Het opsporen van Nicholas Brody is evenwel geen prioritaire zaak voor Saul Berenson. Die jaagt vooral op de sterke mannen die achter de aanslag op het CIA-gebouw zitten, want de affaire heeft aanleiding gegeven tot vragen in het Congres en ondertussen is een onderzoekscommissie opgericht om na te gaan hoe het komt dat de machtigste spionagedienst ter wereld een dergelijk drama niet aan heeft zien komen. Als blijkt dat de tweede man van de Iraanse spionagedienst, Majid Javadi, de aanslag heeft gefinancierd, maar tegelijk 50 miljoen dollar van de Iraanse Revolutionaire Garde, bestemd voor terroristische aanslagen in het westen, in z’n eigen zak heeft laten verdwijnen, rijpt er in het brein van Saul Berenson een vermetel plan, dat hij – zo zal blijken – niet met z’n bazen, maar nog minder met de kijker deelt. Carrie Matheson, die tijdens het verhoor van de onderzoekscommissie niet zo’n goede indruk heeft gemaakt, verdwijnt in een psychiatrische instelling omdat ze een gevaar voor de veiligheid van de Verenigde Staten zou zijn, want zij heeft ermee gedreigd om het één en ander over de Brody-affaire via de pers bekend te maken en Saul Berenson, de man die zij onvoorwaardelijk vertrouwt, doet geen moeite om haar in bescherming te nemen. Schijnbaar. Ondertussen is Nicholas Brody in het Venezolaanse Caracas door een privémilitie opgevangen na een incident aan de Colombiaanse grens waarbij hij levensgevaarlijk is gewond geraakt, maar als hij na verloop van tijd z’n eigen weg wil gaan, wordt hij opgesloten in een donker hok met als enig soelaas een heroïnespuit…

 

In Homeland seizoen 3 hebben de makers tenminste tijdelijk het geweer van schouder veranderd want Clare Danes, die als CIA-agente Carrie Matheson in de voorbije twee seizoenen een uitermate sterkste indruk maakte, wordt zeer nadrukkelijk op de voorgrond geplaatst. Nicholas Brody (Damian Lewis) krijgt u pas in aflevering 3 te zien en dan is het wachten tot in aflevering 9 vooraleer hij weer op het Homeland-toneel verschijnt, zij het dat hij dan 4 afleveringen lang het voortouw neemt in een gevaarlijke en dramatische CIA-operatie in Iran. Het verschil met de vorige twee seizoenen is dat u het als kijker niet meer allemaal van op de eerst rij meemaakt, want de makers hebben ervoor gekozen om u op een aantal momenten flink op het verkeerde been te zetten of u gewoon informatie te onthouden, waardoor niet alles is wat het lijkt en de actie een paar keer bruusk in een andere richting evolueert op het moment dat u dat niet verwacht. Maar het werkt en vooral: het procedé drijft de spanning naar zelden bereikte hoogten, waarbij Carrie Matheson zowel de drijvende kracht als de stoplap is, wat u zal verrassen, want meestal heeft de blondine het hart op de tong en als kijker heb je tot nog toe altijd het gevoel gehad dat zij als underdog niet alleen de outsider was, maar tevens degene die als jouw zeer persoonlijke spionkop tussen de gevaarlijke spelletjes van de CIA, ex-marinier Nicholas Brody en diens vermeende islamistische vrienden meanderde.

Saul Berenson neemt in dit seizoen grote risico’s om z’n doel te bereiken en hij bezorgt de Amerikaanse president een aantal keren flink wat hoofdpijn, in die mate zelfs dat aan z’n bekwaamheid en vooral aan z’n geschiktheid voor de rol van CIA-baas wordt getwijfeld met als gevolg dat het Witte Huis de voorkeur lijkt te geven aan de voorzitter van de onderzoekscommissie die het recente CIA-debacle onderzoekt. M.a.w. de klok tikt voor Saul Berenson die zich heeft voorgenomen om de impasse in de relaties met de aanstormende atoommacht Iran te doorbreken en het probleem Nicholas Brody definitief op te lossen. En het is opnieuw Carry Matheson die hem de sleutel tot de oplossing aanreikt, waardoor zij een onmisbare schakel in het proces wordt, waarmee niet iedereen het eens is, met name de gedoodverfde toekomstige baas van de CIA niet, want die heeft er moeite mee dat Carry een amoureuze relatie heeft of heeft gehad met Nicholas Brody, die uitgerekend door Saul Berenson in stelling wordt gebracht om de argwaan van de Iraniërs te omzeilen en de Revolutionaire Garde in z’n hart te treffen. Het feit dat Carry onvoorwaardelijk gelooft in Brody’s oprechtheid en eerlijkheid is Saul Berensons enige troefkaart in een spel dat op het hoogste niveau wordt gespeeld.

Claire Danes is de grote ster in dit derde seizoen en zij haalt alles uit de kast om de veelzijdigheid van het karakter Carry Matheson zichtbaar te maken, zij het dat het dit keer een moeilijke opdracht is, want minstens de helft van de tijd moet ze depressie en nervositeit simuleren en een overspannen indruk maken. Maar dat doet ze met brio en een naturel die indruk maakt. Carry is een doorzetter, maar het is vooral haar intuïtie die de situatie meer dan eens redt als alle tekenen in de tegenovergestelde richting wijzen. Het is een gedurfde aanpak, maar Claire Danes stapt schijnbaar probleemloos van de ene rol in de andere. Mandy Patinkin (CIA-baas Saul Berenson) krijgt als aangever een belangrijke rol in Homeland seizoen 3, want niet alleen wordt z’n positie als hoofd van de spionagedienst bedreigd door een senator die goed ligt bij de president van de Verenigde Staten, z’n relatie met z’n vrouw – ijlings teruggekeerd uit India na de bomaanslag tegen het CIA-gebouw – is niet echt goed en bovendien blijkt dat ze in Azië een man heeft leren kennen op wie ze verliefd is. Maar als er informatie wordt gelekt die alleen maar uit Sauls Berensons thuiscomputer kan zijn gedownload, verschijnt dat vriendje uiteraard op de radar van de CIA. Patinkin is een rustige acteur die zich niet gauw laat opjutten en dat werkt in het voordeel van z’n personage Berenson die voor de kijker duidelijk de enige man is die de CIA kan leiden na de schandalen van het voorbije jaar, de mogelijke clash met de Iraniërs en de zoektocht naar Nicolas Brody.

Damian Lewis ziet u zoals eerder vermeld in minder dan de helft van de afleveringen in dit seizoen, want de poging van Saul en Claire om via een gehaaide truc de Iraanse veiligheidsdienst te infiltreren, krijgt alle voorrang. Bijgevolg vertellen de makers u aanvankelijk alleen waar Brody zich ophoudt om hem vervolgens aan z’n lot over te laten tot in het derde kwart van de serie als hij op haast miraculeuze wijze in Venezuela uit z’n cel wegkomt en op een geheime plek in de VS van z’n opiumverslaving wordt genezen. Een spoiler zou het kijkplezier om zeep helpen, dus vertellen we u liever niet hoe het allemaal in z’n werk gaat. Maar Lewis heeft zich wél perfect in z’n rol ingeleefd, want hij mag dan meestentijds niet van de partij zijn in dit seizoen, in de loop van de vier laatste afleveringen laten de makers er geen twijfel over bestaan dat Nicolas Brody nog altijd op de A-lijst van Homeland staat. Lewis is niet alleen zeer fotogeniek, hij weet ook hoe hij spanning en angst op een unieke manier visueel moet vertalen, waardoor hij de kijker meteen weer op de hand heeft, terwijl hij dit keer wél aan de goede kant staat. ’t Kan verkeren, zei Bredero…