FILM
De guitige Smurfen Trollen doen de hele dag lang niets anders dan zingen, dansen en knuffelen, en dit sinds hun koning, Peppy (Jeffrey Tambor), hen twintig jaar geleden heeft bevrijd uit de klauwen van de Bergens. De Bergens zijn lompe reuzen die van mening zijn dat ze alleen maar gelukkig kunnen worden als ze op tijd en stond een Trolletje verorberen; maar sinds de great escape staan ze nu al twintig jaar verplicht op dieet. Voor de Trollen is intussen elke reden om een feestje te bouwen, een goeie reden, en prinses Poppy (Anna Kendrick) wil maar wat graag hun twintigjarig vrijheidsjubileum in de verf zetten. De enige Trol die principieel niet aan de festiviteiten wenst deel te nemen, is Branch (Justin Timberlake), een schuwer exemplaar dat al zijn tijd en energie steekt in het bouwen van een schuilkelder voor wanneer de Bergens terugkomen. En hij heeft niet helemaal ongelijk, want het feestje veroorzaakt in het Grote Bos zoveel geluidsoverlast dat Chef (Christine Baranski), de voormalige kok van de Bergens, die nu noodgedwongen in de werkloosheid zit, zonder problemen het Trollendorp kan vinden, en er een zevental exemplaren gevangen weet te nemen, waaronder Poppy's grote liefde, Creek (Russell Brand). Tegen het advies van haar vader in, wil Poppy een ultieme poging wagen om in Bergentown haar vriendjes te bevrijden; dat houdt echter in dat ze noodgedwongen moet samenwerken met Branch, die als enige genoeg weet over de aartsvijanden van de Trollen opdat het duo ook maar een schijn van kans heeft om levend uit Bergentown te geraken. Al snel blijkt dat het duo voor de bevrijding moet samenwerken met de Bergen Bridget (Zooey Deschanel), een keukenmeid helemaal onderaan de ladder in het paleis, die de hulp van de Trollen maar wat goed kan gebruiken om het hart van de jonge koning Gristle (Christopher Mintz-Plasse) te veroveren.

 

Als u de afgelopen zomer het nummer Can't Stop The Feeling van Justin Timberlake niét hebt gehoord, dan bent u waarschijnlijk op expeditie op de Zuidpool geweest. Als u evenwel géén kinderen hebt, of géén frequent bioscoopbezoeker, dan zal het u allicht ontgaan zijn dat de song als tie-in fungeerde voor een film, gebaseerd op de spuuglelijke poppetjes van de Deense houtsnijder Thomas Dam. Na een bittere juridische strijd tussen het Amerikaanse bedrijf Russ Berrie & Co. en het Deense bedrijfje Dam Things, kreeg de Amerikaanse gigant het recht om de poppetjes op de markt te gooien, waardoor de rage er omtrent om de zoveel jaar weer opflakkert. De oorspronkelijke designer, Thomas Dam, heeft zelf niet meer kunnen proeven van het succes, want hij is in 1986 overleden. Goed, tot daar de geschiedenis.
 

 

Dat deze nieuwste creatie van Dreamworks zich vooral richt tot het grut dat gewoonlijk geld spendeert aan dergelijke poppetjes, is allicht geen toeval, en op gebied van design zijn vooral de lelijke grote ogen gelukkig wat afgezwakt tot normale proporties. De dubbele gelaagdheid die maakt dat veel films van Pixar-makelij ook voldoende volwassenen kunnen bekoren, is hier grotendeels afwezig, en het hele wereldje van de Trollen dat in de film wordt opgehangen, vertoont een sterke gelijkenis met dat van de Smurfen (waarbij Poppy duidelijk de Smurfin van dienst is), waaraan het succes van de abysmale real action-film uit 2011 allicht niet vreemd zal zijn. Ondanks het feit dat Trolls een film is die wat gewoontjes overkomt, met een vrij voorspelbaar scenario dat uitsluitend de platgetreden paden bewandelt, en een kleurpalet dat pijn aan de ogen doet en we eerder zouden verwachten bij de onophoudelijke stroom Barbie-verfilmingen van concurrent Mattel, valt er op de film zelf niet veel af te dingen. Het lichtjes anarchistische van Dreamworks eerste computeranimatiefilm Shrek en de meer volwassen insteek van de How To Train Your Dragon-franchise, werden voor deze Trolls-film niet uit de lade gehaald. Om zich echt van de massa te onderscheiden, ontbreekt het de meeste trollen aan substantieel karakter, want nu kan je ze enkel uit elkaar houden door hun haarkleur. Ook de schurken van dienst zijn vrij ééndimensionaal: Chef heeft een groot Gargamel-gehalte, om het bij de parallel met de blauwe bosbewonertjes van Peyo te houden.

 

Wél valt de opmerkelijke soundtrackkeuze op: nagenoeg alle muzieknummers zijn bewerkingen van bestaande popdeuntjes, die meestal omwille van de geschiktheid van de tekst wonderwel goed in de film passen. Naast een hoop onzinnige r&b-crap horen we toch ook True Colours van Cyndi Lauper en Hello van Lionel Richie op exact het juiste ogenblik, en minder evidente maar zeer goed bedachte keuzes zoals The Sound Of Silence van Simon & Garfunkel, en als klap op de vuurpijl Clint Eastwood van Gorillaz - de nationale hymne van de Bergens -, allemaal uitgevoerd door Trolletjes en een occasionele Bergen. Wanneer er in de film verhaaltjes worden verteld, worden die uitgebeeld door zogezegde plakboeken van prinses Poppy, en dan schakelen de makers plots over van CGI-animatie naar een aandoenlijk ambachtelijke collage van stop-motionsequenties. Ook de Engelse stemmencast is een ietwat bizarre mengeling van oude rotten als John Cleese, usual suspects als Christopher Mintz-Plasse, Anna Kendrick en Zooey Deschanel, foute keuzes als Russell Brand, stunt casting als Gwen Stefani en de onvermijdelijke Justin Timberlake, die naast uitvoerend producent van de popdeuntjes en naast één van de hoofdrollen in de film, er ook de dikste zomerhit van 2016 aan heeft overgehouden. Qua voer voor de kleintjes blijft uiteindelijk een eerlijke film met punch over, maar de héle kleine kindjes zullen misschien even moeten slikken bij de aanblik van de Bergens, die per slot van rekening niets liever doen dan Trolletjes onthoofden bij het aperitief. De leeftijdskwotering 6 is hier op zijn plaats.

 

 

BEELD EN GELUID
De kleuren spatten in deze film zodanig van het scherm dat u best even op voorhand controleert of de voeding van uw televisiescherm op de wettelijke manier is aangesloten, kwestie van geen kortsluiting te veroorzaken. De primaire kleuren zijn zeer hevig, maar de HD-transfer laat toch de nodige ruimte voor nuance in onder meer de huidtextuur van de trollen van dienst, de levervlekken van de Bergens en de uitbundige haartooi. Voeg daarbij de helderheid van het beeld en het scherpe contrast, en Trolls is een winnaar. De DTS-HD 7.1-track is misschien niet het toppunt van dynamiek, maar bij een geanimeerde musicalfilm als deze is vooral de nuance in de gebruikte muzieknummers van belang, en ook daar overtuigt Trolls met gemak.

EXTRA'S
De film is vooral op maat van de jongste kijkers gesneden, en hetzelfde kan gezegd worden  over het bonusmateriaal. De interactieve Party Mode laat je toe om tijdens het afspelen van de film karaoke-lyrics te krijgen, enkele figuurtjes te laten verschijnen of op verzoek de dichtstbijzijnde persoon te knuffelen, of dat nu een mens of een trol is. Travel Through Troll Village (4:43) is een virtuele rondleiding doorheen de sets van de film, onder toezicht van Cloud Guy. The Potion for Stop-Motion (5:06) toont ons hoe de verhalen-binnen-het-verhaal die in de film worden weergegeven door middel van een plakboek, tot stand zijn gekomen. Creating Troll Magic (5:21) is een algemenere studie van het wordingsproces, met onder meer pre-visualisatiescènes en storyboards. In Inside the Bunker (2:54) leidt opnieuw Cloud Guy ons rond in de schuilkelder van Branch. Dan volgen drie verwijderde scènes (7:24), vergezeld van de nodige uitleg van de regisseurs. In het filmpje Troll 2 Troll (4:46) beantwoorden Poppy en Branch een zestal levensbelangrijke vragen zoals 'rechthoek of driehoek' of 'stay in or go out'. De filmpjes dienden duidelijk als campagne om in andere media de belangstelling voor de film aan te wakkeren. Daarvoor dient uiteraard ook de trailer (2:05), en aangezien dit een Dreamworks-film is, ontsnapt u traditioneel niet aan de World of DreamWorks Animation-jukebox. Ergens hadden we nog gehoopt om Justin Timberlakes zomerknaller te mogen terugvinden in de bonussectie. Maar Justin has left the building...

CONCLUSIE
Trolls is zeker geen onaardige film, en is zeker en vast een redelijk veilige keuze voor uw kroost. Thematisch is de film echter niet echt vernieuwend te noemen, maar de presentatie op Blu-ray is alleszins wél de moeite waard.