FILM
Ondanks het feit dat deze Vlaams-Nederlandse productie ronkende namen zoals Veerle Dobbelaere en Filip Peeters op de affiche heeft staan, kent geen mens Hemel Op Aarde. Dat was bij onze noorderburen nauwelijks anders. Misschien is het verhaal net iets te clichématig om de doorsnee bioscoopbezoeker te bekoren. Want nee hoor, wij hebben geen hart van steen, maar het relaas van een jongen die verliefd wordt op een meisje met kanker, hebben we sinds Love Story net iets te vaak de revue zien passeren.

Nochtans is de aanpak van regisseur Pieter Kuijpers (zijn grootste hit is Van God Los) best aardig. Zo speelt het verhaal zich niet alleen af in het strenge katholieke Nederlandse Limburg, ook reizen we terug naar 1978 waardoor de film een leuk retrotintje krijgt.

Bart Geraedts (Bram van Schie) is dertien en heeft twee passies in zijn leven. Zo staat hij niet alleen zondag graag achter het altaar als misdienaar (tja!), ook is hij tamelijk bezeten door Grease (en welke tiener heeft Olivia Newton-John destijds niet gek gekregen?) Zijn leven komt volledig op zijn kop te staan als twee Vlamingen (Peeters en Dobbelaere dus) naar het dorp afzakken om er een videotheek te runnen! De jonge Bart laat zich niet verleiden door de videotapes, wel door de knappe Moniek (Ella-June Henrard). Deze wulpse lolita windt de tiener in geen tijd om haar vinger en daar kunnen de moraliserende vingertjes van Barts moeder (Lies Visschedijk) en vader (Jeroen van Koningsbrugge) niets aan veranderen. Zelfs de pastoor (Huub Stapel) vindt het nodig om zijn volgelinge op het rechte pad te brengen, maar kaars en bril kunnen de uil niet baten! Bart is verliefd en dat mag iedereen weten, alleen schijnt God hem daar tevens voor te straffen: zijn geliefde lijdt aan leukemie.

Dit vrome coming-of-ageverhaal staat mijlenver van de Hollandse troep waarmee de filmfan decennia lang om de oren is geslagen, maar ondanks de goede bedoelingen is ook Hemel Op Aarde niet meer dan een lullige bedoening geworden. De retrolook is wel een knappe vondst, maar de dialogen zijn zo sullig (als je ze al begrijpt!) en de vertolkingen zo houterig (vooral Bram van Schie is een misser, terwijl Ella-June Henrard die we uit Bo kennen vooral in de eerste plaats een mooie verschijning is), dat je na een tijdje zeer goed begrijpt waarom deze film aan de kassa geen hoogvlieger is geworden.

Wie dus begon te beven toen hij de titel zag, heeft het bij het rechte eind. Er is heel wat slechter materiaal op de markt (zeker wat romantische films betreft), maar de film aanraden doen we nu ook weer niet!

BEELD EN GELUID
Over de beeldkwaliteit kunnen we maar weinig verkeerd zeggen. Alles oogt haarscherp, de details mooi zichtbaar, majestueuze kleuren en in de donkere scènes is er voldoende aandacht aan schaduwdetail geschonken. Het geluid is technisch in orde, geen geruis dus, maar van de surroundspeakers moet je wel niet te veel verwachten. En dan is er natuurlijk nog dat Limburgs dialect waar je als Vlaming niks van begrijpt! Gelukkig was A-Film zo verstandig om deze film van de nodige Nederlandse ondertitels te voorzien!

EXTRA'S
Er staat geen bonusmateriaal op dit schijfje.

CONCLUSIE
Ooit hoorde ik een Vlaamse (controversiële) recensent zeggen dat Nederlandse cinema het ergste is wat je op het witte doek kan zien. Het is een uitspraak die misschien de Nederlandse lezers de gordijnen injaagt en ook niet geheel waar is, maar Hemel Op Aarde bevestigt die stelling in dit geval!