DVDInfo.be - Besprekingen

:: BESPREKINGEN ::

DVDInfo.be >> Bespreking >> BEHANDELING, DE

BEHANDELING, DE (BLU-RAY)

Bespreking door: Michael2 - Geplaatst op: 2015-01-02

FILM
De Behandeling vertelt het verhaal van hoofdinspecteur Nick Cafmeyer (Geert Van Rampelberg) die als kind een zeer traumatische ervaring heeft meegemaakt. Toen hij negen jaar was, werd zijn broertje Bjorn ontvoerd en de zaak is nooit opgelost. Nick heeft toen zijn buurman Ivan Plettinckx (Johan van Assche) aangeduid als dader, maar vanwege gebrek aan bewijzen is die vrijgelaten. Na al die jaren zijn de twee nog steeds buren en terwijl Nick met zijn demonen worstelt, treitert Ivan hem door steeds zout in de wonde te strooien. Ondertussen krijgt Cafmeyer een nieuwe zaak toegewezen omtrent kindermisbruik en ontvoering. Als die zaak begint te overlappen met de onopgeloste zaak rondom Bjorn, moet Nick zich staande proberen te houden om alles tot een goed einde te brengen.

Het scenario van De Behandeling (Carl Joos) is gebaseerd op de besteller The Treatment van de Britse schrijfster Mo Hayder. Zij heeft tot hier toe zeven boeken geschreven rondom het personage van Jack Caffery. En om maar meteen met de deur in huis te vallen, als Herbots de kwaliteit van De Behandeling kan behouden, mag hij ze van mij allemaal verfilmen. Want wat is dit een zware, donkere film geworden. Vanaf de introductie grijpt de film je bij de keel, om vervolgens nog een paar dagen in je hoofd te blijven ronddwalen. De speelduur is ruim twee uur, maar verveelt geen moment, het tempo zit er namelijk goed in. Het thema kindermisbruik is niet van de poes en dit verhaal gaat dan ook zeer weinig uit de weg. Het gevoel dat je krijgt bij het kijken, is zo walgelijk dat het te vergelijken is met David Finchers klassieker Se7en. Denk aan de setting van deze film en je hebt al een goed idee van hoe De Behandeling in beeld wordt gebracht. Een mooier compliment kan ik Hans Herbots bijna niet geven. Hoewel het kindermisbruik meestal suggestief is en buiten beeld blijft, komt het allemaal heel hard aan vanwege de beklemmende sfeer en niet door het veelvuldig gebruik van expliciete beelden, en als het dan toch voorkomt, is het in de vorm van een foto of in de scène waarin Nick naar videotapes kijkt om aanwijzingen te vinden. Herbots gaat trouwens op een slimme manier om met close-ups, slow motion en blur effects om de sfeer te brengen die hij voor ogen heeft. De sets en locaties (waaronder het Rivierenhof in Deurne) zijn eveneens grauw en grimmig in beeld gebracht en expressieve kleuren zijn thuisgelaten, wat natuurlijk hoort bij het karakter van deze film. Al deze keuzes zorgen ervoor dat het geheel heel Amerikaans aanvoelt. Dat is natuurlijk een stijl waarvan je moet houden, maar hier komt het in elk geval goed tot zijn recht.

Wat helemaal niet Amerikaans overkomt, is dat Nick helemaal geen super cop is. Hij is uiteraard zeer gedreven en heeft een goede speurneus, maar hij heeft ook zijn minpunten. Hij is opvliegend, wat natuurlijk te maken heeft met zijn opgekropte woede, en er is een scène waarin hij niet echt luistert naar iemand die vrijwillig een tip geeft met als gevolg dat hij uiteindelijk toch bij die persoon terechtkomt. Waar hij wel heel nuchter en vastberaden in blijft, is dat hij de prioriteit geeft aan de nieuwe zaak en niet aan die met Bjorn. Soms moet hij kiezen en omdat hij waarschijnlijk denkt dat zijn broer toch al lang dood is, kiest hij steeds eerst voor de recentste zaak.

De cast is op zijn minst interessant te noemen met als enige grote naam Geert Van Rampelberg die Nick op een schitterende manier weergeeft. Hij draagt de film en het is zeer duidelijk dat de regisseur hem veelvuldig heeft uitgedaagd om diep te gaan met deze rol, die hem op het lijf geschreven is. Heel de cast speelt trouwens voortreffelijk en het is tof om te zien dat minder bekende acteurs ook eens een kans krijgen. De meeste namen komen immers niet uit de film- en/of televisiewereld maar van het toneel. Je zal sommigen van hen al eens in een film of serie hebben zien opdraven, maar het zijn dus niet de acteurs die je telkens opnieuw tegenkomt.

Het verhaal is goed gebracht maar verwacht vooral niets revolutionairs op dat gebied. Het is een politiethriller die gewoonweg goed in elkaar zit en die van een beter niveau is dan we gewend zijn van de meeste Vlaamse producties in dit genre. Ook het feit dat je pas laat in de film weet hoe de vork juist aan de steel zit, kan ik alleen maar toejuichen. Echter roept deze apotheose wel een vraagteken bij me op: hoe ver kun je als ouder gaan om je kind te beschermen? Ik ga hier niet verder op in omdat ik geen spoilers wil weggeven, dus u zal het zelf moeten beoordelen.

BEELD EN GELUID
Door de 2.40:1-beeldverhouding krijgen we een mooi scherp beeld met af en toe een beetje ruis, maar dat draagt juist bij tot de grauwe, vieze sfeer van de film. De DTS-HD Master Audio zorgt ervoor dat de dialogen duidelijk verstaanbaar zijn. De muzikale score draagt mooi bij en is discreet samengesmolten met de film, waardoor men gemakkelijker meegesleurd wordt in de spannende scènes. De film bestaat vooral uit dialogen, maar als er een beetje omgevingsgeluid is, zoals het zoemend geluid van vliegen omdat er ergens iets ligt te rotten, komen de surround speakers toch even aan bod.

EXTRA'S
We krijgen verwijderde scènes en het is tof dat je op voorhand wordt verteld waarom iets is gefilmd en toch niet gebruikt in de definitieve versie. Voor de rest is er een trailer, een fotogalerij en een premièreverslag met een paar korte interviews.

CONCLUSIE
Dat De Behandeling geen happy movie is, had je waarschijnlijk al begrepen. De finale tovert eveneens geen glimlach op je gezicht, maar we mogen trots zijn op deze productie van eigen bodem. Geef deze film dus zeker een kans, maar zorg er wel voor dat je een moment uitkiest waarop u stevig in uw schoenen staat, want deze film kruipt niet in je koude kleren. En dat was ongetwijfeld de bedoeling van Hans Herbots toen hij het idee kreeg om één van de verhalen van Jack Caffery te verfilmen. Hopelijk volgen er nog.