FILM 
Liefde en zweepjes. Voor je het weet zit je in het gebied van Fifty Shades Of Grey, maar dat is het filmdebuut van actrice Hélène Fillières net niet geworden. Dit arthouse-vehikel is wel even irriterend als de populaire franchise, maar het wordt anders (lees nog saaier) verpakt. Fillières vond van haar zelf dat ze te beperkt was als actrice om de wereld van kunst te voorzien en dus wilde ze zelf eens achter de camera staan. De Française koos als stijl een ijskille artistieke benadering, maar wel met een verhaal errond dat de lippen zou losmaken, of ten minste dat hoopte ze toch.

Fillières koos voor de verfilming van de Franse bestseller Sévère van Régis Jauffret die gebaseerd is op de moord op de Franse bankier Édouard Stern en dat door diens minnares Cécile Brossard tijdens een excentriek seksspelletje. Ook al werden de namen in het boek aangepast werd het een schandaalroman en eiste de familie van Stern achteraf dat het literaire werk verboden zou worden, maar door toedoen van onder andere Michel Houellebecq kwam het daar uiteindelijk niet van. Ook Fillières speelde op veilig, want de personages krijgen in Une Histoire D’Amour niet eens een naam (ook geen diepgang) en dus moet je het zien te rooien met een bankier, een maîtresse en een bedrogen echtgenoot.

De bankier wordt vertolkt door Benoît Poelvoorde. Een seksistische bruut waar je geen greintje medelijden mee kan hebben. Hij laat iedereen weten dat hij de 38e rijkste man van Frankrijk is en daardoor eigent hij zich het recht toe om mensen te manipuleren zoals een jonge vrouw (Laetitia Casta) die getrouwd is met een zeventigjarige man (Richard Bohringer), die te merken aan zijn hoest op zijn laatste benen loopt. De echtgenoot beseft dat hij bedrogen wordt, maar meer dan wat schouders ophalen komt er niet aan te pas. Ook al heeft de vrouw financieel geen enkele reden om te klagen, laat ze zich gewillig vernederen door haar rijke minnaar die steeds verder in zijn spelletjes gaat.

Om het maar met eenvoudige woorden te zeggen: Une Histoire D’Amour is een allesbehalve goede film en eentje die alleen maar rechtgehouden wordt door de acteurs die beseffen ze dat ze het beste uit deze miskleun moeten proberen te halen zodat niet alles verzuipt. Behalve wat vrouwonvriendelijke opmerkingen hoef je in het scenario niet veel te zoeken, wel is Poelvoorde gelukkig het soort acteur dat met gezichtsuitdrukkingen ook al aardig kan acteren en dus in een uitglijder als deze toch nog indruk maakt. Fillières zoekt wel de schandaalsfeer op, maar alles blijft steken in pretentieuze arthouse zonder inhoud die na amper tien minuten al begint te vervelen. Komt daarbij nog het feit dat Fillières het vertikt om dit simpele verhaal lineair te vertellen en je hebt een zo goed als niet te bekijken onding dat je maar beter vlug vergeet.

BEELD EN GELUID
Deze film is niet alleen artistiek, maar ook op technisch vlak spuuglelijk. Mankementen zijn er niet te bespeuren in deze digitaal opgenomen film, maar de kleuren zijn veel te geel en dat komt het kijkplezier niet ten goede. De detailvoering komt overeen met wat je van een degelijke dvd mag verwachten, terwijl de geluidsband uit een onopvallende Franse Dolby Digital 5.1 bestaat.

EXTRA'S
De extra is een 25 minuten durend interview met de regisseuse tijdens het Filmfestival van Rotterdam. Hoewel je moeite moet doen om het Engels van de Nederlandse journalist te begrijpen, biedt dit gesprek een meerwaarde om een inzicht te krijgen waarom Hélène Fillières deze film wilde maken.

CONCLUSIE
Une Histoire D’Amour is een arthouse-onding over een rijke stinkerd die graag zichzelf en anderen vernedert. Benoît Poelvoorde is zoals altijd in goeden doen, maar regisseuse Fillières weet duidelijk niet hoe ze een film moet maken zonder de kijker te vervelen.