Farao Toetanchamon spreekt vooral tot de moderne verbeelding wegens het feit dat archeoloog Howard Carter in 1922 zijn nagenoeg ongeschonden graf ontdekte; vooral de aanwezige kunstschatten hebben een belangrijk element gevormd in de studie van de leefgewoonten van de Egyptische vorsten. De onopvallende, jong gestorven farao was zeker geen groots vorst. Hij werd vooral bekend omdat hij het polytheïsme, onder hetwelke zijn vader er een zooitje van had gemaakt, weer afschafte ten voordele van een monotheïsme waarin alleen nog de zonnegod Amon mocht aanbeden worden. Dat er tijdens zijn regering oorlog werd gevoerd met onder meer de Hittieten lijkt ook historisch correct, alsook het feit dat de man met een stok liep - het onderzoek van zijn mummie deed uitschijnen dat hij een klompvoet had.

Voor de rest is wat u in deze miniserie te zien krijgt qua historische correctheid kut met peren (of moet ik zeggen Tut met peren?). Wat niet wil zeggen dat de reeks Tut - om de één of andere bizarre reden door Dutch FilmWorks hernoemd tot King Tut - niet boeiend zou zijn. Het is aangenaam om te zien dat Ben Kingsley zijn acteercarrière opnieuw ernstig neemt nadat hij in Iron Man 3 uitvoerig de clown heeft uitgehangen, dat de Canadase acteur Avan Jogia, die de titelrol voor zijn rekening neemt, overloopt van charisma, en de Australische Home And Away-actrice Sybilla Deen een aardig stukje eye candy is. De reeks is echter iets te gepolijst; de acteurs lijken allemaal uit een reclamespot voor Club Med-vakanties te zijn weggelopen, het interieur van de Egyptische tempels komt recht uit de Ikea-catalogus, de flinterdunne intrige komt over als de flauwe versie van The Borgias, het grafische geweld als de flauwe versie van Spartacus en de incestueuze seksscènes als de flauwe versie van Game Of Thrones. Aan de 'massale' (kuch, kuch) vechtscènes te zien was het budget voor figuranten bovendien blijkbaar ontoereikend. Zender Spike had alleszins goede bedoelingen en regisseur David Von Ancken, die een household name is geworden met onder meer Hell On Wheels, staat vooralsnog niet op de lijst van B-producties, maar er lijkt me onmiskenbaar te weinig voorbereiding (én geld) gestoken te zijn in de uitwerking van deze miniserie. Nochtans is Tut behoorlijk amusant, het tempo ligt voldoende hoog om de kijker bij de les te houden  Bovendien zijn de vechtscènes behoorlijk goed gechoreografeerd. Op een meer dan op dreef zijnde Ben Kingsley na, blijven de karakters iets te ééndimensionaal, en Alexander Siddig bezondigt zich in de laatste aflevering behoorlijk aan overacting. Toch vrees ik dat Tut dezelfde relatieve obscuriteit beschoren zal zijn als het titelpersonage in de geschiedenis van Egypte.

BEELD EN GELUID
De drie afleveringen zijn om een niet nader genoemde reden in twee verdeeld, hebben een andere titel gekregen, en zijn vervolgens over twee schijven uitgesmeerd. Waarom men niet gekozen heeft voor één double layer-schijf, maar voor twee single layers, is me een raadsel (hint: het zal wel met het kostenplaatje te maken hebben). De beeldkwaliteit is redelijk te noemen: er zit voldoende detail in het beeld, zoals de extensieve make-up van Kingsley, en de kleuren zijn helder en vibrant, alhoewel er hier en daar wat compressie-artefacts te zien zijn. De tweede aflevering wordt rond de twintigste minuut echter ontsierd door een joekel van een beeldfout, waarbij de beeldband gewoon hapert. Uitvoeriger onderzoek leert dat met de schijf of de speler echter niets mis is - dergelijke zaken zouden normaal gezien niet aan een fatsoenlijke kwaliteitscontrole mogen ontsnappen. Het grootste zwaktebod is evenwel de geluidstrack die enkel als een gecomprimeerde Engelse Dolby Digital 5.1-track aanwezig is. Zeker in de spektakelscènes wordt het gebrek aan een fatsoenlijk soundscape pijnlijk duidelijk.

EXTRA'S
Niets, of u moet de metalen box waarin de dubbele seastone zit als extar beschouwen.

CONCLUSIE
Tut kan zijn ambities toch maar gedeeltelijk waarmaken: alle betrokkenen doen mateloos hun best, maar de sterren zullen niet juist gestaan hebben. De beeldband is niet vrij van fouten en het geluid is matig. Blijft alleen de metalen box over...