FILM
Na de gebeurtenissen in Terminator 2 heeft Sarah Connor (Linda Hamilton) het Skynet-project ten grave gedragen. Op de vlucht voor de autoriteiten en gestand in Latijns-Amerika, komt er alsnog een T-800 (Arnold Schwarzenegger) achter hun veren, en hij slaagt erin John Connor (een CGI-versie van een jonge Edward Furlong) neer te schieten. Het is echter niet omdat Skynet is uitgeschakeld, dat er geen andere malafide technologie de mensheid de duivel kan aandoen. Vanuit 2048 wordt er een Terminator van het geavanceerde model Rev-9 (Diego Luna) gestuurd om Dani Reyes (Natalia Reyes), een Mexicaanse fabriekarbeidster, om zeep te helpen, aangezien ze ooit de militie zal leiden tegen Legion, het artificiële intelligentiesysteem dat net als Skynet eertijds op hol zal slaan en de mensheid zal trachten uit te roeien. Het verzet stuurt ter bescherming Grace (Mackenzie Davis), een "versterkte" mens, die door allerlei technologie in haar lichaam een ware vechtmachine is. De Rev-9, die zichzelf kan scheiden in een organische en een anorganische component, is echter een geduchte tegenstander, en het scheelt geen haar of Grace en Dani zouden door de Terminator te grazen worden genomen, ware het niet dat Sarah op het nippertje kan tussenkomen.

Sarah ontvangt diverse berichtjes van een onbekende bron waar en wanneer er Terminators in het straatbeeld opduiken, en ondanks het feit dat ze gezocht wordt in 50 van de 50 Amerikaanse staten, is ze een specialiste geworden in het uitschakelen van killer robots. Om de Rev-9 te verslaan zal ze echter de hulp moeten inroepen van de Terminator die haar zoon heeft vermoord. Die is na het verslaan van Skynet het doel in zijn "leven" kwijtgespeeld, en heeft zoiets als een geweten gekregen, waarbij hij een anoniem leven leidt als - hou u vast - tapijtenverkoper. In een wereld waarbij op elke hoek van de straat een camera hangt, is echter niet de veiligste plaats om je te verstoppen voor een Rev-9, en de finale confrontatie staat op het punt plaats te vinden.

Door het feit dat de rechten van de Terminator-franchise weer in handen van uitvoerend producent James Cameron terecht zijn gekomen, besloot die de continuïteit van Terminator 3: Rise Of The Machines, Terminator 4: Salvation en Terminator 5: Genisys overboord te gooien. Of dit een betere sequel oplevert is maar de vraag. Genisys kreeg het verwijt dat de tijdlijn zodanig overhoop werd gegooid dat de eerste twee geroemde delen van de franchise daardoor zinloos waren geworden, maar Cameron doet met deze Dark Fate eigenlijk exact hetzelfde door al in de openingsscène John Connor om te leggen, de hoeksteen waarop de ganse Terminator-franchise is gebouwd. Verder wordt het alsmaar moeilijker om uit te leggen hoe het kan dat een Terminator ouder kan worden, dit om toch maar Schwarzenegger een rol in de film toe te bedelen, zodanig zelfs dat over dit feit in deze film gewoon zedig gezwegen wordt. Het dient wel te worden gezegd dat Der Guvhernator maar pas laat in de film zijn intrede maakt en de film daardoor drijft op andere acteurs en actrices. Vooral dat laatste, want Dark Fate is een film met behoorlijk wat power chicks, niet in het minst de toch al intussen wat ouder geworden Linda Hamilton, die met haar cynische oneliners beslist dé aantrekkingskracht van deze film is.

De regie liet Cameron over aan Tim Miller, die zijn sporen voornamelijk heeft verdiend met Deadpool. Miller weet hoe je een actiescène in beeld brengt, en als er iets is waar in deze film geen gebrek is, dan is dat wel aan dat laatste. Chaos op de autosnelweg, neerstortende vliegtuigen, een showdown in een hydrocentrale, niets is Miller te gek, en de scènes zijn allemaal met veel gevoel voor timing geregisseerd, met de nodige knipogen ook naar de vorige films uit de franchise. Wat echter niet zo goed voelt, is dat de film gewoon een doordrukje is van Terminator 2 in het algemeen, met Robert Patrick vervangen door Diego Luna, Schwarzenegger door Mackenzie Davis, Skynet door Legion en Edward Furlong door Natalia Reyes, met als enige meerwaarde dat de Terminator weer een beetje meer kan dan de vorige, in dit geval zich in tweeën splitsen. Alan Taylor had tenminste nog de ballen om in Genisys volledig tabula rasa te maken en de franchise een gloednieuwe invalshoek te verschaffen. Emilia Clarke casten als Sarah Connor was bovendien achteraf bekenen niet zo'n slechte keuze, maar we zijn stiekem toch blij Linda Hamilton weer terug te zien in haar iconische rol. Na alle mogelijke elkaar tegensprekende sequels van Terminator 2: Judgment Day te hebben gezien, blijft mijn voorkeur toch echter uitgaan naar Terminator 3: Rise Of The Machines, al was het alleen al omdat Jonathan Mostow het aandurfde om de film niét te laten eindigen op een happy end. Desondanks weet u natuurlijk wat u bij een Terminator-film kan verwachten, en op dat gebied vinkt Dark Fate alle hokjes netjes af.

BEELD EN GELUID
De transfer van Terminator 6: Dark Fate is prima in orde. Veel scènes spelen zich af in donkere omgevingen, zoals 's nachts bij de grens, in een slecht verlichte hal en onder water, maar het onderscheidend vermogen van het beeld blijft in alle gevallen gewaarborgd. Er wordt in dit soort films enorm veel gebruik gemaakt van CGI-shots, en die vallen gelukkig geen van allen door de mand. Details zijn rijk aanwezig, onder meer in de architectuur van de Terminators, maar ook in de "verbeteringen" die menselijk androïde Grace heeft ondergaan, alsook de hoeveelheid verwondingen die haar personage in deze film oploopt en die allemaal redelijk goed en geloofwaardig in beeld worden gebracht. De scènes uit de toekomst, waarin een groepje overlevenden slag levert met een horde Rev-7's, is bewonderenswaardig in dat opzicht. Kleuren zijn stabiel en helder, zoals de huidtinten en een zekere hoeveelheid bloed die wordt vergoten - niet te veel, want de film heeft een 12-label. De DTS-HD MA 7.1-track is geweldig immersief, en dompelt je vanaf het begin onder in de actie, met onder meer de elektrostatische ruis die gepaard gaat met het door de tijd reizen van de Terminators, die je haren doen rechtop staan. En om het met Schwarzenegger te zeggen: This is Texas! De hoeveelheid afgeschoten munitie tart alle verbeelding, tot en met raketwerpers. De soundtrack is van de hand van Tom Holkenborg, maar die 'leent' gratuit het alsmaar weerkerende Terminator-thema van Brad Fiedel. En zo hoort het! De Amerikaanse versie heeft echter een Dolby Atmos-track, en wij niet. Dat is niet eerlijk, zou Calimero zeggen!

EXTRA'S
Naast zes verwijderde en uitgebreide scènes (8:55), waarvan de laatste feitelijk voor mijn part in de film had moeten blijven, krijgen we vier featurettes. A Legend Reforged (20:11) probeert de film in de tijdslijn van de franchise te kaderen. Er wordt onder meer gesproken over Tim Millers regisseerwerk, James Camerons bijdrage, de nieuwe en oude acteurs, de dosis girl power en de "humanisering" van de originele T-800. De interessante making of-docmentaire World Builders (32:46) behandelt in de diepte de grote hoeveelheid speciale effecten in de film, die voornamelijk (om budgettaire redenen?) in Spanje werd gefilmd. Dam Busters: The Final Showdown (8:30) biedt een kleinere bijdrage over de finale scène in de turbineroom van de stuwdam; we zien onder meer hoe Diego Luna en zijn stuntdubbel de opgesplitste versie van de Rev-9 spelen, en hoe de scène werd gefilmd met motion capture. Dan is er nog VFX Breakdown: The Dragonfly (2:33), een ondertitelloze VFX reel over de scène waarin de soldaten ontzet worden met een futuristisch vliegschip.

CONCLUSIE
Terminator 6: Dark Fate zal vooral de geschiedenis van de franchise ingaan als de film waarin Linda Hamilton terugkwam. Het is een goeie film, ondanks het feit dat alle continuïteit van de vorige films overboord wordt gegooid, in se niet zo'n probleem met een film die toch handelt over tijdreizen en alternatieve tijdlijnen. De presentatie op Blu-ray is verzorgd en het bonusmateriaal kwalitatief maar niet talrijk. Een audiocommentaar door James Cameron, Tim Miller, of liefst allebei, was welkom geweest.