Slecht geschreven scenario's leiden zelden tot goede films en het is soms verschrikkelijk moeilijk om uit te zoeken waarom mensen vinden dat er geld in een bepaalde film gepompt moet worden, laat staan de reden waarom hij uitgebracht wordt. Dit is zowat onze kernconclusie na het zien van Terminal. Een tenenkrullende film die uitpakt met grote namen, maar waarvan de makers geen seconde hun talent hebben gebruikt.




Nochtans moet regisseur Vaughn Stein meer dan genoeg ervaring hebben opgedaan, want hij stond achter de schermen als assistent-regisseur voor kleppers als Harry Potter And The Deathly Hallows: Part 2, Pirates Of The Caribbean: On Stranger Tides, Snow White And The Huntsman en tal van andere blockbusters. Dat is waarschijnlijk ook de reden waarom hij Margot Robbie en Simon Pegg kon strikken, maar als je het ons vraagt zal het de laatste keer zijn dat hij zo'n stunt zal kunnen uithalen. De kritieken waren (terecht) ronduit vernietigend, een succes was het verre van en bij ons zelfs een straight to dvd die nu al gedoemd is om onderaan de soldenbakken te blijven liggen.

Het ligt niet zo zeer aan de acteurs, hoewel Margot Robbie aardig op de zenuwen werkt, maar Simon Pegg daarentegen kiest zijn Mission Impossible-niveau. Wat er wel aan de film schort is het debiele verhaal dat nergens op slaat en met een plot dat zelfs de laatste leerling van de kleuterklas niet zou durven verzinnen.




Alles speelt zich af in een station (vandaar de titel Terminal) en vertelt het verhaal van femme fatale Annie (de revelatie uit I, Tonya), twee huurmoordenaars (Max Irons en Dexter Fletcher), een geflipte leraar (Simon Pegg) en een stationschef (een archislechte Mike Myers). Alles draait rond een koffertje die men in handen wil krijgen. Een kat-en-muisspel waarbij zowel de kat als de muis een dutje doen en waardoor de kijker het na tien minuten al voor bekeken houdt. Bovendien vond Vaughn Stein het nodig om deze prent te gaan filmen in een irriterend 80's neon-licht, en daar is alleen Nicolas Winding Refn een kei in. Voor wie de film gemaakt is blijft ons een raadsel, en het zou ons verbazen mocht je niet de kant van ons oordeel kiezen. 

BEELD EN GELUID