FILM
In deze film, die tegelijkertijd een prequel en een sequel is op Snow White And The Huntsman, zien we hoe de kwaadaardige koning Ravenna (Charlize Theron) een zus had, Freya (Emily Blunt), die een serieuze slag van de molen heeft gekregen nadat haar minnaar de wieg met daarin hun liefdesbaby in brand heeft gestoken. Freya richt in het noorden een koninkrijk op, dat zich als voornaamste verdediging beroept op een leger van ontvoerde kinderen, die onder haar bewind worden getraind tot Jagers. Onder hen bevindt zich de jonge Eric (Conrad Khan), die we kennen uit de eerste film. Er geldt echter één belangrijke regel in het rijk van Freya: het elkaar liefhebben is niet toegestaan; wanneer de volwassen Eric (Chris Hemsworth) betrapt wordt op een geheime relatie met een jageres, Sara (Jessica Chastain), scheidt Freya de geliefden van elkaar, en laat Eric geloven dat zijn vriendin dood is, waarop Eric de wijde wereld in vlucht.




Zeven jaar (en één film, de bovengenoemde Snow White And The Huntsman) later is Eric jachtopziener op het leen van koningin Snow White. Hij verneemt van een boodschapper dat de spiegel van Ravenna niet alleen Snow White heeft besmet met een soort van zwartgallige dwanggedachten, het ding is bovendien ook nog eens gestolen, waarschijnlijk door handlangers van Freya, en als die haar handen op het kleinood van haar zus kan leggen, is de schade niet te overzien. Samen met twee generische dwergen, Nion (Nick Frost) en Gryff (Rob Brydon), poogt de Jager om het schild te recupereren. Zijn pad kruist echter dat van zijn doodgewaande geliefde, die zeven jaar lang in een cel van Freya heeft zitten wegrotten, en nu blijkbaar ontsnapt is. Eric zal alleszins zijn prioriteiten moeten ordenen: het schild terugwinnen, of het hart van zijn verloren liefde.

The Huntsman: Winter's War valt duidelijk in de categorie vrolijke wegkijk-fantasyfilms waarvan de plot op een sigarettenblaadje past. Het is alvast een geruststelling om te vernemen dat de grootste karakteractrice van haar generatie, Kristen Stewart, uit het scenario werd geschreven, wat me eens te meer doet vermoeden dat het waar was wat de gespecialiseerde pers schreef, namelijk dat het feit dat ze in de eerste film überhaupt mocht aantreden, meer te maken had met het feit dat ze met de regisseur van dienst naar bed ging, dan met haar imaginaire acteertalent. Het dient wel gezegd dat de actrice de laatste jaren heeft gepoogd om meer credibele rollen op haar conto te schrijven, zoals in Camp X-Ray en Clouds Of Sils Maria, maar in deze franchise zijn we haar liever kwijt dan rijk. De nieuwe regisseur Cedric Nicolas-Troyan wilde wel verder met de intussen zéér bankable spierbundel Chris Hemsworth, die met deze rol wellicht de schande van zijn debiele rol in de Ghostbusters-remake wil doen vergeten, maar een film als deze kan natuurlijk niet zonder het nodige schandaal errond. In dit geval was dat het feit dat door de Sony-leaks bleek dat de acteur een veelvoud kreeg van de gage van Charlize Theron - ondanks het feit dat die laatste voor deze film iets speelt dat nét boven het niveau van een veredelde cameo uitkomt - en Theron liet verstaan dat, tenzij ze even veel kreeg als Hemsworth, ze op zoek mochten naar een nieuwe koningin. Die is er dan ook gekomen (in de vorm van Emily Blunt), maar tóch is Theron mogen blijven. Theron 1 - Nicolas-Troyan 0. En nu we toch afgezakt zijn naar het roddelniveau: dat Jessica Chastain aantreedt in deze film, is een verplicht nummertje, want haar vertolking maakte deel uit van een package deal met Universal, want als ze de rol had geweigerd, had ze Crimson Peak van Guillermo Del Toro ook op haar overigens bevallige buik mogen schrijven. Haar acteren op automatische piloot is daar het levende (nu ja...) bewijs van. Daarnaast bleek ook maar één dwerg uit het origineel - Nick Frost - bereid om mee te spelen in de sequel, waardoor een nieuw blik dwergen moest worden opengetrokken. Gelukkig nemen dwergen niet te veel plaats in, en passen er redelijk wat in zo'n blik.




Om even samen te vatten: The Huntsman: Winter's War is blijkbaar een film waar niémand in mee wilde spelen, waar niémand op zat te wachten, maar die volgens de wetmatigheden van Hollywood tóch gemaakt moest worden, al was het alleen al omdat de eerste film een legendarische status had verworven omwille van het feit dat de set van de eerste film één grote seksboerderij moet zijn geweest; en er bestaat in Hollywood nu éénmaal niet zoiets als negatieve reclame. Dat deze presequel (yup, dat woord heb ik zelf uitgevonden!) nog bekijkbaar is, mag dan ook een klein wonder heten, en dat de film meer gevoelens van sympathie kan opwekken, zal dan wel noodgedwongen alles te maken hebben met de afwezigheid van Stewart. De plot rammelt hier en daar weliswaar flink - dat in de openingssequentie Ravenna - opnieuw vertolkt door la Theron die een masterclass in overacteren ten beste geeft -  de één of andere niet nader genomende koning opzij schuift om vervolgens zijn plaats in te nemen, en dat Thor, pardon, Eric, toch een touwbrug kan oversteken die hij net zelf heeft doorgesneden, zijn maar twee van de vele instanties die we maar bij gebrek aan beter zullen toeschrijven aan een mirakel. De eerder simplistische thema's hebt u in nagenoeg elke andere fantasyfilm ook al gezien, en de producenten zijn er als de kippen bij om een graantje mee te pikken van het Disneysucces Frozen; de vergelijkbare temperatuur in het koninkrijk van ijskoningin Freya is wellicht ook verantwoordelijk voor het feit dat de inspiratie een flink stuk onder het vriespunt lag. Als u evenwel houdt van goed gechoreografeerde vechtscènes, niet al te overdadig gebruik van CGI en talloze innuendo's over dwergenseks, dan bent u bij The Huntsman aan het goede adres.




BEELD EN GELUID
The Huntsman: Winter's War heeft evenwel een prachtige presentatie meegekregen. Het HD-beeld is bijzonder scherp, en, aangezien één van de voornaamste antagonisten uit de film een ijskoningin is die ijspegels uit haar vingers kan laten schieten, worden er mooie, heldere ijssculpturen gemaakt - de slachtoffers die in een ijspegel veranderd worden, zullen daar mogelijk anders over denken. Daarnaast zit er mooie textuur in de kledij, en komen de kleurtinten in de bossen netjes over. Het dominante kleurpatroon is, in overeenkomst met de toon van de film, flink gedesatureerd, maar dit doet de zwartniveau's geen onrecht aan. Meer dan voor de film zelf zal de Blu-ray van The Huntsman: Winter's War geschiedenis schrijven omdat het één van de eerste titels met een DTS:X-track, die zelfs op een meer bescheiden installatie gewoon een zeer goede track is, met veel ruimtelijke effecten in de talloze knokscènes, waarin metaal op metaal slaat, en meer subtiele maar niet minder griezelige bosgeluiden. De mooie soundtrack van James Newton Howard maakt het geheel af.




EXTRA'S
Het zal u wellicht niet verbazen dat uit de audiocommentaartrack blijkt dat regisseur Cedric Nicolas-Troyan zijn eigen film goed vond. Nicolas-Troyan is eloquent genoeg, en levert een soms wat technisch, maar toch behoorlijk commentaar af. Daarna volgen vier verwijderde scènes (8:54) die eventueel kunnen beluisterd worden met optioneel commentaar. Voor wie de film niet leuk vond, maar toch wat wil lachen, is er nog de gag reel (9:43), en de kern van het bonusmateriaal bestaat uit een vijftal documentaires "Winter's vistas: The making of The Huntsman: Winter's War" met redelijk hoog promotioneel gehalte. Two queens and two warriors (7:22) biedt een overzicht van de vier voornaamste acteurs, waarmee de regisseur de eer krijgt om samen te werken. Meet the Dwarfs (8:10) doet nagenoeg hetzelfde voor de vier sidekicks, Magic all around (8:44) opent de digitale trukendoos, Dressed to kill (6:03) de kleerkast en Love conquers all (5:58) is kort samengevat een wederzijdse strooplikkerij.

CONCLUSIE
Filmgeschiedenis zal The Huntsman: Winter's War niet schrijven, maar de twee belangrijkste storende elementen uit de eerste film, Kirsten Stewart en haar regisseursvriendje, zijn naar het rijk der sprookjes verwezen. Dat de post credits scene een opening laat voor een vervolg, eventueel mét Stewart, is eigenlijk nog griezeliger dan tien boze stiefmoeders bij elkaar.