SERIE
De nieuw verkozen president-elect Elizabeth Keane (Elizabeth Marvel), die binnen niet al te lange tijd zal worden ingezworen, zorgt voor wrevel en irritatie bij de veiligheidsdiensten, en niet in het minst bij de nestor van het gezelschap, Dar Adal (F. Murray Abraham). Keane, van wie de zoon is overleden bij een missie in het buitenland, zal namelijk bij haar aantreden flink de schaar zetten in de buitenlandse missies van de Verenigde Staten, wat onder meer betekent dat de CIA het met een stuk minder zal moeten doen. De mediahetze die tegen haar wordt gevoerd, is georchestreerd door ultrarechtse agitator Brett O’Keefe (Jake Weber), die een internet-televisie-en radioprogramma voert waarin hij al zijn demonen ontbindt tegen Keane.

 

Carrie Mathison (Claire Danes) zal het alleszins worst wezen; ze werkt nog altijd voor de Düring-stichting, alleen nu vanuit New York, waar ze samen met een advocaat Reda Hashem (Patrick Sabongui) steun verleent aan voornamelijk moslims die het slachtoffer worden van hate crimes. Ze krijgen echter een bijzonder delicate zaak op hun bord: een jongeman die Sekou Bah (J. Mallory McCree) heet, beheert een website waarin hij balanceert op de dunne scheidingslijn tussen vrije meningsuiting en aanzetten tot terrorisme. Kritische vragen stellen over de Amerikaanse aanwezigheid in moslimlanden is één zaak, maar er zijn ook links te vinden naar filmpjes waarin zelfmoordterroristen worden verheerlijkt. Sekou komt in het visier van de inlichtingendiensten, hij wordt op nogal brutale wijze preventief gearresteerd en kijkt al snel tegen een gevangenisstraf van twintig jaar aan, omdat bij hem op de slaapkamer een bundel geld wordt gevonden die hij wilde meenemen op bezoek bij zijn gedeporteerde vader in Nigeria, en men vermoedt dat het feitelijk voor de terreurbeweging Boko Haram bestemd is. Carrie weet hem echter vrij te krijgen door essentieel een procedurefout annex chantage: één van Sekou's contacten blijkt namelijk een undercoveragent, en er is mogelijk sprake van uitlokking; het is alleszins een beslissing die ze achteraf betreurt, want Sekou pleegt een zelfmoordaanslag, en alle beschuldigende vingers zijn gericht op Carrie.

 

Peter Quinn (Rupert Friend) is niet helemaal onbeschadigd uit zijn avontuur in het vijfde seizoen gekomen. Omdat Carrie hem vroegtijdig uit zijn coma heeft laten wekken nadat hij vergiftigd was met zenuwgas, heeft hij een beroerte gehad, en onder meer zijn zenuw-en spraakcentrum zijn geraakt. Quinn kwijnt weg in een revalidatiecentrum, waar hij met de regelmaat van de klok stennis schopt. Carrie kan het niet over haar hart krijgen, en ze neemt Peter bij haar in huis. Wanneer een woedende menigte voor haar deur staat, klaar om haar ruiten in te gooien met stenen, trekt hij een pistool en vuurt hij op de betogers; in de nasleep krijgt Carrie het bezoek van iemand van kinderwelzijn, die haar prompt uit haar ouderlijke macht ontzet en haar dochter Franny (Claire en McKenna Keane) in een pleeggezin plaatst.

 

Saul Berenson (Mandy Patinkin) wordt naar Abu Dhabi gestuurd om met behulp van de Mossad een Iraanse financier, Fahrad Nafisi (Bernard White), te ondervragen over dubieuze geldtransacties met Noord-Korea. De CIA vreest namelijk dat Iran zich niet aan de nucleaire deal houdt en parallel een kernwapenprogramma opzet met het regime van Kim Jong-Un. Saul vindt het allemaal wat té toevallig, en bij een bezoek aan zijn zuster, die op de bezette Westelijke Jordaanoever woont, steekt hij illegaal de grens over om Majid Javadi (Shaun Toub) te ondervragen, een hoge officier in de Iraanse Republikeinse Garde, die clandestien voor de CIA werkt. Javadi bevestigt dat het zogenaamde parallelle programma een rookgordijn is van de Mossad om Iran in een negatief daglicht te plaatsen, en hij is bereid die bewering te herhalen voor president-elect Keane, in ruil voor politiek asiel. Saul wordt echter aanzien als een verrader.

 

Het is erg moeilijk om in dit zesde seizoen van Homeland géén doordrukje te zien van de Amerikaanse politieke actualiteit. Het seizoen werd gefilmd in volle verkiezingsstrijd tussen Hillary Clinton en Donald Trump, en alhoewel de makers verkeerd hebben gegokt en ze in de serie het pleit hebben laten winnen door de vrouwelijke kandidate, zit de rest van hun politieke analyse van het post-Obamatijdperk er boenk op. De hetze tegen de eerder linkse kandidate wordt gevoerd vanuit het fake news-fabriek van Brett O'Keefe, die letterlijk honderden internauten in dienst heeft die niets anders doen dan valse profielen op sociale media beheren, profielen van mensen die - laten we het beleefd houden - de president-elect niet gunstig gezind zijn. Het sprongetje naar het werkelijke leven en de agitprop van Breitbart is makkelijk met één pas opzij te maken. Dat echter ook de nucleaire deal met Iran in het werkelijke leven volop in de actualiteit staat, is voor de scenaristen van Homeland een 'gelukkig' toeval. Alhoewel, toeval... het bewijst alleszins dat ze de vinger op de pols hebben bij het inschatten van de Amerikaanse politieke situatie. Kamp kiezen doen de scenaristen echter niet, want ook de Keane-administratie, die in het begin van de reeks duidelijk wordt voorgesteld als de underdog, blijkt niet zonder fouten te zijn, zoals het dramatische einde van dit seizoen aantoont. Seizoen 6 eindigt alleszins niet op een anticlimax zoals seizoen 4, en als er de laatste aflevering iéts gedaan wordt, dan is het mogelijk nog een versnelling hoger schakelen.

 

Dé ster van dit zesde seizoen is ongetwijfeld Rupert Friend, die op een zeer genuanceerde en doorleefde manier de aan lager wal geraakte Peter Quinn speelt. Vooral de manier waarop hij op zeer geloofwaardige manier een patiënt met hersenbeschadiging speelt, wekt bewondering op. F. Murray Abraham, die altijd al een dubieuze rol vervulde in vorige seizoenen, kan nu eindelijk bij de bad guys gerekend worden, alhoewel niet helemaal ondubbelzinnig: de persoonlijke motivaties van de hoofdrolspelers zijn niet wit of zwart, maar hebben nuances van grijs.

BEELD EN GELUID
De beeldkwaliteit van dit zesde seizoen van Homeland is misschien een klein beetje minder dan de vorige seizoenen. Oorzaak is het feit dat nogal wat van de actie zich afspeelt in slechtverlichte ruimten, zoals de kelder van Carrie's huis, Sauls nachtelijke tocht door de bezette gebieden, of een ander huis waar Peter Quinn een stakeout houdt; de detaillering zou daar iets geprononceerder mogen. De kleuren zijn strak afgelijnd maar wat aan de koele kant, en de scherpte wordt (bewust) wat minder gehouden bij bijvoorbeeld de drugtrip die Peter Quinn in één van de eerste afleveringen ondergaat. De DTS-HD MA 5.1-mix is prima en immersief, en vooral in de laatste aflevering worden alle registers opengetrokken, alhoewel er nog links en rechts nog eens een bomaanslag wordt gepleegd tussendoor. De dialogen hebben de juiste prioriteiten in de frontspeakers.

 

EXTRA'S
De twee belachelijk korte filmpjes On Location: New York City (2:10) en About Season 6 (1080p; 2:58) hebben nagenoeg dezelfde inhoud, met vooral enkele korte snippets van locaties in de Big Apple waar gefilmd werd. Niet aangekondigd op de hoes maar toch aanwezig is er nog The Paley Center for Media Q & A with Cast and Creative Team for Paleyfest NY 2016 (55:36) een panelgesprek met acteurs F. Murray Abraham, Mandy Patinkin en Claire Danes, regisseur Lesli Linka Glatter en showrunner Alex Gansa.

CONCLUSIE
Na het verscheiden van Brody in seizoen 3 biedt elk volgende seizoen van Homeland weer iets nieuws. Het zesde seizoen bevat geen opnames meer in Europa, en van de voornaamste cast werd alleen Mandy Patinkin richting Midden-Oosten gestuurd voor een beperkt aantal scènes. Het zesde seizoen van Homeland biedt een spannende inkijk in de oorlog tussen de administratie van de president en de veiligheidsdiensten, gepresenteerd op een Blu-ray die eens voor de verandering wél al het bonusmateriaal van de Amerikaanse versie bevat.