Net zoals in de voorbije seizoenen probeert Walt de zaak onder controle te krijgen en te houden, maar het is uitgerekend z’n voormalige partner Jesse Pinkman die roet in het eten gooit. Jesse was altijd al de zwakste schakel. Hij is overgevoelig, labiel, grijpt in crisissituaties makkelijk naar drugs, heeft een natuurlijke aanleg voor foute vrienden en hij kan vaak moeilijk hoofd- en bijzaak van elkaar onderscheiden. Bovendien heeft hij uit een aantal spectaculaire acties van z’n partner de indruk overgehouden dat hij altijd de pineut is, dat Walter White hem gebruikt en voor de rest geen moer om hem geeft. Een project van Walt waarbij Brock, het zoontje van Jesse’s recentste vriendinnetje, betrokken was, heeft opnieuw een foute indruk gemaakt. Jesse wordt overvallen door een gevoel van onmacht, walgt van de dingen die zijn gebeurd en besluit om z’n vele bloedgeld weg te geven: hij gooit bundeltjes van 100 dollarbiljetten uit het raampje van z’n auto terwijl hij door een buitenwijk van Albuquerque rijdt, wat uiteraard niet opgemerkt blijft. Een compleet psychisch geradbraakte Jesse wordt uiteindelijk opgebracht en Hank Schrader is er als de kippen bij om de situatie naar z’n hand te zetten. Hij buit Jesse’s wraakgevoelens uit om een ingenieus plan op te zetten en Walter White in de val te lokken, want zoals zal blijken is het vele geld dat die ondertussen in de woestijn heeft begraven, het enige bruikbare bewijsstuk. Walt beseft dat Jesse labiel is en onder druk staat, toch loop hij in de val die Hank heeft opgezet, maar het geluk zit vaak in een klein hoekje…

In deze acht afleveringen wordt Breaking Bad definitief ten grave gedragen, doch dat betekent niet dat de makers van de serie er zich makkelijk vanaf proberen te maken. Breaking Bad seizoen 5.1 was al beresterk en dat leverde de serie op deze site de hoogste score op, deel 2 doet daar nauwelijks voor onder. Gekookt wordt er in de finale niet meer, althans niet door Walter White, want die heeft z’n handen vol met het opruimen van wrakhout en het financieel veiligstellen van z’n vrouw en beide kinderen, ook al willen die met hem uiteindelijk niks meer te maken hebben. Nu de kroon is ontbloot, staat Walt er helemaal alleen voor en zelfs een nieuwe identiteit kan hem niet tot rust brengen, want hij voelt zich op de een of andere manier misbruikt en benadeeld. Bovendien beseft hij dat Jesse door zijn toedoen opnieuw in zwaar weer terecht is gekomen en die wil hij niet aan z’n lot overlaten. Het gevolg is – opnieuw – een aantal verhaallijnen die je als kijker niet aan ziet komen, wat beslist één van de sterkste kenmerken is van deze serie en waardoor Breaking Bad ook na 60 afleveringen niets van z’n frisheid en aantrekkelijkheid heeft verloren, want geen enkel seizoen lijkt op het vorige of het volgend, waarmee Breaking Bad zich bijv. onderscheidt van die andere uitstekende serie Dexter, waarin het hoofdpersonage als gevolg van z’n specifieke kenmerken in elk volgend seizoen in min of meer vergelijkbare situaties terechtkomt, waardoor de speelruimte voor scenaristen en makers steeds smaller werd. Daar hebben bedenker Vince Gilligan en z’n team geen last van, want in dit laatste halve seizoen blijven ze aan de lopende band nieuwe ideeën spuien en maken ze van de route naar de eindscène een kronkeling en verrassend pad dat je als kijker aan de buis gekluisterd houdt alsof het niet de bedoeling zou zijn om alle losse eindjes aan elkaar te knopen en Breaking Bad zachtjes te laten landen.

Het is maar de vraag of u als kijker op een zachte landing zit te wachten, want na alles wat er in de afgelopen 5 seizoenen met Walter White en Jesse Pinkman is gebeurd, beseft u wellicht ook wel dat het moeilijk wordt om ze zo maar in het gewone leven van elke dag terug te plaatsen, vooral na de ravage die in de eerste 8 afleveringen van seizoen 5 is aangericht. Het strekt de makers tot eer dat ze niet voor de druk zijn bezweken en toch tot in de laatste seconde geloofwaardigheid betrachten, in de mate natuurlijk dat Breaking Bad geloofwaardig kán zijn. Als de geloofwaardigheid af en toe misschien geweld is aangedaan, dan wordt dat ruim gecompenseerd door de uitstekende acteerprestaties die zowat alles acceptabel lijken te maken. Bryan Cranston en Aaron Paul blijven uiteraard ook in dit laatste seizoen in de voorste linie als Walter White en Jesse Pinkman, een duo dat steeds verder uit elkaar is gegroeid en dat nog maar een schaduw is van de perfecte tandem uit seizoen 1. Ondertussen is Walt degene die hun fragiele wereld in evenwicht houdt, terwijl Jesse steeds verder is afgegleden in de richting van lusteloosheid en onverschilligheid, waardoor hij een bedreiging vormt voor hun beider toekomst, zelfs nadat ze officieel zijn opgehouden met het koken van meth. Anna Gunn mag voor de laatste keer in de huid van Walts echtgenote Skyler kruipen en opnieuw zet ze een sterke vrouw neer die bang is voor eventuele represailles tegen haarzelf en haar beide kinderen, maar die beseft dat haar echtgenoot te ver is gegaan en dat die er dus beter aan doet om zo veel en zo lang mogelijk onder de radar van de politie te blijven. Maar met Hank Schrader als zwager wordt dat een moeilijke aangelegenheid, want die snuffelt als een loopse hond in elke stinkende hoek en bovendien is hij geobsedeerd door het personage Heisenberg, dat hem al een paar keer te snel af is geweest, wat Hank moeilijk kan verkroppen. Dean Norris zal nooit de publieksprijs krijgen voor z’n rol als Hank Schrader, maar hij zet wel een ijzersterk personage neer. RJ Mitte, de jonge acteur met de bewegingsstoornis van de hersenen, neemt opnieuw de rol van Walts 17-jarige zoon Walt jr. voor z’n rekening en meer dan in eerdere seizoenen krijgt hij in deze laatste 8 afleveringen de kans om zich te bewijzen en dat doet hij met overtuiging, maar dat hoeft niet te verbazen, want ondanks z’n handicap is hij in de Verenigde Staten al een middelgrote celebrity.

Met Breaking Bad verdwijnt één van de interessantste tv-producties van de voorbije tien jaar. Stefan Werbrouck van Knack Focus zette de serie eind 2013 op de eerste plaats in zijn top 10 van 2013 en dat is terecht, want de serie oogstte in de voorbije jaren overal bijval en verzamelde o.a. vijf keer de Amerikaanse AFI Award (beste programma van het jaar), een ontelbaar aantal Primetime Emmy Awards en voor het eerst kon Bryan Cranston een nominatie voor de Golden Globes omzetten in een overwinning (2014), die algemeen wordt gezien als een bekroning voor de hele serie. Bedenker Vince Gilligan heeft niet stil gezeten sinds hem werd meegedeeld dat er geen nieuwe bestelling zou volgen voor z’n troetelkind Breaking Bad. Van zijn hand komt in 2014 de nieuwe serie Battle Creek op de Amerikaanse televisie, een productie waarvan veel wordt verwacht. En nog in 2014 verblijdt Gilligan de wereld met de komische tv-serie Better Call Saul, een spin-off van Breaking Bad, met in de hoofdrol de door en door corrupte, wat slungelige, maar gehaaide advocaat Saul Goodman (Bob Oldenkirk) die voor elk probleem van Walt en Jesse altijd een oplossing vond.

Maar wat overblijft is voldoende om u nog meer dan twee en een half uur zoet te houden, al is de kwaliteit niet meer dan gemiddeld, want het materiaal bevat heel veel herhalingen en de meeste reportages waren in eerste instantie bedoeld om op AMC kijkers voor de serie te werven, waardoor er van diepgravend materiaal nooit sprake is. Bovendien is er vijf seizoenen lang zuinig gedraaid en wat er aan restmateriaal overblijft bestaat vaak uit niet meer dan wat rafelige flarden en niet bijster interessante langere versies. De Verwijderde en Verlengde Scènes zijn bijgevolg niet veel zaaks, want van de 8 fragmenten is er hooguit eentje dat echt de moeite waard is. Het Gag Reel (6 min.) bevat grappige scènes en is dus een must voor wie van humor houdt. In The Magic Event (14 min.) wordt alles over de woestijnscène verteld, o.a. waarom het verhaal daar een definitieve wending neemt en hoe Walt aan z’n arrestatie ontsnapt. Veel aandacht gaat naar de schietscène, weliswaar met losse flodders, maar gezien de kracht van de automatische wapens toch niet ongevaarlijk wegens de luchtverplaatsing die ook schade aan bijv. de ogen kan veroorzaken. Jesse Pinkman Evidence Tape (5 min.) bevat de onverknipte getuigenis van Jesse aan Hank Schrader, waarvan in de serie uiteindelijk maar een fractie is gebruikt. Walts Getuigenis (6 min.) bevat de hele schuldbekentenis van Walter White (zonder de tussenschots van Skyler), waarin hij z’n zwager Hank ervan beschuldigt de oorzaak te zijn van zijn criminele activiteiten.

In The Layers of a Sound Mix (5 min.) krijgt u vier keer hetzelfde fragment te zien met drie keer een deel van de geluidsmix: de stemmen, de muziek, de special effects en ten slotte de combinatietrack. Dan is er het poëtische ondingetje Ozmandias Trailer (1 min.), gevolgd door The Final Showdown (10 min.) over de spectaculaire schietscène in het huis van Jack, de huurmoordenaar die er in de woestijn met Walts geld vandoor is gegaan. De Alternate Ending (3 min.)  gaat terug op een ideetje van Bryan Cranston uit het begin van de serie en toont een verdwaasde Walt die aan z’n vrouw (Jane Kaczmarek) over een boze droom vertelt waarin hij een drugsdealer is. Voor Amerikanen is de scène zeer herkenbaar, want ze sluit aan bij Malcolm In The Middle (2000-2006), een komische serie met Bryan Cranston en Jane Kaczmarek in de hoofdrol. In Behind the Scenes of the Alternate Ending (5 min.) geeft Bryan Cranston wat uitleg en vertelt de schrijver van de scène over z’n aanpak. Fire in the Hole: M60 Test Footage (1 min.) bevat testbeeld van het automatische M60-geweer dat in Walts auto is gemonteerd om de bende van Jack uit te roeien en Life of a Show Runner (9 min.) is een omstandig portret over bedenker Vince Gilligan als schrijver, producer, regisseur en monteur van de serie, want de man heeft vijf seizoenen lang elk aspect van de serie gewikt en gewogen en geen enkel besluit is zonder zijn goedkeuring genomen.

Op elk van de drie disks staat het onderdeel Inside Breaking Bad, samen zo’n 15 korte reportages over alle mogelijke aspecten van het laatste seizoen, met aandacht voor o.a. de ontdekking van Hank, de confrontatie tussen Walt en Hank in de garage, het begraven van het geld, het verraad van Jesse en z’n bekentenis aan Hank, de arrestatie van Walt, de poging van Hank om Skyler voor z’n zaak te winnen, de schietpartij in de woestijn, de dood van Hank, Jesse in de gevangeniskuil van Jack, het verhoor van Skyler door de DEA, Walt in New Hampsire en z’n terugkeer naar Albuquerque en ten slotte het verhaal van de eindscène, samen goed voor ruim 60 minuten extra kijkplezier, maar zoals hoger vermeld met veel herhalingen die na een tijdje flink op de zenuwen gaan werken.