FILM
Op de backcover van The Mortal Instruments: City Of Bones kunnen we lezen dat iemand bij Fox deze film “more exciting than The Hunger Games” vindt. Voilà, wéér iemand die naar de werkloosheidsstatistiek verbannen wordt. Tenzij Fox er geen probleem mee heeft dat z'n geloofwaardigheid onder nul verdwijnt.

Carly, een op het eerste gezicht doodnormaal meisje, begint plots overal vreemde dingen te zien die schijnbaar voor omstaanders onzichtbaar zijn. Haar moeder lijkt meer te weten over wat er aan de hand is, maar als Carly thuiskomt is haar moeder verdwenen en zit er een demonische hond haar op te wachten. Ternauwernood kan ze ontsnappen aan de dood dankzij de interventie van Jace, een zogenaamde Shadow Hunter die net als de rest van zijn ras jacht maakt op demonen en allerhande monsters. Het feit dat Carly de speciale tekens kan zien bewijst dat zij geen gewoon meisje is, maar wellicht eveneens een Shadow Hunter. Samen met Jace en haar vriend Simon begint Carly aan een speurtocht om haar moeder terug te vinden, maar gauw wordt het duidelijk dat er meer op het spel staat…

Fantasyverhalen voor jongvolwassenen zoals The Hunger Games, I Am Number Four en natuurlijk de Twilight-serie zijn de hype van het moment. De ene is al wat succesvoller dan de andere en kwaliteit speelt daarbij niet altijd een even grote rol (Twilight was een kassucces en we vragen ons nog steeds af waarom). The Mortal Instruments: City Of Bones is de nieuwste film in dit genre en we hopen ten zeerste dat het oiginele boeken beter zijn. Niet alleen vragen we ons nog steeds af waarom de subtitel City Of Bones is aangezien daarvan slechts heel kort sprake is, doch het script vraagt blijkbaar een inherente kennis van de boeken om ook maar een beetje te kunnen genieten van het verhaal. Immers, hoe kan je anders verklaren waarom de film een ton aan vragen opwerpt die op geen enkel moment worden beantwoord? We willen geen echte spoilers weggeven, maar bij zeker de helft van alle scènes vraag je je af waarom personages bepaalde acties doen (of niet), plots totaal anders beginnen te handelen dan hun persona laat vermoeden, of zelfs waarom ze op een bepaalde plaats terechtkomen. Uitleg krijg je nooit. Je moet maar accepteren met wat er op het scherm passeert en aannemen dat het klopt.

Het verhaal heeft dus gaten zo groot als een ravijn en het acteerwerk is ook niet echt denderend. Lena Headey (Game Of Thrones) heeft hopelijk veel geld ontvangen voor haar rolletje in deze prent, want zij is zowat de enige die een min of meer een goede prestatie neerzet, doch haar inbreng blijft beperkt tot het eerste half uur. De rest van de cast schittert in het emotieloos opdrammen van lijntjes (of doet aan overacting) en halfweg zijn alleen de special effects nog een reden om voort te kijken. En dan nog, ook die zijn niets wat je nog niet eerder gezien hebt.

BEELD EN GELUID
Beeld en geluid van The Mortal Instruments: City Of Bones laten weinig over om te klagen. De huidtinten zijn natuurlijk, de kleuren zijn goed gesatureerd, de zwartwaarden zijn zoals ze moeten zijn en een klein laagje grain zorgt voor een filmische ervaring. Het geluid is misschien niet zo agressief als we gewoon zijn in actiefilms, maar wel gedetailleerd met redelijk wat gebruik van de surroundspeakers en occasioneel wat supporterende bas van de subwoofer.

EXTRA'S
Net zoals de film is de opsomming van de extra’s op de achterkant van het doosje een onlogische en onduidelijke mengelmoes. Het komt hierop neer: een videoclip van Ariana Grande (Almost is Never Enough), een min of meer interactieve extra over de bloedlijnen van de verschillende soorten wezens in de film (Character Lineage) en enkele verwijderde scènes waarna we bij de echte feature(ette)s aankomen. Bringing them to life boomt gedurende een dikke zes minuten door over de hoofdpersonages, waarna vier en een halve minuut besteed worden aan Clary en Jace in Deadly Attraction. In Into the Shadows: From Book to Screen krijgen we acht en een halve minuut geblaat over hoe het boek omgevormd is tot film, waarna Descendants of the Cup wat meer info geeft over de vechttechnieken van de Shadow Hunters. Finaal is er dan nog Entering the Shadow World, waarin een kleine vijf minuten over de digitale effecten die gebruikt zijn voor de sets.

CONCLUSIE
The Mortal Instruments: City Of Bones zou het eerste deel zijn uit de Mortal Instruments-filmreeks, maar we vragen ons serieus af of er nog een vervolg komt. En of we een mogelijk vervolg nog wel willen bekijken. Deze film is immers allesbehalve goed in elkaar gezet, springt zonder aanleiding van de hak op de tak, bevat minder chemie tussen de personages dan een les wiskunde en is even spannend als een onderbroek van mijn grootmoeder. Zoals gezegd gaan we zeker niet doen alsof we tot het doelpubliek behoren, maar we hebben toch een iets hogere dunk van onze populatie jongvolwassenen en die vindt dit dus wellicht geen productie van topkwaliteit. Aan de andere kant was de Twilight-serie wél een succes, dus wat weten wij ervan af?