FILM
Naast horror is ook de Italiaanse pulpcinema een gewild genre bij de filmverzamelaars, met als gevolg een enorm grote keuze in titels die op Blu-ray zijn verschenen. Zo zijn de meeste giallo's beschikbaar bij de boutiquelabels, maar ook de Eurocrime-titels (in het Italiaans heet dat de poliziotteschi) vind je tegenwoordig gemakkelijk op Blu-ray. Een paar maanden geleden verscheen nog bij Arrow Video de Years Of Lead-box, en ook Studio Canal springt nu op de trein door High Crime uit te brengen in hun Cult Classics-reeks. Oude klassiekers die minutieus gerestaureerd zijn en die uitgebracht worden met bijbehorende prullaria, zodat men de verzamelaar toch over de streep kan trekken, zoals in dit geval een resem postkaartjes.

Dat de Italianen in de jaren '60, '70 en zelfs '80 vette films konden maken, staat buiten kijf, maar dat ze weinig of nooit origineel zijn moet je er maar gewoon bijnemen. Het woord "plagiaat" zweeft altijd wel ergens boven elke Italiaanse titel en dat was bij High Crime niet anders. Het schoolvoorbeeld voor deze film was Bullit met Steve McQueen en The French Connection. Voor de slechte verstaander: drugshandel en achtervolgingen. Om het allemaal wat authentieker te maken (lees meer gejat) kon men de French Connection-ster Fernando Rey strikken, een man die er nooit zijn hand voor omdraaide om via de rioolcinema een spaarcentje bij te verdienen.

Het snuggere idee kwam van producer Edmondo Amati die ervan overtuigd was dat je met zo’n soort film best wat geld kon verdienen. Hij trok met zijn project naar regisseur Enzo G. Castellari die tot dan toe alleen nog maar spaghettiwesterns had gemaakt, met Kill Them All and Come Back Alone (wat een titel!) als zijn bekendste. Castellari die later ook bijvoorbeeld The Inglorious Bastards zou maken was meteen gewonnen voor het idee. Dat hij nog nooit een politiefilm had gemaakt was niet zo erg. Voor de man is dit genre compleet hetzelfde als een western, alleen moet je de paarden vervangen door politiewagens. Een idee dat niet eens zo gek is als je ziet wat John Carpenter in Assault On Precint 13 deed met Howard Hawks’ Rio Bravo.

Enzo G. Castellari had van in het begin gezegd dat hij voor zijn hoofdrol een knappe vent met een snor wilde. De producers kwamen met een Olympische zwemkampioen aandraven, maar de regisseur wilde Franco Nero. Dat was gemakkelijker gezegd dan gedaan, want Franco had niet de minste interesse om in een film te spelen van een regisseur waarvan hij nog nooit had gehoord. Het was dankzij een bevriende haarstylist dat de acteur toch nog bereid was om het script te lezen. Zonder het te weten gaaf Franco Nero in deze film het gestalte aan wat later de poliziotteschi zou worden en als pulpgenre op het lijstje van iedere Italiaanse B-filmer kwam te staan. Castellari vond dat je de cinemabezoeker op hun wenken moest bedienen, en in plaats van te wachten tot op het einde, wordt die meteen overrompeld door een achtervolging om u tegen te zeggen, die vandaag door allerlei veiligheidsmaatregelen nu niet meer gemaakt zou kunnen worden. Eerst te voet en dan met de auto.

Genua wordt opgeschrikt door de komst van een Libanese drugsdealer die met alle mogelijke middelen in het kartel wil doorbreken. Politiecommissaris Belli (Franco Nero) is hem echter al vlug op het spoor, en na een lange en spectaculaire achtervolging weet hij de crimineel te arresteren. Wanneer de gevangene naar het politiebureau wordt gebracht, wordt de politieauto tot ontploffen gebracht, waarbij de daders geen medelijden hebben met de onschuldige omstaanders. Belli overleeft de aanslag en zoekt Cafiero (Fernando Rey) op, omdat hij vermoedt dat deze gangsterbaas bij de aanslag is betrokken, maar die beweert dat hij zijn maffialeven heeft omgeswitcht tot dat van een brave tuinman.

Door de slechte editing, iets wat schering en inslag was bij de Italiaanse pulpcinema, durft het verhaal nogal rare sprongen maken die allesbehalve voor de hand liggend zijn, maar het mag duidelijk zijn dat het verhaal nooit de grootste prioriteit was bij deze cineasten. Ze wisten dat de toeschouwers naar hun films kwamen kijken om geweld en actie te zien, en de rest was niet meer dan bijzaak. Dat ging zelfs zeer ver, met in deze film een scène van een onschuldig kind dat met alle bijkomende brutaliteit vermoord wordt. Hoewel het er vingerdik op ligt dat de makers gewoon geld wilden maken met een rip off van The French Connection, is deze film ongelooflijk knap gemaakt met actiescènes waar men in Hollywood alleen maar van kon dromen. Het enige minpuntje kan voor bepaalde kijkers de geforceerde acteerstijl van Franco Nero zijn. Een icoon in zijn genre, maar iemand die zo overdreef dat overacting in zijn geval een understatement is.

BEELD EN GELUID
Deze Blu-ray kwam uit op het Engelse Studio Canal. Boutiquelabels kiezen er vaak voor om de kijker te laten kiezen tussen de originele Italiaanse en de Engelse gedubde versie, maar bij Studio Canal gaat men ervan uit dat het Italiaans overbodig is. Vandaar ook dat we het steeds over High Crime hebben, en niet de originele titel La Polizia Incrimina, La Legge Assolve die toch geen mens kan onthouden. Het grote minpunt is wel dat je hiermee de ingekorte versie van 93 minuten krijgt, en niet de Italiaanse van 105 minuten, waardoor je op sociale media opmerkingen aantreft dat Studio Canal in de toekomst maar beter hun handen van dit soort cinema houdt. Deze oude titel is volledig gerestaureerd, en hoewel de detaillering aan de magere kant is, zie je toch wat voor een werk men heeft gedaan om deze film op een zo mooi mogelijk manier op te poetsen.

EXTRA’S
De extra’s zijn beperkt gebleven tot twee interessante interviews van elk zo’n kwartier. In A Criminal Conversation: Enzo G. Castellari Remembers High Crime blikt de regisseur terug op hoe het was om deze film te maken. Het tweede gesprek is The Scene Of The Crime: An Interview With Roberto Girometti, een filmmaker die vaak samenwerkte met Enzo G. Castellari.

CONCLUSIE
High Crime is een hondsbrutale poliziotteschi met alle gebruikelijke ingrediënten. Een serieus minpunt bij deze prachtig gerestaureerde Studio Canal-titel is dat je alleen maar de gedubde Engelse versie van 93 minuten hebt, en niet de Italiaanse van 105.