FILM
In arthousemiddens is de Canadese Monia Chokri al lang een begrip. Na haar filmdebuut in Denys Arcand's L'Âge Des Ténèbres, werd ze opgemerkt door enfant terrible Xavier Dolan, die haar een rol gaf in zijn Les Amours Imaginaires, waarmee ze bij het Franse publiek gebombardeerd werd tot één van de actrices om in het oog te houden. Wat later speelde ze ook in Dolan’s Laurence Anyways in 2013. In dat zelfde jaar stond ze voor het eerst achter de camera voor haar kortfilm Quelqu'un D'Extraordinaire, die bejubeld werd op het Locarno-festival, wat haar aanzette om met La Femme De Mon Frère een langspeler te maken die op Cannes meermaals in de watten werd gelegd. Daarna volgde Babysitter en nu dus Simple Comme Sylvain, die via de Un Certain Regard-sectie eveneens in Cannes geraakte, maar voor heel wat commotie zorgde.




Je moet de titel immers letterlijk nemen, en in het Engels uitgebracht als The Nature Of Love. Sophie (Magalie Lépine Blondeau) geeft aan de universiteit les filosofie en is al meer dan tien jaar getrouwd met Xavier (Francis-William Rhéaume). Voor de buitenwereld lijkt alles normaal te verlopen, maar de twee beseffen dat hun romance van weleer pure routine is geworden zonder enige spanning. Net zoals alleen Douglas Sirk het zou kunnen bedenken, komt de knappe Sylvain (Pierre-Yves Cardinal) langs om het tuinhuisje op te knappen. Van getimmer is maar weinig sprake, want binnen de kortste keren liggen Sophie en Sylvain met elkaar in bed. Het blijft niet bij één keer, de twee besluiten om elkaar te blijven zien, maar de grote liefde wordt overschaduwd door de verschillen die opduiken. Een docente filosofie is nu eenmaal geen tuinman en dat laat ook Monia Chokri, tot zelfs in de foutgeplaatste titel, meermaals zien.




Eigenlijk leunt Simple Comme Sylvain qua thematiek aan bij All That Heaven Allows, kwestie van het nog maar eens over Douglas Sirk te hebben. De lichamelijke passie is er, maar er is ook nog de wereld buitenaf waar rekening mee moet worden gehouden. Monia Chokri maakt er wel een romcom van, maar dan wel één die het intellectuele kamp kiest, waardoor het soms net iets te veel op voyeurisme uitdraait. Gelukkig weet Chokri het vulgaire te vermijden en is Simple Comme Sylvain dankzij de prima vertolkingen zelfs een aanrader voor wie het heeft voor Dolan-achtige (lees hautaine) komedies. Maar sowieso is het een film die door zijn arrogante, en bij momenten zelfs ronduit bekakte polarisering voor ergernis kan zorgen.

BEELD EN GELUID
Simple Comme Sylvain verscheen bij Cherry Pickers. De film is alleen verkrijgbaar op dvd, maar de meer dan behoorlijke transfer met zeer levendige, maar tegelijkertijd zeer realistische kleuren - het is dan ook een arthousekomedie - zorgt ervoor dat technisch gezien alles op een aanvaardbaar schijfje wordt geserveerd. Het geluid is eveneens in orde, maar bevat uiteraard zeer veel dialogen en zo goed als geen effecten.




EXTRA’S
Er staan geen extra’s op deze disk.

CONCLUSIE
Door zijn onderwerp (het intellect versus het proletariaat) is Simple Comme Sylvain een geestige, maar helaas ook wat pedante romcom die dicht aanleunt bij Xavier Dolan.