FILM
Cinefielen die regelmatig onze filmschrijfsels lezen weten het ondertussen wel: het Britse Arrow Video is het label bij uitstek voor vergeten (maar briljante) cultklassiekers. De nieuwste aanwinst in hun catalogus is The Beast Within uit 1982 van regisseur Philippe Mora, die in het midden van de jaren 70 debuteerde met Mag Dog Morgan met in de hoofdrol Dennis Hopper. Mora heeft zo’n dertig films achter zijn naam staan, maar op de sequel van The Howling na, zit daar maar weinig bekends tussen.

Belangrijker is de man die het script schreef: Tom Holland. Deze oom van de zanger van The Offspring is een waar icoon in de horrorwereld. Hij regisseerde onder meer Fright Night (dat later via Disney een remake kreeg) en natuurlijk Child’s Play. Holland gaf toe dat hij de rechten van Edward Levy's boek louter kocht voor de titel ervan. Het klassieke Dr. Jekyll & Mr. Hyde-verhaaltje heeft inderdaad weinig of niets om het lijf, maar deze horrorfilm uit de MGM-stal werd later cult en dus ideaal voer voor de alles verslindende horrorfanaat.

Het verhaal begint in de jaren 60. Eli (Ronny Cox, die je wel kent uit Deliverance) en Caroline MacCleary (Bibi Besch) zijn net getrouwd. Op weg naar huis belandt hun oude auto in een zandkuil. Terwijl Eli alles doet om het vehikel weer op de weg te helpen, wordt zijn vrouw in het bos gesleept en verkracht door een harig monster. Het gevolg daarvan is een zwangerschap, maar de twee besluiten om zoon Michael (Paul Clemens) met liefde op te voeden. Naarmate de jongen ouder wordt, begint hij zich ook steeds vreemder en agressiever te gedragen.

The Beast Within is een horrorfilm die gemaakt is in een tijdperk dat er van CG-effecten nog geen sprake was. Wel waren ondertussen The Howling en An American Werewolf In London gemaakt waardoor hoofdrolspeler Paul Clemens urenlang in de schminkstoel mocht zitten. Men wilde immers niet onderdoen voor deze twee horrorklassiekers. Clemens vond dat helemaal niet erg omdat hij een grote fascinatie voor make-up had. Hij stond later zelf in voor de make-upeffecten van bijv. One Dark Night, een horrorfilm die in datzelfde jaar door Tom McLoughlin werd gedraaid. Het zijn vooral die effecten die ervoor hebben gezorgd dat The Beast Within een klassieker in zijn genre werd.

De film zelf is eerder ongewild komisch, want het monster, dat uit piepschuim is vervaardigd, oogt meer hilarisch dan angstaanjagend. De acteerprestaties zijn degelijk, maar toch moet je deze film eerder vanuit het cultperspectief bekijken omdat het verhaal net iets te magers is om indruk te maken.

BEELD EN GELUID
We vallen in herhaling, maar het gaat hier om dezelfde transfer die in Amerika door MGM is uitgebracht. Deze gerestaureerde versie is een hebbeding voor de fan en een pijnlijke vaststelling voor de Vlaamse filmfan dat hij maar beter zijn soelaas in Engeland of Amerika zoekt indien hij een meerwaarde wil op zijn Blu-ray. Behalve het feit dat de film wat gedateerd oogt, valt er technisch zo goed als niks op aan te merken.

EXTRA'S
Ook hier is het herhaling troef. Het gaat om een Arrow-release en dat is een filmmaatschappij die de fan graag overlaadt met een massa bonusmateriaal. De belangrijkste extra is de 45 minuten durende I Was a Teenage Cicada: The Making of The Beast Within, waarin alles wordt vertelt wat je wilde weten over deze film. En als je dat niet wil, waarom zou je je deze film dan überhaupt aanschaffen?

CONCLUSIE
The Beast Within is wel geen meesterwerk, maar voor cultfans heeft deze prent vandaag nog meer dan genoeg waarde en die zullen dan ook opgetogen zijn met deze prachtig gerestaureerde versie.