Mathias besluit om tegen beter weten in het pand te verkopen aan een man die in New York al interesse had getoond, en hij lenigt de eerste nood met de verkoop van een stel oude antieke stoelen en een tafel die hij op de zolder van het huis heeft gevonden. Een paar dagen nadien overhandigt hij Mathilde’s dochter Chloë de verschuldigde 2400 euro, maar zij maakt hem ook meteen duidelijk dat ze niet zal dulden dat hij de afspraken van de verkoopakte negeert. Mathias legt zich voorlopig bij de feiten neer en gaat door met het doorsnuffelen van de zolderkamers op zoek naar verkoopbare spullen. Daarbij stoot hij op een foto van Mathilde en zijn vader, met onderaan een niet mis te begrijpen versje…

My Old Lady is een feelgoodfilm, een combinatie van drama en comedy die perfect werkt, mede dankzij de ijzersterke acteerprestaties van Dame Maggie Smith en Kristin Scott Thomas. In een wereld met een snel verouderende bevolking, trekken dergelijke producties steeds meer de aandacht en ligt hun slaagkans een stuk hoger dan bijv. 20 jaar geleden, getuige die andere feelgoodfilm Quartet (2012), eveneens met Maggie Smith in de hoofdrol, die probleemloos een veelvoud opleverde van het geïnvesteerde budget van 11 miljoen dollar. Het succes heeft evenwel niet alleen te maken met het feit dat het hoofdpersonage in beide films een bejaarde oudere vrouw is, die gestalte wordt gegeven door één van de meest gerespecteerde Britse actrices van de voorbije 50 jaar. Net zoals in Quartet – over een bejaardentehuis waar elk jaar een concert wordt georganiseerd op de verjaardag van de Italiaanse componist Verdi – leidt de komst van een buitenstaander in My Old Lady nl. tot een golf van onthullingen die consequenties hebben voor alle betrokken personages. Het verleden geeft z’n geheimen stapsgewijs prijs en dat zorgt voor spanningen en voor bekentenissen die de feiten in een heel nieuw daglicht plaatsen. Er is sprake van misleiding en leugens, maar ook van onbegrip, onmacht, en wrok. Mathias Gold ziet zich gedwongen om z’n kijk op z’n vader bij te stellen, terwijl Mathilde antwoorden krijgt op nooit geformuleerde vragen en Chloë de hele gang van zaken betreurt, maar moet bekennen dat ze destijds te jong was om de gang van zaken te beïnvloeden. Plots is de nieuwkomer geen vreemdeling meer, maar een essentiële schakel in met elkaar verstrengelde levensverhalen en dan is een onvoorziene romance voor een scenarist de gedroomde uitweg…

Regisseur, auteur en scenarist Israel Horovitz kleurt in My Old Lady niet echt buiten de lijntjes en de ontknoping van z’n verhaal is ook niet echt verrassend, zij het dat ze wel in de lijn ligt van wat je in dit soort films mag verwachten. Als My Old Lady de kwaliteit van een gemiddelde feelgoodfilm overtreft, dan is dat het gevolg van de uitstekende acteerprestatie van Dame Maggie Smith, die zich het personage Mathilde helemaal eigen maakt, en van de frisse aanpak van Kristin Scott Thomas, die de Frans taal ondertussen perfect beheerst en op een geloofwaardige manier gestalte geeft aan een Française van middelbare leeftijd. Door de manier waarop de regisseur Mathias Gold positioneert, is het voor de kijker moeilijk om sympathie voor het personage op te brengen, ook al neemt het de humoristische scènes grotendeels voor z’n rekening. Kevine Kline heeft het dan ook moeilijk om de gunst van de kijker te verwerven, ondanks de veelzijdige en (soms) fijnzinnige manier waarop hij het personage Mathias Gold karakteriseert. Wat niet betekent dat we twijfelen aan het talent van de Amerikaan, want de manier waarop hij destijds gestalte gaf aan Donald Woods in Cry Freedom (1987) van Richard Attenborough is het bewijs van z’n grote talent.