FILM
Gewelddadig. Expliciet. Choquerend. Deze slogan staat te lezen op de cover en vat kort en krachtig samen wat je van deze film mag verwachten. Misschien té gewelddadig, té expliciet en té choquerend want de film kreeg veel tegenwind bij de release vorig jaar. In sommige bioscopen werd de prent zelfs geweerd of in een gencensureerde versie getoond. Voor de eigenlijke productie van start ging, was het al duidelijk dat Virginie Despentes, die zelf het boek Baise-Moi schreef, haar scenario voor de film niet verkocht kreeg. Ze besloot toen in samenwerking met ex-pornoster Coralie Trinh Thi de teugels  zelf in handen te nemen. Dat resulteert in een kleinschalige maar zeer brutale film die het verhaal vertelt van (ook al twee ex-porno actrices) Nadine (Karen Bach) en Manu (Raffaëla Anderson). Beiden leven ze aan de rand van de maatschappij en voelen zich uitermate benadeeld en misbruikt. Toevallig ontmoeten ze elkaar en besluiten hun krachten te bundelen om zo een gewelddadige vergeldingsactie op te zetten. Omringd door muziek, geweld en seks willen Nadine en Manu ontsnappen aan een leven van gehoorzaamheid, onderdanigheid en uitzichtloosheid. Daarbij overschrijden ze de grens van goed en kwaad...

De beelden zijn hard; zo worden de seksscènes niet subtiel in beeld gebracht maar openlijk getoond waarbij je soms de indruk krijgt dat je naar een pornofilm zit te kijken. Ook de geweldscènes worden expliciet getoond; zo krijgt één van hun slachtoffers voor het oog van de camera "doodleuk" een kogel door het hoofd; in een andere scène wordt Manu getoond die haar pistool in de aars van een man duwt en zonder aarzelen de trekker overhaalt. Prettig is anders. Naar ons gevoel legt de camera toch iets te gretig deze rauwe seks- en geweldscènes vast zonder dat het procedé in wezen iets toevoegt aan het verhaal. Het doet een beetje goedkoop aan, in die zin dat het erop lijkt alsof de makers van deze film dergelijke scènes opzettelijk aanstootgevend maken. Baise-Moi is een film die je zeker niet onberoerd zal laten.

BEELD EN GELUID
Dergelijke low-budgetfilms zijn meestal niet met de grootste middelen opgenomen en dat merk je dan ook in de transfer naar dvd De film heeft een 1.78:1-beeldformaat dat niet-anamorf is. Het beeld bevat met momenten behoorlijk wat ruis, vooral dan in de donkere scènes en de kleuren ogen ook wat sober en dof. Nu kan het uiteraard de bedoeling zijn van de filmmakers (we hebben de prent gemist in de bioscoop) om het geheel eerder ruig en grauw te houden, en dan is de kwaliteit van het beeld wel in verhouding. Desondanks zijn we de mening toegedaan dat de transfer beter kon, vandaar de eerder lage score.
Over het geluid valt niet veel te vertellen. De Franse Dolby Surround-track (224 kbps) klinkt behoorlijk, waarbij dialogen en muziek helder en verstaanbaar klinken.

EXTRA'S
Deze DVD heeft een tweetal extra's in de vorm van vier korte trailers en wat beknopte tekstinformatie omtrent de twee regisseurs.

CONCLUSIE
Een brutale en rauwe film over twee jonge mishandelde vrouwen die besluiten om terug te vechten. Het genre is waarschijnlijk niet voor iedereen weggelegd, maar wij raden u desondanks aan om deze film toch een kans te geven.