SERIE
Saga Norén (Sofia Helin) zit in voorarrest wegens verdenking van moord op haar moeder, waarbij wij als kijker sinds seizoen 3 weten dat ze onschuldig is; maar overtuig daar de rechter maar eens van. Zodra ze haar onschuld kan bewijzen, zal Saga's inzet opnieuw broodnodig zijn bij het kraken van een aartsmoeilijke case. Aan de voet van de Deense kant van de fameuze Øresundbrug wordt een vrouw, Marghrete Thormod, het hoofd van de Deense immigratiedienst, vermoord. Ze is in opspraak gekomen nadat haar diensten op het bureau hebben uitgepakt met een feestje met champagne nadat ze erin geslaagd waren om de verblijfsvergunning van de Iraanse vluchteling Taariq Shizari (Alexander Behrang Keshtkar) in te laten trekken. Taariq is homo, en allicht zal hij in Iran niet met bloemen worden ontvangen; wat de zaak echter bijzonder luguber maakt, is dat Marghrete Thormod gestenigd is, de typische straf die bedrijvers van de herenliefde in Iran te wachten staat. De extreemlinkse groupuscule Red October, die het schandaal aan het licht heeft gebracht, ontkent echt alle betrokkenheid. Omdat het echter om een Zweedse groep cyberterroristen gaat, heeft Henrik Sabroe (Thure Lindhardt) graag Saga aan zijn zijde.

 

Red October wordt al snel ontmaskerd als een éénmansactie van Richard Dalhqvist (Pontus T. Pagler), een sensatiejournalist met tijd te veel en inspiratie te weinig. Richards identieke tweelingbroer Patrik, die zich graag uitgeeft voor zijn broer om op diens populariteit te teren én vrouwen in zijn bed te krijgen, wordt kort daarop geëlektrocuteerd in zijn jacuzzi, en de politie van Kopenhagen vermoedt in eerste instantie dat de daders zich van doelwit hebben vergist. Deze tweede moord is echter nog maar het begin van een lange rij waarbij de dader kiest voor een reeks moordmethoden die gelijklopen met de zeven gangbare manieren om de doodstraf uit te voeren: na steniging en elektrocutie volgen nog een injectie door gif, vergassing, onthoofding, ophanging en het vuurpeloton. Dankzij Saga's onconventionele methodes komt het tot een doorbraak, maar de politie is telkens net een stap te laat. Henrik ontdekt een samenhang met een misgelopen infiltratiepoging in een drugsbende van jaren geleden, waarbij de informant om het leven is gekomen omdat de politie zich op het laatste nippertje terugtrok.

 

Henrik zelf, die alleen maar dankzij zijn AA-buddy Kevin (Elliott Crosset Hove) van de verkeerde soort pilletjes afblijft, neemt in de loop van het onderzoek twee meisjes onder zijn hoede, straatdieveggetjes Julia (Fanny Leander Bornedal) en Ida (Iris Mealor Olsen), die zich mogelijk in nesten hebben gewerkt omdat ze uitgerekend van de vermoedelijke dader de gsm hebben gepikt. Je hoeft geen diploma in de psychologie te hebben om in te zien dat Henrik op die manier tracht te overcompenseren voor zijn twee verdwenen dochters. Nadat Saga, die als friend with benefits regelmatig met Henrik de koffer induikt, zwanger is geworden en de foetus heeft laten aborteren, is Henrik over zijn toeren van woede, en de samenwerking verloopt plots een stuk minder vlot. Om haar gedrag weer goed te maken, bijt Saga zich vast in het jaren oude dossier over de moord op Henriks vrouw Alice en de verdwijning van zijn twee dochters, en wat niemand voor mogelijk hield, gebeurt toch: ze vindt eindelijk het spoor waar Henrik zo lang naar gezocht heeft.

 

Het heerlijk donkere Bron | Broen gaat zijn laatste seizoen in, en alle geheimen worden op een bevredigende manier ontsluierd. We komen eindelijk te weten hoe Saga Norén in hemelsnaam aan een Porsche 911S geraakt is, we krijgen uitsluitsel over het lot van Henriks familie, en Saga maakt eindelijk voor zichzelf uit of politiewerk nu écht datgene is wat ze wil doen; alleen Martin Rohde zal nog gewoon zijn celstraf moeten uitzitten, want acteur Kim Bodnia wilde niet meer mee, ook niet voor één acte de présence. Het aantal afleveringen is in dit laatste seizoen teruggebracht van tien naar acht, en plaats voor veel meanderende nevenplots is er niet meer. Het overkoepelende thema in deze laatste reeks is volgens de bedenkers de zoektocht naar een identiteit. Een politieke vluchteling die hunkert naar een (vals) paspoort, een dochter die een valse vader krijgt opgedrongen, twee meisjes die zich voor hulpeloze sukkelaars uitgeven om argeloze toeristen uit te schudden, het is maar een kleine greep uit de thema's die dit seizoen overheersen. Ik heb net zoals bij de vorige seizoenen wel het gevoel dat ik een deel van de finesse verlies omdat ik niet weet welke stukken er in het Deens en welke in het Zweeds worden gesproken, want elementen zoals op gegeven moment een meisje dat niet de taal gebruikt die van haar wordt verwacht, maken een essentieel deel van de plot uit. Het mag dan ook een klein wonder heten dat deze reeks internationaal zo'n weerklank vindt, en dat is in belangrijke mate op het conto te schrijven van Sofia Helin en Thure Lindhardt, die voor hun respectievelijke rollen erg diep gaan. Vergeet overigens de Europese en Amerikaanse remake, dit hier is de real deal.

 

BEELD EN GELUID
De naam Scandinavian Noir is niet toevallig gekozen, en ook dit seizoen is te bewonderen in een kleurpalet van een land waarin de zon opmerkelijk minder schijnt als hier. Grijs en blauw voeren de boventoon, en de huidtinten zien eruit alsof iedereen dadelijk behoefte heeft aan een vitaminekuur. De beelden zijn erg grainy, en ook dat sluit wel mooi aan bij de geschapen sfeer. Ook hier weer bezondigt Lumière zich aan het afleveren van een beeld in 1080i in plaats van 1080p, maar de schade blijft gelukkig beperkt. De Deens/Zweedse DTS HD-MA 5.1-track weet te overtuigen, zeker in de scènes waarin de makers je graag de daver op het lijf jagen met onder meer een killer clown.

EXTRA'S
Ook hier weer enkel een lijvige cross-promotionele trailer met daarin een staalkaart van het betere Nordic Noir van Lumière.

CONCLUSIE
Bron | Broen sluit waardig af, en het is wellicht cliché, maar een reeks als deze stopt beter op zijn hoogtepunt.