FILM
De in 2017 overleden George A. Romero zal altijd wel vereenzelvigd blijven met het zombiegenre. Het in 1968 verschenen Night Of The Living Dead werd een schoolvoorbeeld voor talloze cineasten die het ook eens in de horrorcinema wilden proberen en de Amerikaanse regisseur had het bijzonder moeilijk om met zijn andere films door te breken. Zo regisseerde hij in 1981 het bizarre Knightriders waarin motocrossrijders een soort van duellerende ridders werden of maakte hij voor de televisie in de jaren 70, een docu over O.J. Simpson. Maar, en dat wist Romero, hoewel hij respect kreeg vanuit andere genres zat hij vastgeroest aan het horrorgenre. Een regisseur ook die niet zo veel gaf om commercieel succes, zo ontving hij in de jaren 80 gewoon een loon en werkte hij mee aan het door Stephen King geschreven Creepshow uit 1982 of de tv-reeks Tales From The Darkside die van 1983 tot 1988 liep.

Orion Pictures, een dochtermaatschappij van MGM, was in de jaren 80 één van de grootste Hollywoodhuizen. In 1988 kon de studio best wel een boost gebruiken en alle hoop ging uit naar de verfilming van Monkey Shines, een boek van Michael Stewart. Het mocht niet baten, want de film ging volledig de mist in. Niet alleen moest de film duimpje worstelen met Cocktail van Tom Cruise, maar ook de promocampagne liep in het honderd. Niet in het minst door de vreemde poster die begon met “Once there was a man whose prison was a chair.” waardoor heel wat gehandicapte mensen zich in hun gat gebeten voelden. Achteraf werd de film wel een cultklassieker (al was het maar omdat Romero de maker was), en ook al waren de Amerikaanse critici vrij lief gingen de Amerikaanse tieners toch liever kijken naar hoe Cruise het er als barman vanaf bracht.

Dierenactivisten hoeven geen slogans boven te halen. Geen enkel aapje werd misbruikt of verwond. Ook moet je geen CGI vrezen, want het geflipte aapje komt uit de trukendoos van grootmeester Tom Savini. Waar wel iets aan schort is de lengte van de film. Minstens een half uur te lang, en het duurt ook gewoonweg veel te lang vooraleer er iets interessants gebeurt. Niet dat deze versie van Dr. Jekyll & Mr. Hyde (maar dan met een aap) te mijden troep is. Au contraire. Het bekijken waard, de vraag rijst alleen of u er als consument uw centen moet tegenaan gooien.

Het verhaal is losjes gebaseerd op een boek en ontsproten aan het brein van iemand met ontzettend veel fantasie. Rechtenstudent en atleet Allan Mann (Jason Beghe) wordt tijdens het trainen aangereden door een vrachtwagen waardoor hij verlamd raakt. Allan slaagt er maar niet in om vrede te nemen met zijn handicap. De jonge man wordt suïcidaal en moedeloos, zeker als hij moet toezien hoe zijn vrouw (Joyce Van Patten) ervan onder muist met zijn chirurg. Net op het moment dat Allan voor de zoveelste keer zijn kop in het gasfornuis wil steken, komt zijn vriend Geoffrey Fisher (John Pankow) met een nogal vreemde oplossing voor de dag. Fisher injecteert een menselijk hersenweefsel bij een kapucijneraap, Ella. Het aapje wordt zowaar de persoonlijke assistent aan Allan die hem met allerlei activiteiten in huis helpt. De man en het aapje worden beste vriendjes, en dit tot groot jolijt van Melanie Parker (Kate McNeil), een specialist in aapjes, waar Allan verliefd op raakt. Maar er is meer aan de hand, Ella lijkt telepathisch te kunnen communiceren met Allan die alsmaar agressiever wordt.

De studio nam enorm veel risico’s door met een onbekende cast te werken. Toneelacteur John Pankow speelde wel een rolletje in Friedkins To Live And Die In LA, maar de rest van het lijstje laat zelfs de grootste filmkenner de schouders ophalen. Vooral Jasion Beghe slaagt er niet in om de film twee uur naar zich toe te trekken, ook al is hij niet de boosdoener. Romero maakte er gewoon een veel te langdradige film waardoor de eerste helft lijkt op een televisiefilm die niet al te veel geld kreeg van zijn producers. Ook de liefhebbers van bloed mogen het vergeten, want op het slot na dat gepikt is uit Alien, is Monkey Shines een brave film.

BEELD EN GELUID
Deze toch wat vergeten cultklassieker verscheen op het Britse Eureka. Zoals steeds voorzien van Engelse subtitels en wie het label kent weet dat ze steeds mooi verzorgde releases op de markt brengen. Zoals dat vaak het geval is bij Eureka is ook Monkey Shines in een combopack verschenen met daarin zowel de dvd en de blu-ray, en daar bovenop nog een zeer interessant boekje met filmweetjes. De versie die je hier te zien krijgt is volledig gerestaureerd en je ziet dat hier met liefde en kennis is aan gewerkt. De Eureka-films zijn niet bepaald goedkoop (zo’n 15 euro per release), maar het is zoiets als Dom Perignon en champagne als je snapt wat we bedoelen.

EXTRA'S
Heel wat extra’s op deze blu-ray, maar de meeste daarvan hebben alleen maar een meerwaarde voor de grote fans. Zo zijn er heel wat vintage interviews en andere korte filmpjes op de disc gepropt, maar de allerbelangrijkste extra is het drie kwartier durende An Experiment In Fear: The Making Of Monkey Shines dat gemaakt werd door het Amerikaanse horrorempirium Scream Factory. De docu bevat heel wat interviews en weetjes over de film. Ook best interessant is het alternatieve einde. En tja, hoe kan het ook anders, het gaat om een slot die door de regisseur werd verkozen, maar uiteindelijk is moeten zwichten voor degene met het geld in zijn handen.

CONCLUSIE
Af en toe deed George A. Romero (zonder al te veel succes), ook iets anders dan een zombiefilm, zoals deze Monkey Shines. Onderhoudend, maar te langdradig en net iets te veel het elan van een doordeweekse televisiefilm.