FILM
Mocht je denken dat Nicolas Cage nu pas aan het ontsporen is, moet je maar eens letten op dit kleine verhaaltje uit 1984. De man was toen nog piepjong en met alleen maar een paar kleine rolletjes in Fast Times At Ridgemont High en Rumble Fish (en een hoofdrol in het niet al te succesvolle, maar fantastische Valley Girl) ook vrij onbekend. Wel was hij door en door gedreven. In Birdy speelde hij de rol van Vietnam-veteraan Al Columbato en om de angst die een soldaat op het front moet doorstaan zo overtuigend mogelijk te maken, dacht hij dit te kunnen ervaren door twee tanden te laten verwijderen en dat zonder (!) verdoving . Over method acting gesproken.




Deze film van de Britse Alan Parker (ook bekend van Fame, Pink Floyd - The Wall, The Commitments, Midnight Express en Mississippi Burning) wordt door critici vaak gezien als één van de beste van Nicolas Cage, maar door het grote publiek is die wat vergeten geraakt, en dat komt misschien wel omdat de echte hoofdrol (en die van de freak) vertolkt werd door Matthew Modine, een acteur die tegenwoordig niet meer zo bekend is als toen. Cage loopt hier wel voor het overgrote deel van de film rond met een hoofd vol verband, toch merk je hier al zijn typische acteerstijl die hem (tot spijt van wie het benijdt) tot de Nicolas Cage zou maken die we nu kennen.

De oorsprong van de film heeft alles te maken met William Wharton’s gelijknamige roman uit 1978. Vanaf dat het boek in de winkelrekken lag, viel al de naam van Alan Parker om het te gaan verfilmen. Hoewel de Brit het best wel een intrigerend boek vond, sloeg hij het aanbod af omdat het verhaal zich meestal in het hoofd van de jongen afspeelt. Ook was het boek net iets te literair, en dus volgens Parker onverfilmbaar. Daar kwam allemaal verandering in toen de roman bij A&M Films terechtkwam en die Sandy Kroopf en Jack Behr de opdracht gaf om er een bruikbaar scenario van te maken. Er kwamen wel heel wat wijzigingen aan te pas, zo werd bijvoorbeeld niet de Tweede Wereldoorlog maar wel Viëtnam het achtergrondverhaal. Toen het script af was, kwam men weer bij Parker terecht die deze keer wel mee aan boord was.




Toen men in Los Angeles begon met de casting kwam Matthew Modine zich spontaan aanbieden, maar wel voor de rol van Al Columbato. Parker zag echter onmiddellijk dat de acteur perfect geschikt was om Birdy te gaan spelen, een jongen die compleet geobsedeerd is door vogels en ervan droomt om te vliegen. Birdy was nooit de normaalste jongen van de klas, en het gaat van kwaad naar erger. De psychiaters denken dat de jonge man een spelletje met ze speelt zodat hij niet naar Viëtnam hoeft te gaan, maar ze merken dat er meer aan de hand is. Een rol die een ware tour de force van Modine was want die moest eigenlijk een soort van vogel gaan spelen, waardoor hij zijn lichaam in de meest waanzinnige posities moest zien te krijgen. Nicolas Cage die dus als Al Columbato wel naar Viëtnam moet, komt er zelf ook niet ongeschonden uit. Niet alleen wordt de helft van zijn gezicht weggeblazen, maar hij krijgt ook met een trauma te kampen en daarbovenop het trieste feit dat de Amerikanen niet op de terugkeer van hun “helden” zitten te wachten. Al Columbato wordt door de legerleiding opgetrommeld omdat zij ervan overtuigd zijn dat hij de enige is die Birdy uit zijn cocon kan halen. Dat wordt afgewisseld met een hele resem flashbacks die tonen hoe de twee jongens met elkaar beste vrienden werden, maar ook hoe Birdy zo aangetrokken werd door de vogels en hun wereld.

Birdy belicht zeker geen gemakkelijk onderwerp. Een Viëtnamtrauma is één, maar iemand weergeven die denkt dat hij een vogel is weer een paar andere mouwen. En toch slaagt Parker er compleet in om ons mee te slepen in deze bizarre wereld van iemand die genoeg heeft van het leven rondom zich en ziekelijk in zijn eigen wereldje ontsnapt tot het moment dat er niks meer van het mens-zijn overblijft. Soms voelt de film net iets te theatraal en te afstandelijk aan, maar sowieso is het een must-see en eentje die mag aangekruist worden als één van de beste van Cage.




BEELD EN GELUID
Wie deze film op Blu-ray wil kan bij Indicator terecht, maar wie zich tevreden houdt met een dvd doet een goede zaak om deze Columbia-titel in huis te halen, zeker als je hem voor een prikje kan vinden. Deze disk is één van de meest verzorgde dvd’s die we de laatste maanden zagen. Van filmgrain is geen sprake, zelfs niet in de donkere scènes. En zelfs al is Birdy een beetje kleurloos van sfeer, blijft het prachtig om naar te kijken en met een zeer goede detaillering. De geluidsband is een Dolby Surround 2.0 die vooral gedomineerd wordt door de ingetogen score van Peter Gabriel.

EXTRA'S
Helaas vind je op deze puike dvd geen enkele extra.

CONCLUSIE
Birdy is een tegenwoordig wat vergeten titel van grootmeester Alan Parker die wel zijn foutjes heeft, maar dit maatschappijkritisch drama dat vooral de Viëtnamoorlog hekelt, verdient absoluut een viewing.