FILM
No shii-take, Sherlock!

De familie Capulet-Montague heeft het plattelandsleven ingeruild voor een knus huisje in Londen, met een lieflijk klein tuintje waarin hun collectie tuinornamenten kan gedijen. Alhoewel; de tuin is wat je noemt een fix-her-upper, en aangezien Lord Redbrick (Michael Caine) en Lady Bluebury (Maggie Smith) stilaan de pensioengerechtigde leeftijd hebben bereikt, hebben ze besloten om het gezag over te dragen aan Gnomeo (James McAvoy) en Juliet (Emily Blunt), die de tuin weer enigszins toonbaar moeten maken. Londen wordt echter geplaagd door een serie diefstallen van tuinkabouters uit tuintjes, en uiteraard worden de vrienden van Gnomeo en Juliet ook gekabouternapt. Enter de zelfverklaarde beschermer van tuinkabouters, Sherlock Gnomes (Johnny Depp). Samen met zijn acoliet Watson (Chiwetel Ejiofor) neemt hij het op tegen zijn aartsvijand Moriarty (Jamie Demetriou), die de gewoonte heeft tuinkabouters te ontvoeren en Sherlock vervolgens 24 uur de tijd geeft om de door hem uitgezette aanwijzingen op te volgen; zo niet, worden de kabouters onherroepelijk tot steengruis geslagen. Alleen: Sherlock verkeerde in de veronderstelling dat hij bij zijn laatste interventie definitief met Moriarty had afgerekend, wat een lelijke misrekening van zijn kant was. En er is nog een klein probleem: Sherlock is een hautaine lul die vooral in dienst staat van zijn eigen opgeblazen ego. Dat komt niet goed...

 

Dat van de film Gnomeo And Juliet uit 2010 een vervolg zat aan te komen, had eigenlijk niemand echt verwacht. Ondanks het feit dat het een aardige film was, brak hij aan de kassa geen potten. De tweede film is even onschuldig vertier als de eerste; schuttingstaal en platte humor worden zorgvuldig vermeden - de scène uit de trailer waarin Mankini, een kabouter met niet al te veel kleren aan, een scheet laat in een modderbad, is in de uiteindelijke cut gesneuveld, en veel meer aanstootgevends zit er in de film niet in. Het verhaal is echter wat aan de voorspelbare kant, en hetzelfde kan gezegd worden van de voicecasting; Johnny Depp werd aan boord gehesen als de zelfingenomen detective, en hij biedt ons opnieuw een doordrukje van zijn gepatenteerd typetje. Net als de eerste film steunt de actie geweldig op het oeuvre van Elton John en Bernie Taupin, dus dat per se Mary J. Blige niet alleen in het scenario moest geschreven worden, maar ook nog een gezongen nummer (huiver huiver) moest brengen dat haaks staat op de rest van de soundtrack, valt niet met redelijke argumenten uit te leggen. De aanwezigheid van Ozzy Osbourne in de cast, die welgeteld één (!) zin mag mompelen - spreken gaat Ozzy niet zo goed meer af - is nog zo'n geval van stunt casting, een reliek van de eerste film.

 

De verhuis naar Londen biedt echter nieuwe perspectieven. Dat de twee waterspuwers die de loopjongens van Moriarty zijn, Reggie en Ronnie heten, zal allicht geen toeval zijn, maar een duidelijk referentie naar de twee gangsterbroers Kray, die in de jaren '60 de Londense onderwereld onveilig maakten. En zo bevat de film nog wel meer insider jokes die aan de jonkies op wie de film mikt ongetwijfeld voorbij zullen gaan. Er wordt uiteraard ook duchtig teruggegrepen naar het oeuvre van Sir Arthur Conan Doyle zelf, met referenties naar The Hound Of The Baskervilles en de Reichenbach-waterval waar Sherlock en Moriarty hun finale confrontatie aangaan. De verschillende setpieces, gaande van een winkel gespecialiseerd in Chinese porseleinen beeldjes tot een poppenmuseum, worden in een moordend tempo afgeraffeld terwijl Holmes van de éne naar de andere aanwijzing holt met Gnomeo en Juliet in zijn zog. Ik kan me bovendien niet van de indruk ontdoen dat de scenaristen actief gesponsord werden door de toeristische dienst van Londen, die de opdracht hebben gegeven om zo veel mogelijk landmarks de revue te laten passeren.

BEELD EN GELUID
Sherlock Gnomes is mooi geanimeerd, met een schitterende textuur vol imperfecties op de stenen tuinornamenten, die het geheel haast tastbaar maken. De gebruikte kleurpaletten zijn aangenaam om zien, en in de donkere scènes blijft detail overheersen. De DTS-HD MA 7.1-track heeft een mooie spreiding, dynamische muziek, goed verstaanbare dialogen en zeker genoeg punch. Deze Amerikaanse versie heeft eveneens Nederlandse ondertiteling en Nederlandse spraak, mocht u daarin geïnteresseerd zijn.

 

EXTRA'S
De schijf bevat een handjevol extra's, voornamelijk korte stukjes documentaire Gnome Is Where the Heart Is (7:00) bevat naast een korte samenvatting van de film stukjes interview met voicecast en crew. All Roads Lead to Gnome: London Locations in Sherlock Gnomes (3:10) toont ons hoe de toeristische trekpleisters in de film werden geweven. In Gnome Wasn’t Built in a Day: The Design and Art of Sherlock Gnomes (5:59) komt het design van de voornaamste personages aan bod. Miss Gnomer: Mary J. Blige and the Music of Sherlock Gnomes (4:09) gaat over de muziek en de ietwat haaks op de rest van de soundtrack staande inbreng van Mary J. Blige. Strong Than I Ever Was (4:05) is een videoclip, gemonteerd op enkele fragmenten uit de film. Dan volgen er vier stukjes "How to Draw", waarin karakterdesigner Gary Dunn ons toont hoe je Sherlock Gnomes (5:11), Watson (5:05), Moriarty (5:05) en de Goons (3:19) tekent. Afsluiten doen we met Animating Sherlock Gnomes (1:36), een bliksemsnel overzicht van het animatieproces, van tekening tot film.

CONCLUSIE
De tweede film uit de Gnomeo And Juliet-franchise zal wellicht de laatste worden, als we op de recette van de film aan de kassa van de bioscoop mogen afgaan. In Belgische bioscopen heeft de film alvast niet gedraaid met de originele voice cast, wat een deel van het gebrek aan succes kan verklaren. De Amerikaanse versie heeft echter zowel Nederlandse ondertiteling als Nederlandse spraak.