FILM
Onderzoeksjournalist Franklin Fox (Josh Hutcherson) geraakt met een smoesje binnen bij een voordracht van gezondheidsgoeroe Anton Burrell (Morgan Freeman), een man die zweert bij een AI-apparaat dat de gezondheid monitort en op de duur conventionele medicijnen overbodig moet maken, die Franklin graag voor zijn blog zou interviewen. Tijdens de voordracht treedt plots iemand naar voor die Burrell wil vermoorden, maar door het koelbloedig optreden van Franklin kan de moord verhinderd worden. Franklin vindt op de plek van de misdaad een ring, en ondervindt al dadelijk dat deze de gave biedt om 57 seconden achteruit terug te gaan in de tijd. Dit opent perspectieven, vooral aan de roulettetafel en bij pogingen om de juiste pick-up line te vinden bij zijn geliefde Jala (Lovie Simone).




Het ding zou echter een machtig wapen kunnen zijn in het omvergooien van het farmaceutische bedrijf van Sig Thorenson (Greg Germann). Dat bedrijf heeft een pijnstiller ontwikkeld met een zodanig verslavende werking dat Franklins tweelingszus er vier jaar geleden aan gestorven is, en Franklin zou maar wat graag de vuile geheimen van Thorensons bedrijf kennen. Met zijn "voorspellende gave" bluft hij zich in de entourage van Thorenson, maar die vertrouwt hem natuurlijk niet, alhoewel hij niet de vinger kan leggen op wat precies het geheim van zijn succes in kortetermijnvoorspellingen is.




57 Seconds is een compleet onder de radar gebleven film die gebaseerd is op het kortverhaal Lucifer va E.C. Tubb. Het uitgangspunt lijkt wel een beetje op dat van de Nicolas Cage-prent Next, dat op zijn beurt weer leentjebuur speelde bij Minority Report van Philip K. Dick. De film werd bedolven onder een lading bagger dat het niet meer mooi was. Nochtans kan regisseur Rusty Cundieff uitpakken met een origineel gegeven waarbij er niet te zeer tegen de interne logica van de film gezondigd wordt, en waar tegen het einde toe zelfs pertinente vragen worden gesteld of de methodiek van Burrell wel zoveel beter is dan die van Thorenson. Voor de rest is het één van de eerste films die ik zie waarin Josh Hutcherson zijn rol van Peeta Mellark uit The Hunger Games tracht af te schudden, en om eerlijk te zijn gaat hem eigenlijk goed af. De film zal echter vooral liefhebbers van sciencefiction aanspreken en daarbuiten weinig potten breken. Als dit een grote blockbuster geweest was, zou bovendien het concept van 57 seconden terug te kunnen reizen in de tijd eindeloos worden uitgemolken, en met dit op zichzelf staande verhaal is daar eerder weinig kans toe. Deze film heeft een mooie opbouw met een duidelijk begin en einde zonder losse eindjes, waarbij het hele verhaal als een flashbackscène wordt verteld. De film heeft me eigenlijk aangenaam verrast voor zo'n low key productie, die zo in een anthologie als Black Mirror zou passen. Enige minpuntje is het onderpresteren van actrice Lovie Simone, die haar lijnen staat af te raffelen.




BEELD EN GELUID
Al bij al is dit een mooi beeld, waarbij vooral de Steve Jobs-achtige intro de film een grotere dimensie voorspiegelt dan uiteindelijk wordt waargemaakt. Toch is onder meer de villa waarin Thorenson zich tegoed doet aan allerlei vrouwelijk schoon netjes en zonnig, en is het gebouw waar Fox wordt in tewerkgesteld een architecturaal pareltje dat een mooi decor vormt, en ook nog eens mooi wordt weergegeven. Met een DTS-HD MA 5.1-track volstaat het geluid voor de sporadische speciale effecten telkens Fox zijn ring aanspreekt, en af en toe komt er nog eens een vliegtuig ongepland naar beneden. Daar moet u het mee stellen.

EXTRA'S
Bij de verplicht opgelepelde cross-promotionele trailers zou je willen dat je een gadget had om de tijd 57 seconden te laten overslaan. Niet dus.

CONCLUSIE
De kritieken voor deze film zijn grotendeels onterecht, want 57 Seconds is een onderhoudende sciencefictionthriller die zeker meer dan eens de vraag oproept wat u zou doen in een soortgelijke situatie.