FILM
We worden in het begin van de film teruggekatapulteerd naar het einde van Man Of Steel: Superman (Henry Cavill) probeert de terraformatiemachine van de knettergekke generaal Zod (Michael Shannon) tegen te houden, maar hij richt daarbij een ravage aan waarbij half Metropolis in puin ligt. Laat nu toevallig in Metropolis ook een gebouw van de multinational Wayne Enterprises staan: net op het moment dat Superman als collateral damage enkele gebouwen van de stad met zijn laserogen doormidden snijdt, is ook Bruce Wayne (Ben Affleck) in de stad. De man moet lijdzaam toezien hoe zijn businesstoren instort en een groot deel van zijn personeel omkomt. Hij kan nog net één van zijn medewerkers, Wallace Keefe (Scoot McNairy) van onder het puin halen, maar 's mans beide benen zijn vermorzeld. Voor het gros komt de hulp te laat...




Terwijl de éne helft van de bevolking Superman op handen draagt omdat hij de wereld nog maar eens heeft gered, klinkt er bij de andere helft alsmaar luider gemor omdat Superman blijkbaar aan niemand verantwoording wenst af te leggen voor zijn daden. De controverse wordt nog aangezwengeld wanneer Superman Lois Lane (Amy Adams) ontzet op het ogenblik dat ze een exclusief interview heeft weten te versieren met een Afrikaanse krijgsheer, generaal Amajagh (Sammi Rotibi), maar de situatie dreigt te ontaarden. Lois is ervan overtuigd dat de operatie opgezet spel was om Superman in de val te lokken, maar haar baas Perry White (Laurence Fishburne) wil er niet van horen. De Amerikaanse senator Finch (Holly Hunter) wil dat Superman voor een tribunaal in het Capitool terecht staat. Ze neemt hiervoor spijtig genoeg de knettergekke wetenschapper Lex Luthor (Jesse Eisenberg) in de arm, die beweert dat hij met een gevonden staal kryptoniet een wapen kan maken waarmee hij de Kryptonians in het algemeen en Superman in het bijzonder kan uitschakelen. In ruil vraag ten krijgt hij van enkele medewerkers van senator Finch toegang tot het neergestorte schip van generaal Zod en diens lijk.

Clark Kent voert intussen op eigen houtje een onderzoek naar de bewegingen van de mysterieuze vigilante die in Gotham City gevangenen brandmerkt met een vleermuizenteken, een smet waardoor ze in de gevangenis door hun medegevangenen worden afgeslacht als paria's. Op een benefietavond ter ere van Lex Luthor ontmoet hij miljardair Wayne, en merkt hij dat die bezig is de centrale computers van Lex' bedrijf Lexcorp af te tappen. Wayne, die nachtmerries heeft over een totalitaire toekomst waarin Supermans volgelingen een neo-fascistisch regime op poten hebben gezet, heeft het plan opgevat om zelf een wapen tegen Superman te ontwerpen; evenwel wordt zijn poging gedwarsboomd omdat een mysterieuze vrouw, Diana Prince (Gal Gadot), de harde schijf steelt. Ze beweert tegenover Wayne dat er bezwarend materiaal op staat dat haar zelf in de problemen kan brengen, maar wil desgewenst de gegevens wel overdragen aan Wayne zodra ze de haar belastende data heeft kunnen wissen. Met de gegevens probeert Wayne verkleed als Batman een kryptoniettransport te onderscheppen, maar hij wordt daarbij gedwarsboomd door Superman, die hem een laatste, dringende waarschuwing geeft om zijn batcape aan de haak te hangen.




Lex probeert intussen Wallace Keefe, nu in een rolstoel met twee geamputeerde benen, te overtuigen om voor de senaatscommissie te getuigen tegen Superman. Het proces is echter een dekmantel om een bomaanslag te plegen op het Capitool en de schuld in Supermans schoenen te schuiven. Dan ontvoert Lex ook nog eens Clarks moeder Martha (Diane Lane), en in ruil voor haar vrijlating eist hij dat Superman haar het hoofd van Batman brengt, of omkomt in de poging. Terwijl de twee superhelden elkaar te lijf gaan, zet Lex zijn eindspel op het schaakbord, en laat hij uit het schip van Zod Doomsday op de mensheid los, een zelf geschapen hybride mutant, gemaakt uit het lijk van Zod en zijn eigen bloed. Superman en Batman moeten hun geschil opzij zetten om het monster te stoppen, en ze krijgen daarbij de onverwachte hulp van Diana Prince, die blijkbaar al in de Eerste Wereldoorlog als haar alter ego Wonder Woman de mensheid trachtte te beschermen...

Het idee om een ensemblefilm te maken met de personages uit het universum van DC Comics lijkt vooral ingegeven door de vele soortgelijke, luchtigere films uit de stal van grote concurrent Marvel, dat na de tweede Avengers-film eveneens in 2016 Captain America: Civil War uitbracht, wat feitelijk op de naam na opnieuw een superhelden-ensemblefilm is, waarin ongeveer dezelfde vraag wordt gesteld als in deze Batman V. Superman: moet aan superhelden toegestaan worden dat ze eigengereid de wereld trachten te redden, of dient er controle over hen uitgeoefend te worden? Waar de Avengers-films evenwel opgebouwd zijn door eerst nagenoeg alle protagonisten te laten schitteren in een solofilm, of het nu Iron Man, Thor, de Hulk of Captain America betreft, steunt deze Batman V. Superman essentieel alleen maar op de reboot Man Of Steel. Na de Dark Knight-trilogie van Christopher Nolan liet acteur Christian Bale evenwel verstaan dat Batman wat hem betreft dood en begraven was, wat Zack Snyder toeliet om niet te moeten steunen op de continuïteit die in de drie films werd neergelegd, en de film ergens vaag in Batmans toekomst te situeren - een misdadiger als Joker wordt langs de neus weg vernoemd, maar that's it. Waar sceptici aanvankelijk zeer grote bedenkingen hadden bij het casten van Ben Affleck als de caped crusader, moet me na het bekijken van deze film van het hart dat de man waarschijnlijk één van de betere castingkeuzes is. Snyder heeft dan maar ineens de moeite genomen om ook Batmans trouwe butler Alfred te hercasten, en zijn keuze viel daarbij op Jeremy Irons, die zijn rol met genoeg Britse flair weet te brengen. Henry Cavill herneemt zijn rol als de Man van Staal; hij is zeker een interessantere keuze dan Brandon Routh uit Superman Returns, en verder heeft mijn vrouw me stellig beloofd dat er wat voor me zwaait als ik iets negatiefs over Henry Cavill durf schrijven.




De revelatie van de film is echter de Israëlische actrice Gal Gadot, die zowat elke scène steelt waarin ze te zien is. Gadot krijgt in de loop van 2017 overigens een solofilm waarin haar origineverhaal uit de doeken wordt gedaan, en we zien als opstapje daarnaar alvast in deze film enkele archieffoto's uit de Eerste Wereldoorlog waarop ook acteur Chris Pine te zien is, die in de 2017-Wonder Woman­-film haar tegenspeler wordt. De hele opzet van de film is echter om de tweedelige ensemblefilm Justice League op de sporen te krijgen, waarin nog enkele andere helden uit het DC-universum in de mix worden gegooid, zoals Jason Momoa als Aquaman, Ray Fisher als Cyborg en Ezra Miller als The Flash. Critici waren nogal van mening dat het de film aan humor ontbreekt, en dat dat vooral op conto van Cavill moet geschreven worden. Ik voel met echter geroepen om de verdediging van Zack Snyders werkstuk op me te nemen. Wie het eerder begrepen heeft op het genre geestige oneliners van pakweg Tony Stark, zal zijn gading eerder in de Marvel-stal moeten gaan zoeken. Een DC-film hoort dark and broody te zijn. Dankzij Nolans Batman-trilogie zijn we tenminste van de carnavaleske toestanden van Joel Schumacher verlost, en dan is het blijkbaar wéér niet goed.

Dat verder een redelijk belangrijk plotelement schijnt af te hangen van de toevalligheid dat Supermans en Batmans moeder dezelfde voornaam hebben, komt overigens minder vergezocht over dan sommigen u willen doen geloven. Ook het verwijt dat de film een redelijk seksistische inslag zou hebben, omdat Lois Lane en Supermans moeder niet veel meer om handen krijgen dan damsel in distress te spelen, is fel overroepen. Waar ik echter de criticasters volkomen gelijk in geef, is in de complete miscasting van Jesse Eisenberg als Lex Luthor. De scenaristen hebben duidelijk de predicaten 'krankzinnig' en 'enerverend' door elkaar gehaald, met als resultaat een immatuur ettertje dat niet in het plaatje past. De film kreunt inderdaad soms onder de epische CGI-effecten die ongeveer het derde deel van de film compleet opvullen, en vooral het feit dat het duel tussen de twee titulaire helden quasi zonder pauze wordt gevolgd door een strijd tussen de drie superhelden tegen Doomsday, komt nogal overladen over. Desondanks kan je Snyder niet verwijten dat hij de opbouw naar deze climax mooi heeft opgebouwd, en mij stoort het niet echt.




Deze versie bevat zowel de 152 minuten durende theatrical cut als de 183 minuten durende extended cut. Vooral de subplot over de smoes waarmee Superman naar Afrika wordt gelokt om hem te compromitteren, is duidelijker uitgewerkt.

BEELD EN GELUID
In overeenstemming met de donkere sfeer van de film, heeft Batman V. Superman een donker en gedesatureerd kleurpalet, met boventonen van grijs, okergeel en bruin, met een fijne laag grain om het geheel af te maken. Zelfs het kostuum van Superman ziet er nooit echt helder uit, en het blauw neight soms naar zwart, al naargelang de lichtinval. Vooral de nachtelijke vechtscènes in het derde deel van de film zijn erg donker. Heldere scènes beperken zich tot een minimum, zoals één scène in het begin, waarin een onderzoeker op de bodem van de Indische Oceaan een rotsblok vol kryptoniet opduikt. De director's cut heeft nét een streepje voor op de theatrical cut, omdat deze laatste op een tweede schijfje staat met de hoop bonusmateriaal. Beide versies hebben links en rechts wel occasioneel last van ghosting.

De geluidstrack is het nieuwe, trieste dieptepunt in een lange reeks flaters van Warner, waarbij Nederland en Vlaanderen worden beschouwd als ontwikkelingsland. De track beschikt over twee Atmos-tracks, in het Engels en het Frans, maar waar de Frans gedubde track in het ongecomprimeerde formaat Dolby TrueHD 7.1 werd gecodeerd, is de originele Engelse track slechts uitgevoerd in Dolby Digital Plus... tja wat? Mijn home theatre flagt de track als 7.1, maar als ik BD Info op de disk in mijn PC loslaat, wordt de track zelfs als 5.1 geïdentificeerd, en dit voor zowel de theatrical als de extended cut. Warner is hiermee niet aan zijn proefstuk toe, getuige vele de giftige commentaren op de Nederlandstalige dvd-fora, waar terecht herhaaldelijk wordt opgemerkt dat Warner het Nederlandstalig gedeelte van de Benelux in de kou laat staan, en enerzijds de mond vol heeft over technologische vernieuwingen - ze zijn mee op de 4K-kar gesprongen - maar anderzijds er niet schijnt in te slagen een simpele Blu-ray correct te authoren. Dat dit nu net schijnt te gebeuren bij de release waarmee Warner tracht de almacht van Marvel te breken middels een nieuwe miljoenenfranchise, is een des te pijnlijke uitschuiver.




Hoe dan ook, de track is absoluut minderwaardig; in plaats van de Nederlandssprekende gebieden bijvoorbeeld bij het Verenigd Koninkrijk of Scandinavië in te delen, waar het niet de gewoonte is een film in het Frans te dubben, worden we eens te meer weer op één hoopje gesmeten met Wallonië en Frankrijk, waar men blijkbaar - volgens Warner althans - te dom is om een film in de originele versie te bekijken met ondertitels. Voor het omgekeerde geval, waarbij de ongecomprimeerde track de originele is en de gecomprimeerde de Franse dubbing, valt desgewenst nog iets te zeggen, maar in de huidige constellatie kan ik u enkel aanraden om, als u niet strikt gebonden bent aan Nederlandse ondertitels, u tot de importkanalen te wenden. De oplossing zou erin bestaan om de Vlaams-Nederlandse versie in de toekomst los te koppelen van de Waals-Franse, en het Nederlandse ondertitelspoor eerder aan de noordelijk-Europese landen te koppelen. Het zou zeker geen primeur voor Warner zijn, want ze hebben het met onder meer de eerste Twilight-film wél correct gedaan. Ik kan alleen maar besluiten dat het Warner ontbreekt aan visie van wat er leeft bij haar eigen prime adopters - u weet wel, ouderwetse mensen zoals u en ik die nog eerlijk schijven kopen in plaats van ze illegaal te downloaden - en dat ze met beslissingen als dit danig bezig zijn met in hun eigen voet te schieten. Als er iemand bij Warner zin voor verantwoordelijkheid heeft, dan zou deze disk moeten herperst worden en een inruilprogramma op poten moeten worden gezet.

EXTRA'S
Al het bonusmateriaal staat op de disk met de theatrical cut, en het zijn allemaal fijne stukjes documentaire. Uniting the World's Finest (15:05) pitcht het idee van een solo-Wonder Woman-film, en licht de cameo's in de film van de andere Justice League-teamleden uit de toekomstige franchise toe. In Gods and Men: A Meeting of Giants (12:28) wordt het idee van de confrontatie tussen de twee meest bekende iconische strippersonages uit de doeken gedaan: Superman en Batman zijn two sides of the same coin. We zien fragmenten uit beide stripfranchises alsook enkele setopnames van het vechtende duo. The Warrior, The Myth, The Wonder (21:16) focust op gelijkaardige manier op de rol van de iets meer in vergetelheid geraakte Wonder Woman, en we krijgen de historiek van het strippersonage geschetst, een personage dat voor haar tijd redelijk feministisch geïnspireerd was (de skimpy outfit niet te na gesproken). De vorige incarnatie van Wonder Woman werd gedaan door Lynda Carter, en we krijgen ook een paar fragmenten uit de cheesy televisieshow uit de seventies, alsook interviewfragmenten met Patty Jenkins, de regisseuse van de 2017-versie. Interessant om weten is dat deze film eigenlijk de eerste keer is dat Wonder Woman op het grote doek te zien is - televisiefilms rekenen we even niet mee. Accelerating Design: The New Batmobile (22:46) toont ons hoe productiedesigner Patrick Tatopoulos de nieuwe Batmobile heeft ontworpen, en hoe de stuntchauffeurs het ding hebben rondgereden. Sportjournalist Sal Maskela presenteert. Superman: Complexity & Truth (7:08) is essentieel een samenvatting van de Superman die Henry Cavill in Man Of Steel heeft gespeeld. Batman: Austerity & Rage (8:15) behandelt de herwerking van Bruce Waynes alter ego, en focust op het design van het nieuwe kostuum - ditmaal zonder tepels. Om het trio te vervolledigen, krijgen we in Wonder Woman: Grace & Power (6:48) wat meer bedenkingen bij de casting van Gal Gadot, en zien we onder meer haar vechttraining - Gal Gadot heeft zoals de meeste Israëliers twee jaar in het leger gediend - en haar kostuum, wat om de voor de hand liggende redenen wat korter duurt dan dat van Batman. Daarna duiken we de batcave in: in Batcave: Legacy of the Lair (7:12) zien we de geupdatete versie van Bruce Waynes man cave, The Might and the Power of a Punch (5:15) analyseert het duel tussen de twee protagonisten vuistslag na vuistslag, en The Empire of Luthor (12:33) focust op de wimpy schurk uit de film. Als afsluitertje krijgen we in Save the Bats (4:37) een ecologisch geïnspireerd filmpje over het redden van vleermuizen.




CONCLUSIE
Trouw aan het donkere timbre van het DC-universum is Batman V. Superman: Dawn Of Justice zowel de sequel op Man Of Steel als een opmaat naar de Justice League-ensemblefilm als een Wonder Woman-solofilm, beide verwacht voor 2017. Wie de overladen stijl van Zack Snyder weet te smaken en eindelijk de grote confrontatie tussen deze twee iconen wil zien, kan ik deze film van harte aanprijzen. Hetzelfde kan echter niet worden gezegd van de Blu-ray, die op vlak van geluid de nominatie verdient van Miskleun van het Jaar.