FILM
Hoewel 9/11 het grootste trauma is uit de Amerikaanse geschiedenis, zijn er bitter weinig films over het onderwerp gemaakt. Dit jaar hadden we er twee gehad. Niet lang geleden verscheen Worth met Michael Keaton en Stanley Tucci, dat gaat over een schadevergoedingsfonds voor de slachtoffers en nabestaanden van de aanslag, en er was ook The Mauritanian. Ook in dit drama gaat het over iemand die door de aanslag sterk geleden heeft, maar iemand van de andere kant, want deze film van Kevin Macdonald is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Mohamedou Ould Slahi die zonder dat daar echt reden toe was (behalve een telefoongesprek dat werd gevoerd op de lijn van Bin Laden) jarenlang werd vastgehouden in Guantanamo Bay. Later schreef de gevangene zijn memoires in de bestseller Guantánamo Diary. De film deed het goed op de Golden Globe Awards en kreeg twee nominaties, waarvan Jodie Foster die van de Beste Vrouwelijke Bijrol won, en ook bij de BAFTA's was de film meer dan één keer te vinden onder de nominaties. Door de COVID-19-pandemie zag de film bijna geen enkele bioscoop en werd dan maar op Amazon Prime Video gedropt om daar een stille dood te sterven, want een paar maanden later heeft niemand het nog over deze film, laat staan dat hij nog wordt herinnerd.




Ergens wel terecht, want hoewel het verhaal van Mohamedou Ould Slahi schrijnend is, bekom je een film die zich tevreden stelt met een ouderwetse aanpak waarin wel goed geacteerd wordt, maar daarmee is de kous af. In november 2001 wordt Mohamedou Ould Slahi (Tahar Rahim) in zijn geboorteland Mauritanië, twee maanden na de aanslagen van 11 september, opgepakt door de Mauritaanse politie omdat Amerikanen met hem willen praten, en is sindsdien spoorloos verdwenen. Meer dan vijf jaar later wordt advocate Nancy Hollander (Jodie Foster) namens de familie van Mohamedou benaderd om uit te zoeken wat er met hun zoon is gebeurd. Alle sporen leiden naar het Cubaanse Guantánamo Bay waar de man wordt vastgehouden en ervan beschuldigd wordt om één van de bedenkers van 9/11 te zijn. Nancy stemt ermee in om de gevangene te verdedigen, terwijl militair Stuart Couch (Benedict Cumberbatch) de opdracht krijgt om de man te vervolgen en aan te klagen.




Gelukkig is The Mauritanian geen traditioneel rechtbankdrama geworden en zie je alleen maar een rechtszaal op het veel te slappe einde. Voor de rest concentreert de film zich op het feit of de advocate Nancy Hollander de zaak nu wel wil aannemen of niet. Hoewel nooit verrassend wordt alles degelijk vertolkt door Foster, en ook Benedict Cumberbatch acteert voortreffelijk, hoewel zijn vertolking niks betekent als je het vergelijkt met zijn glansprestatie in de Netflix-film The Power Of The Dog van dit jaar. Een ander deel van de film spitst zich toe op flashbackbeelden en worden we geconfronteerd met de bikkelharde en onmenselijke toestanden in Guantánamo Bay, met een prima vertolking van de Franse acteur Tahar Rahim, die we hier het best kennen van zijn bekroonde rol in Un Prophète van Jacques Audiard. De twee uur speelduur speelt ook niet bepaald in het voordeel van de film, en na afloop heb je het gevoel een weinig interessante film te hebben gezien maar wel met ijzersterke vertolkingen.

BEELD EN GELUID
Dit bekroond, maar compleet vergeten drama krijgt bij ons nog een tweede kans via de home cinema met een release op Dutch Film Works. De dagen dat we ons rot ergerden aan deze maatschappij zijn gelukkig al een hele poos voorbij, want naar dvd-normen is dit een mooie release met natuurlijke kleuren, hoewel de regisseur ervoor koos om de flashbackbeelden eerder wazig op te nemen, maar dat is een regiekeuze. De geluidsband is een degelijke 5.1 die soms behoorlijk explosief uit de hoeken kan komen door oorverdovende heavy metal, want deze muziek werd gebruikt om de gevangen te desoriënteren. Voor de rest zijn er niet zo veel effecten.




EXTRA'S
Qua bonusmateriaal moet je je tevreden stellen met interviews van de crew maar verder dan promotalk ("Dit verhaal moesten we vertellen!"), gaat het allemaal niet.

CONCLUSIE
In The Mauritanian volgen we op zeer traditionele manier het waargebeurde en trieste lot van Mohamedou Ould Slahi die jarenlang vastgehouden en gemarteld werd op Guantanamo Bay. We onthouden vooral prima vertolkingen van Tahar Rahim, Jodie Foster en Benedict Cumberbatch. Hoewel de film veel te lang duurt en hier zo veel meer in zat, toch enigszins de moeite waard.