FILM
Als men één term uit het filmjargon mag schrappen dan is het wel die van “elevated horror”. Een woord dat net zoals guilty pleasure een vies snobistisch nasmaakje heeft. Niemand die zich voor iets hoeft te schamen, en de term "elevated horror" kun je in feite ook vrij vertalen als "normaal gezien zijn wij veel te goed om naar een horrorfilm te kijken, maar voor deze film doen we nu wel eens de moeite". Dit maar om te zeggen dat Bacurau zonder twijfel in de bovenste schuif bij dit soort mensen ligt. Een dikke middelvinger naar hen, maar dat belet ons niet om te zeggen dat deze Brazilianse film een buitenbeentje is dat je toch moet gezien hebben.




Met deze film van Kleber Mendonça Filho en Juliano Dornelles kan je alle kanten op. Sowieso is het wereldcinema al was het maar omdat het verhaal zich afspeelt in de sertão van Brazilië, één van de droogste gebieden ter wereld waar 42 graden in de schaduw geen uitzondering is. Er wordt ook al eens een hoofd aan flarden geschoten waardoor het dan weer wat gore wordt, maar naast het bloedvergieten is er ook ruimte voor het stellen maatschappelijke vragen. Humor in overvloed waardoor de term zwarte komedie niet gratuit is en er is ook nog eens een boevenrol van B-acteur par excellence Udo Kier waardoor de film ook een beetje cult wordt. Voor ieder wat wils dus en allemaal in gelijke mate gedoseerd.




Als het macabere toekomstbeeld van mensen die vechten om een emmertje water je ineen doen krimpen van schrik, dan kunnen we je gerust stellen dat dit al bittere ernst is in Bacurau. Het is een boerengehucht waar niemand om geeft. Het is zelfs zo’n onbeduidend gebied dat het op geen enkele kaart te vinden is en wie er al eens per abuis in terecht is geraakt, ziet een stadje waar zelfs van internetverbinding geen sprake is. Materiële bezittingen zijn er van geen belang, maar zoals ieder levend wezen kunnen ook de inwoners niet zonder water. Wie de macht heeft over de kraan, is baas over het volledige dorp. De dorpelingen worden gechanteerd door een louche burgemeester die hun paait met voedselpakketten die maanden over datum zijn of door het schenken van boeken met ontbrekende pagina’s die moeten dienen voor de schoolbibliotheek, maar de inwoners geloven de man niet langer meer. De burgemeester is zo ten einde raad dat hij beroep doet op een stel barbaarse gringo’s die de dorpelingen een lesje leren.




In recensies van mensen die zichzelf belangrijker vinden dan de rest of die denken dat ze achter iedere film één of andere verdoken boodschap dienen te zoeken zien deze film als een aanklacht tegen het neokolonialisme of één of andere cinematografische vondst die de vloer veegt met racisme. Dat zit er allemaal wel ergens in, maar wie zijn cult- en pulpfilms kent weet dat deze Brazilianen gewoon zeer veel zin hadden in het maken van een B-film die ergens het midden houdt tussen Machete (daar sta je dan met je cinefiele praat) en John Carpenter. De naam van de school heet in Bacurau dan ook niet voor niets João Carpenteiro. Maar wat deze film (waar trouwens tien jaar aan gewerkt is) doet verschillen van de rest is uiteraard de setting, maar ook de ontzettende rake en snedige humor. Een film met 131 minuten op de teller en dat is normaal gezien voor dit soort film veel te lang, maar Bacurau bevat zo veel stijlen (die naadloos door elkaar lopen) dat hij als een trein aan je voorbij raast.




BEELD EN GELUID
We blijven het vreemd vinden dat er heel wat belachelijke (en onverkoopbare) titels in België nog de weg vinden naar de Blu-ray en goede films niet, en helaas moet ook deze Braziliaanse parel het zien te stellen met louter een dvd. De kleuren zijn mooi, maar af en toe merk je wel wat wazige achtergronden die weliswaar de kijkpret niet bederven maar die je toch doen dromen van een blauw schijfje. De geluidsband is standaard zonder al te veel poeha, en met deels Portugese en deels Engelse dialogen, want Udo Kier kan veel, maar wel geen Portugees. 

EXTRA'S
Helaas is een eenzame trailer de enige extra die je op deze release vindt. 

CONCLUSIE
Bacurau is heerlijke Braziliaanse cinema vol gevatte humor die je meeneemt op een rollercoaster van diverse stijlen. Een hokje bestaat er niet voor, maar een zwarte komedie met pulp-knipoogjes lijkt ons nog het meest geschikt.