. Hoe pietlullig het ook klinkt, moeten we dan ook opmerken dat de opnames in het bos wazig zijn. Maar voor de rest voldoet dit schijfje aan de technische noden van 2013, zowel op beeld- als op geluidsvlak.


EXTRA'S
Op deze disk staat geen bonusmateriaal.

CONCLUSIE
Hyde Park On Hudson is allesbehalve een hoogvlieger en de hoofddader is zonder twijfel maker Roger Michell die veel te weinig uit dit interessante concept haalt. Jammer voor de inspanningen van Murray en Linney, maar deze film zal je zeer gauw vergeten.