FILM
Dorset, 1870. De ietwat simpele boer Gabriel Oak (Matthias Schoenaerts) vraagt de nicht van zijn buurvrouw, Bathsheba Everdene (Carey Mulligan), ten huwelijk. Bathsheba, een vrijgevochten type, is wat overdonderd door het verzoek, zegt niet nee maar zeker ook niet ja. Van het éne moment op het andere slaat voor Oak echter het noodlot toe: zijn niet al te best afgerichte schaapshond jaagt zijn volledige kudde over de klif, en Oak is virtueel bankroet. Bathsheba erft daarentegen de boerderij van haar oom, en alhoewel de gebouwen ei zo na afbranden, wordt het gros van de stallen gered, mee door de inzet van Oak, die een baan aangeboden krijgt als herder. Bathsheba onderneemt een kortstondige flirt met haar buurman William Boldwood (Michael Sheen), die op niets uitdraait, maar daarna valt ze voor de charmes van sergeant Frank Troy (Tom Sturridge). Ondanks het feit dat Oak haar waarschuwt voor de lapzwanzerij van Troy, trouwt Batsheba met de militair, om daarna uit te vinden dat hij niet alleen een zatlap is en het fortuin vergokt, maar ook een dienstmeisje op de boerderij, Fanny Robbin (Juno Temple) heeft bezwangerd.




Het meisje sterft bij de geboorte van haar baby, en omdat niemand een ander referentieadres van familie heeft, wordt de lijkkist met baby en al naar de boerderij van Everdene gestuurd. Troy onderneemt daarop een zelfmoordpoging. Met de boerderij op de rand van het faillissement kan Batsheba nog maar moeilijk het huwelijksvoorstel van Boldwood, met daaraan verbonden de fusie van de respectievelijke boerderijen, afslaan. Maar Boldwood is niet onnozel, en ziet ook wel dat hij tussen Oak en Bathsheba komt als een hond in een kegelspel. Om de zaken niet te bemoeilijken wil Oak naar Amerika emigreren. Maar is dat de juiste keuze?




Het valt bijna niet te geloven dat Far From The Madding Crowd nog één van de vrolijkere novellen van naturalist Thomas Hardy is. Thomas Vinterberg, vroeger nog compagnon de route in Lars von Trier's Dogma 95-beweging, zit al lang geen films meer te maken in de stijl van Festen en en is voor deze film voor het eerst de samenwerking aangegaan met waarschijnlijk België's beste acteur, Matthias Schoenaerts, wat later zou gevolgd worden door het onderzeeduikbootdrama Kursk, die als gigantische financiële flop kopje onder ging. Far From The Madding Crowd deed het financieel niet veel beter, maar kreeg wel overal lovende kritieken, en terecht. Het is vooral hartverwarmend om te zien dat onze landgenoot Matthias Schoenaerts in deze film de kans krijgt om te schitteren in een hoofdrol, in tegenstelling tot zijn ietwat ondergesneeuwde rol in The Drop, waarin vooral James Gandolfini de aandacht trok omdat het zijn laatste rol zou worden. Schoenaerts moet echter de schijnwerpers delen met een bijzonder goede Carey Mulligan. Far From The Madding Crowd is een zeer goed geacteerd Victoriaans drama met flair en stijl waarin Hardy perfect de besognes van een vrouw aan het hoofd van een mannenbastion zoals een hereboerderij op het einde van de 19de eeuw weet te schetsen. We zien dit zeer mooi door Vinterberg uitgebeeld in de scène waarin Bathsheba een paard tracht te berijden zoals een man en niet in de voor vrouwen gebruikelijke amazonezit.




Het is vooral echter de chemie tussen Schoenaerts en Mulligan en hun haast fatalistische romance die de film door voortdrijven, en de kijker betrekt in de leefwereld van Bathsheba, die de éne foute beslissing na de andere neemt. Daarnaast biedt Vinterberg in zijn verfilming mooie en smaakvolle plaatjes van de streek rond Dorset, en een al even aangename aankleding van dit drama waarin Schoenarts en Mulligan elkaar voortdurend trachten af te troeven wie van hen de beste acteur of actrice is. Laten we diplomatisch zijn en het op een gelijkspel houden.

BEELD EN GELUID
Far From The Madding Crowd is een periodedrama dat nog eens extra mooi in de verf wordt gezet door de feeërieke landschappen van Engeland. De natuurscènes neigen een beetje naar het geel, wat de hele film een beetje een lentegevoel meegeeft, maar de kleuren zijn zeker niet overgesatureerd te noemen. De huidtinten zijn zeer natuurlijk en hebben de nodige resolutie, alhoewel bijvoorbeeld het rode uniform van sergeant Troy er een beetje bovenuitsteekt, maar dat zal waarschijnlijk zo moeten in de militaire grandeur. Het contrast is zeer mooi maar niet overdreven, zodat misschien de scène waarin Oaks schapen over de klif gaan iéts minder geprononceerd is, maar dit is algemeen genomen een zeer goede transfer. Het geluid is uitgevoerd in DTS-HD MA 5.1, en er worden ruimtelijk niet over de hele film lang grootse soundscapes gecreëerd, maar onder meer de scène waarin Bathsheba's boerderij in brand staat, is gewoon af. Wel kan de mooie score van Craig Armstrong die evenwichtig door de film geweven zit, ons bekoren.




EXTRA'S
Naast 9 verwijderde scènes (17:54) krijgen we negen korte promotionele documentaires die niet bepaald diepgravend zijn, maar toch leuk om eens te bekijken: Bathsheba Everdene (3:17), The Suitors (3:56), Adapting 'Far From The Madding Crowd' (4:32), The Look of 'Far From The Madding Crowd' (5:08), Gabriel Oak (2:22), William Boldwood (2:34), Sergeant Troy (2:26), The Locations of 'Far From The Madding Crowd' (5:03) en Thomas Vinterberg (4:07). Had men hier één lange documentaire van gemaakt, dan was dat ongetwijfeld een boeiend werkstuk geweest. Er zijn ook nog een fotogalerij (2:30), een trailer (1:38) en enkele cross-promotionele trailers aanwezig.

CONCLUSIE
Far From The Madding Crowd is een degelijk werkstuk van de hand van Thomas Vinterberg waarin Carey Mulligan en Matthias Schoenaerts de sterren van de hemel spelen. Liefhebbers van het betere kostuumdrama krijgen hier een degelijke release.