FILM
Voor heel wat mensen, ook voor ondergetekende, geldt The Sopranos als één van de beste tv-series aller tijden. De reeks bestond uit zes ijzersterke seizoenen die nauw aansluiten bij de grote klassieke gangsterfilms, met in de hoofdrol een imponerende James Gandolfini, die op zijn 51e onverwachts in Rome aan een hartaanval stierf. Het verhaal rond de Sopranos mocht dan wel perfect afgerond zijn, toch liep bedenker David Chase jarenlang rond met het idee van een prequel, wat dus de HBO-film The Many Saints Of Newark werd. Achteraf bekeken had regisseur Alan Taylor (die zelf ook een paar episodes van de serie heeft gedraaid) beter voor een miniserie gekozen omdat er veel te veel vertellen valt in twee uur tijd. Niet dat The Many Saints Of Newark slecht is, integendeel, azijnpissers proberen er wel op te wijzen dat deze film niet het niveau haalt van de serie, en ook al doet het dat nooit, zorgt de speelfilm wel voor perfecte fanservice.




Voer voor fans dus, en dan nog wel de die hard-fans, want wie de serie niet al te goed kent loopt zonder twijfel hopeloos verloren in het labyrint dat The Many Saints Of Newark soms is. Alle ogen waren gericht op Michael Gandolfini, die als jonge knaap de rol van zijn vader mocht overnemen en dat naadloos doet, maar toch gaat de film niet zo zeer over Tony Soprano, maar wel over de geheimzinnige Dickie Moltisanti (Alessandro Nivola). Dickie is de oom van Tony, die ervoor zorgde dat Tony in de misdaadwereld terechtkwam, een personage dat vaak in The Sopranos ter sprake kwam, maar dat we nooit zagen. Dickie is ook de vader van Christopher Moltisanti, zeg maar de sidekick van Tony, die in The Many Saints Of Newark nog een baby is.

De prequel begint met een ongelooflijke spoiler uit de reeks (die we zelf niet gaan verklappen) en we worden onmiddellijk daarna terug geflitst naar de jaren '60 in Newark, een stad in New Jersey waar in die tijd heel wat rassenrellen uitbraken door de Black Power-beweging, die de achtergrond vormen van dit misdaadverhaal. Woke-haters moeten geen schrik hebben, er wordt volop gevloekt en geschoten. De film kan zelfs doorgaan als een meer dan prima gangsterfilm, zeker met de dubbelrol van Ray Liotta (zijn personage van Henry Hill in Martin Scorseses Goodfellas was een filmicoon waar Tony Soprano naar opkeek).




Als deze Sopranos-prequel iets mist, dan is het zeker James Gandolfini, maar toch zijn alle acteurs fantastisch gecast. Ze lijken er niet alleen sprekend op (zeker zoon Michael, waardoor het soms wat spooky overkomt), maar ook de rol van Vera Farmiga als moeder Livia of Corey Stoll als Junior is treffend. Het valt te betwijfelen of de focuskeuze op Dickie Moltisanti de juiste was, maar doet niets af aan de kwaliteit van The Many Saints Of Newark, dat boordevol details zit die fans van de serie zeker en vast zullen ontroeren.

BEELD EN GELUID
The Many Saints Of Newark is een HBO-product, en dus betekent dat een release op Warner. De Blu-ray heeft een fantastisch mooi kleurenpalet (pastiche-achtige kleuren die perfect passen bij de '60's) en een goede detaillering, ook al kiest regisseur Taylor vaak voor wazige opnames. De geluidsband is een Dolby TrueHD Atmos 7.1.4 die uitblinkt in (vaak gewelddadige) effecten en een heerlijke soundtrack die wat Tarantino-iaans aanvoelt.




EXTRA'S
Allereerst zijn er vijf minuten weggelaten scènes. The Making Of Newark is met zijn dertien minuten wel veel te kort, maar gelukkig voldoende interessant om te horen van David Chase waarom hij deze prequel wilde maken, en het is ook leuk om te zien hoe het voor Michael Gandolfini was om zijn vader te spelen en die tot voor kort de reeks nooit nog zag. Ten slotte is er Sopranos Family Honor, waarin we kort de vergelijkingen zien tussen de personages in deze prequel en de serie.

CONCLUSIE
The Many Saints Of Newark werd door heel wat critici de grond ingeboord met als argument dat deze prequel niet kan tippen aan de serie. Nou moe! Dat doet het ook niet, en dat had niemand verwacht, maar trouwe fans zullen maar al te graag van deze lekkere taart smullen, met een eindmoment waarbij het moeilijk wordt om de tranen niet over je wangen te laten vloeien.