SERIE
Seizoen 1 van The Handmaid's Tale eindigde zowaar met een daad van verzet: de Dienstmaagden weigerden een collega te stenigen die in de ogen van de machthebbers had gezondigd, en dit aangespoord door June "Offred" (Elisabeth Moss), en de wraak van Gilead was navenant: het hele zooitje wordt afgevoerd, en naar een stadion gebracht voor een massa-executie (waar we overigens vanop de eerste rij getuige van zijn). Gek genoeg blijft Offred het sinistere lot gespaard, en daar is een goeie reden voor. Ze blijkt namelijk zwanger te zijn, en zal zich dus de komende negen maanden gedienstig moeten opstellen als fokvee voor commandant Fred Waterford (Joseph Fiennes) en zijn vrouw Serena (Yvonne Strahovski). Offred blijft echter niet bij de pakken zitten, en bij de eerste de beste gelegenheid neemt ze met behulp van Waterfords chauffeur Nick (Max Minghella) de benen. Ze verschuilt zich enkele weken in de verlaten gebouwen van de krantenredactie van de Boston Globe die berufsverbot heeft gekregen, alvorens ze poogt met een vliegtuig naar Canada af te reizen. Op het laatste nippertje wordt ze echter onderschept, en aan handen en voeten teruggesleept.

 

Tante Lydia (Ann Dowd) laat duidelijk verstaan dat nog eens zo'n strapatsen niet meer zullen worden geduld, en dat het minste volgende vergrijp zal worden bestraft met de dood. Offred schikt zich noodgedwongen in haar lot, maar haar relatie met Serena wordt hoe langer hoe grimmiger. Wanneer een bomaanslag door een zelfmoordcommando in een nieuw 'vruchtbaarheidscentrum' een significant aantal Commandanten, maar ook enkele Dienstmaagden doodt, wankelt Gilead. In de nieuwe geopolitieke realiteit is het land zelfs bereid om diplomatieke gesprekken aan te knopen met aartsvijand Canada, waar een significant deel van de vluchtelingen die op de loop zijn gegaan voor het totalitaire regime, gehuisvest is. Commandant Waterford wordt er echter warm ontvangen met betogingen en rotte eieren. Offred heeft met Nick, die in de delegatie zit, de brieven met getuigenissen van seksslavinnen uit Gilead meegegeven, en Nick heeft de kans om die aan Offreds echtgenoot Luke Bankole (O-T Fagbenle) te overhandigen. Zodra de documenten op het internet verschijnen, wordt de delegatie uit Gilead prompt Canada uitgezet, vergezeld van boegeroep.

 

De aanslag heeft wel tot gevolg gehad dat er dringend nood is aan Dienstmaagden. De naar de Kolonies verbannen Jeanine (Madeline Brewer) en Emily (Alexis Bledel) worden uit het strafkamp teruggehaald, en moeten opnieuw 'in dienst'. Emily wordt daarbij toegewezen aan commandant Lawrence (Bradley Whitford), de bedenker van het regime in Gilead. Nick krijgt intussen voor zijn staat van verdienste namens Gilead een vrouw toegewezen, Eden (Sydney Sweeney), een kindvrouwtje van amper 15 jaar. Nick heeft enkel maar seks met haar om niet als 'geslachtsverrader' bestempeld te worden, maar het huwelijk is er niet bepaald één waarde liefde van overloopt. Wanneer Eden achter Nicks rug om een relatie met een bewaker begint, heeft dit desastreuze gevolgen, want overspel is iets waar ze in Gilead niet mee lachen. Serena merkt intussen zelf aan den lijve dat het leven voor vrouwen in Gilead geen toekomstperspectieven biedt, en wanneer Offred het leven schenkt aan haar dochter Holly, onderneemt ze een poging om het kind het land uit te smokkelen.

 

Het tweede seizoen van The Handmaid's Tale is niet langer gebaseerd op de dystopische roman van de visionaire auteur Margaret Atwood. Atwood heeft recent nog verklaard dat ze binnenkort zelf een sequel gaat schrijven die zich 15 jaar na de gebeurtenissen in haar boek afspeelt. In de televisieserie daarentegen wordt geen tijdssprong gemaakt, maar zijn we getuige van het vervolg van de weinig benijdenswaardige belevenissen van June. Qua geweld tegen vrouwen en sadistische lijfstraffen wordt er nog gerust een tandje bijgestoken, en het is dat we weten dat het allemaal maar acteerwerk is, maar de kans is klein dat als morgen de actrice die Tante Lydia speelt voor mij op het zebrapad zou willen oversteken, ik op de rem zou duwen (eerder het gaspedaal). We vangen in dit tweede seizoen ook een glimp op van het grotere geheel: we zien in de laatste aflevering in een flits een kaart van wat er van de Verenigde Staten geworden is, we krijgen de fameuze Kolonies te zien, en vooral vertonen de eerste barstjes zich in de façade van Gilead, wanneer een terroristische aanslag de natie door elkaar schudt en landen als Canada zich niet langer afzijdig houden. De afleveringen waarin de Waterfords naar Canada reizen op diplomatieke missie, zijn wat dat betreft ijzersterk. Eén van de onderhandelaars van de Canadese delegatie is openlijk homo, en hij laat zijn afkeuren blijken voor de natie waar hij niet meer naartoe wil reizen omdat zijn oriëntatiegenoten in Gilead genadeloos worden terechtgesteld op een honderd procent bijbelconforme wijze.

 

En dan is er nog dat einde! De plotwending in de laatste aflevering is in elk geval van een zodanige aard dat deze de voor-en tegenstanders van een happy end alleszins niet dichter bij elkaar zal brengen, maar, zoals het de reeks betaamt, nog wat meer controverse schopt. Uiteraard is The Handmaid's Tale geen reeks die u bekijkt om vrolijk te worden, maar de knoop in de maag die achterblijft als de aftiteling draait, geeft een zure smaak in de mond. Gelukkig krijgt toch tenminste één van de antagonisten in desbetreffende aflevering de rekening gepresenteerd, maar toch...

 

Voortgaan met een serie nadat het bronmateriaal is opgedroogd, is altijd een dubbeltje op zijn kant. Soms is het resultaat geslaagd, soms niet, maar in het geval van The Handmaid's Tale ben ik er stellig van overtuigd dat deze versie de goedkeuring van Margaret Atwood zal wegdragen. Aan relevantie heeft de reeks alleszins nog niets ingeboet. Vorige week nog kreeg een radiopresentatrice het verwijt van hoer naar het hoofd geslingerd omdat ze op de radio iets te hard naar de mening van sommigen over haar vrouwelijke seksualiteit had gesproken. Zitten sommigen hier niet gevaarlijk dicht tegen Gilead aan te schurken?

BEELD EN GELUID
Foei, 20th Century Fox! Een zo veel besproken reeks als The Handmaid's Tale brengt de maatschappij niet alleen niet op Blu-ray uit in de Benelux, maar gewoon niet tout court. We moeten dus opnieuw uitwijken naar de in dit geval gemakkelijkst te verkrijgen versie, zijnde de Duitse. Ook deze keer wordt de fotografie van de reeks extreem veel recht aangedaan. Er wordt zeer veel gewerkt met kleurfilters die elk spoortje van levendigheid doodslaan, uitgezonderd in sommige flashback-scènes. De reeks oogt somber, maar daarom niet minder goed. De scherpte is optimaal, er is geen sprake van enige vorm van artefacts, en de scènes die zich in een besneeuwd landschap afspelen (u moet de reeks gezien hebben om te weten wat ik bedoel) zijn heerlijke spelen van licht en donker. Het originele beeldformaat van 2.00:1 dat Hulu heeft gebruikt, werd behouden. De Engelse geluidstrack is in een zeer sfeervol DTS-HD MA 5.1 uitgevoerd, met opnieuw enkele raak gekozen popsongs die de actie toepasselijk onderstrepen, zoals This Woman's Work van Kate Bush en Burning Down The House van de Talking Heads. Daarnaast zijn de dialogen zeer goed verstaanbaar, en als u het Engels niet zo goed machtig bent, moet u zich met Engelse CC-vertaling behelpen.

 

EXTRA'S
Ook deze keer weer twee items bonusmateriaal: Season two: Off book (11:35) bepleit dat dit tweede seizoen qua geest het werk van Margaret Atwood eer aandoet. De makers bepleiten dat het centrale thema in dit tweede seizoen het moederschap is, of dit nu om fysiek moederschap gaat zoals bij Offred, emotioneel moederschap zoals Serena of surrogaat-moederschap zoals bij de dwangarbeiders in de Koloniën. Dressing Dystopia (6:54) gaat over de sobere verplichte uniformen die in Gilead door de overheid worden opgelegd, en hun sociale dimensie. Het had wederom wat meer mogen zijn.

CONCLUSIE
De idiotie dat The Handmaid's Tale in de Benelux gewoon niet verschijnt, valt met geen pen te beschrijven. In Gilead wordt je voor veel minder een vinger afgekapt. Het tweede seizoen breidt onze blik op de wereld van Gilead uit, en blijft daarbij trouw aan zijn eigen logica, maar over het controversiële einde is alleszins het laatste nog niet gezegd. De Blu-ray is zeer kwalitatief hoogstaand.