FILM
Het is af tussen Harley Quinn (Margot Robbie) en de Joker, en heel Gotham zal het geweten hebben! Iedereen die nog een eitje te pellen heeft met de psychotische psychiater (nvdr. dit is géén titel van een album van Suske en Wiske maar een leuke vondst van onze redactie), en dat zijn er nogal wat, ziet zijn kans schoon om achter de dolgedraaide meid aan te gaan. Zo ook Roman Sionis (Ewan McGregor), die nog liefst van al Harley's gezicht af zou pellen met een fileermes. Sionis is echter op zoek naar een kostbare diamant waarin de geheime Zwitserse rekeningen van de uitgemoorde maffia-familie Bertinelli gegraveerd staan, een fortuin zo onmetelijk groot dat hij er elke rechter in Gotham mee kan omkopen. De diamant is in handen gekomen van gauwdiefje Cassandra Cain (Ella Jay Basco), die, om de politie om de tuin te leiden, de diamant heeft ingeslikt. Harley gooit het op een akkoordje met Roman: ze mag blijven leven als ze hem voor middernacht de diamant terugbezorgt. Waar Harley echter nog zweert bij goed ouderwets laxeermiddel om de klus te klaren, zijn er genoeg kapers op de kust die Cassandra gewoon willen opensnijden.




Andere spelers die op de hielen van Cassandra zitten, zijn: Dinah Lance alias de Black Canary (Jurnee Smollett-Bell), de nieuwe chauffeur van Roman nadat Harley de benen van de vorige gebroken heeft; Helena Bertinelli oftewel the Huntress (Mary Elizabeth Winstead), die haar familiefortuin terug wil; en politieagente Renée Montoya (Rosie Perez), die van de zaak gehaald is door haar corrupte baas die met de eer wil gaan strijken. De vier vrouwen besluiten een tijdelijk verbond te sluiten om de troepen van Sionis het hoofd te bieden. Die heeft een premie van 500.000 dollar uitgeloofd voor wie hem het meisje en de diamant kan brengen, en zowat elke huurmoordenaar uit Gotham ziet die beloning wel zitten.

De meest in het oog springende verschijning van de maar matige film Suicide Squad was ontegensprekelijk Margot Robbie als Harley Quinn, het gangsterliefje van Batmans nemesis Joker. Dat Quinn een solofilm zou krijgen, was maar een kwestie van tijd. Met Birds Of Prey weet regisseur Cathy Yan beslist niet welke kant ze op wil, een komedie of een R-rated actiefilm. Allebei lukt alvast niet: Birds Of Prey moest in het DC-universum zowat de tegenhanger worden van Marvels Deadpool, maar schiet enkele meters te kort. Insteek was om een volledig vrouwelijke superheldenfilm te maken, waarin de enige man in de hoofdcast, Ewan McGregor, de pispaal van dienst is. Dit is wat je krijgt als emancipatie ontaardt in plat seksisme. Er wordt vlijtig gegrepen uit de schare personages uit het DC-universum, maar Black Canary en Huntress zagen we in een betere versie in Arrow en Victor Szasz (Chris Messina), het hulpje van Sionis, is een stuk beter uitgevleesd in Gotham.




Deze superheldenfilm voor de ADHD-generatie maakt een rommelige indruk, met hier en daar wel een originele vondst, zoals Harleys on-screencommentaren bij al wie nog een rekening met haar te vereffenen heeft, maar de algemene indruk is toch iets wat het midden houdt tussen een R-rated actiespektakel en een voorstelling van Circus Bassie en Adriaan. Nochtans heeft de film ook zijn hoogtepunten, zoals de spijtig genoeg iets te korte roller derby-competitie in het begin, waar het plezier en de uitgemepte tanden afspatten. De eigenlijke titel van de film is overigens Birds Of Prey: And The Fantabulous Emancipation Of One Harley Quinn, en die is al even onzinnig als sommige van de dialogen. Ook daar zit er af en toe een goede vondst tussen, zoals Harley die ons zelf erop wijst dat sommige elementen uit het scenario herkenbaar zullen zijn voor iedereen die in zijn leven ook maar één politiefilm heeft gezien, maar ook daar zijn de lichtpuntjes eerder schaars. De schermprésence van Margot Robbie, over wie overigens geen slecht woord, maakt voor de rest elke karakterontwikkeling van de nevenpersonges virtueel onmogelijk. De finale showdown in het verlaten amusementspark roept nare herinneringen op aan de clowneske scènes uit Tim Burtons Batman, alsook de incarnatie voordien met Adam West. Birds Of Prey is al een even grote curiositeit uit het kabinet als zijn personages.




BEELD EN GELUID
Ondanks alle beloften om beter te doen flikt Warner het weer om ons op te zadelen met een geluidstrack in Dolby Digital Plus in plaats van TrueHD, waarbij de TrueHD-track in het Frans is. De track klinkt bovendien onevenwichtig en slecht, de surrounds klinken in verhouding veel te stil en de ruimtelijke spreiding is pover. Je kan nog beter overschakelen op de Dolby Digital 5.1-track, die tenminste beter gemixt is. De beeldkwaliteit is aanvaardbaar, maar u weze gewaarschuwd dat Birds Of Prey een film is die grossiert in graffiti en tatoeages in smakeloze kleurcombinaties en veel grijs en grauw. Dit is echter de keuze van de regisseur, want qua scherpte is deze volledig digitaal geschoten prent helemaal puntgaaf, met enkele scènes waarin Harley Quinn op de politie schiet met een confettikanon als absoluut hoogtepunt. Enige dipje is de finale confrontatie, waarin het mistige pretpark wel écht slecht verlicht is.

EXTRA'S
De Picture in Picture-track "Birds Eye View Mode" biedt tijdens het bekijken van de film wat extra randinformatie over casting, speciale effecten en kostuums, om maar een paar dingen te noemen. Tijdens die stukjes verhuist de film naar een kleiner deelschermpje. Birds of Prey: Birds of a Feather (8:28) is een weinig baanbrekende kijk achter de schermen met onder meer regisseur Cathy Yan, hoofdacteur Margot Robbie en scenariste Christina Hodson. Grime and Crime (10:37) behandelt het art design in deze geüpdatete versie van Gotham City, waarbij production designer K.K. Barrett een woordje uitleg geeft. In Wild Nerds (6:01) vertelt special effects-supervisor Greg Steel over de manier waarop de soms gewelddadige scènes werden ingeblikt, en hoe men bijvoorbeeld een virtuele hyena op het scherm heeft getoverd. In Romanesque (4:55) wordt de cast vervoegd met Ewan McGregor en Mary Elizabeth Winstead, en wordt de slechterik van de film te drogen gehangen. In Sanity is Sooo Last Season (7:37) vertelt kostuumontwerpster Erin Benach over de look van de leden van de Birds of Prey, en A Love/Skate Relationship (4:27) laat technisch adviseur Rachel Rotten (what's in a name?) aan het woord over de roller derby­-scènes. Dan is er nog een gag reel (2:02) die grappiger behoort te zijn dan de film zelf. Aan u om te oordelen.




CONCLUSIE
Birds Of Prey is met zijn kauwgumballen-dwaasheid zowat het diametraal tegenovergestelde als het bloedserieuze Joker, en het is helaas ook de slechtere film van de twee. Zowel het scenario als de greep van de regisseur op de loop der dingen is flink voor verbetering vatbaar. De beeldkwaliteit is prima maar Warner flatert voor de zoveelste keer met een slechte, minderwaardige geluidstrack.