FILM
Wanneer de verlegen Patience Phillips (Halle Berry) het duistere geheim ontdekt van een anti-verouderingscrème van haar werkgever cosmeticagigant Hedare Beauty, moet ze haar nieuwsgierigheid bekopen met de dood. Maar enkele mystieke katten wekken haar terug tot leven. Wanner Patience tot het besef dat ze een resem aan kattige superkrachten bezit, trekt ze er de volgende nacht op uit om als Catwoman haar moordenaars te straffen…

Na het debacle van Batman & Robin uit '97 leek het even dat we ongure, duistere steegjes van Gotham City nooit meer te zien zouden krijgen. Men zat nog wel even te broeden op een Catwoman spin-off en even later een 'donkere' Batman-prent, maar deze plannen kregen nooit echt vaste vorm. Maar toen Bryan Singer’s X-Men en Sam Raimi’s Spider-Man in respectievelijk 2000 en 2002 de globale bioscoopkassa’s figuurlijk openbraken, was het hek van de dam en kreeg alles wat nog maar leek op een comic verfilmd. Zo geraakte ook Catwoman uit het slop, maar de weg naar het grote scherm werd een hobbelige rit...

Nadat Michelle Pfeiffer - die de rol fenomenaal vertolkte in de Tim Burton-film Batman Returns ('92) - vriendelijke bedankte, ging men aanbellen bij de knappe Ashley Judd (Double Jeopardy, High Crimes). Zij werd dan ook lang gelinkt aan het project, maar haakte na enige tijd om onbepaalde reden af. Naarstig ging men op zoek naar een vervangster en deze dacht men gevonden te hebben in Halle Berry. Hoewel we niets tegen de donkere schoonheid uit Swordfish en Monster’s Ball (beiden uit 2001) hebben, begonnen we hier toch al nattigheid te voelen. Een gevoel dat enkel maar versterkt werd toen men de eerste concepten van het kostuum op het internet plaatsten. Toch gaven we de Franse special effectexpert Pitof - die enkele jaren eerder met het amusante CGI-festijn Vidocq zijn regiedebuut afleverde – nog het voordeel van de twijfel. Hij zou Halle Berry toch niet laten over het scherm dartelen in dat pakje dat net gestolen lijkt van een sadomasochistische pornoset? Maar toen de eerste trailer van de film op het internet geplaatst werd kwamen we tot de afgrijselijke ontdekking dat Pitof blijkbaar ergens een lobotomie heeft ondergaan en mevrouw Berry inderdaad liet opdraven in het lachwekkende kostuum! En blijkbaar waren we niet alleen want de reacties waren zo vernietigend dat men besloot om de trailer al snel te verwijderen van het internet. Even later plaatste men een nieuwe 'extra korte' trailer zonder enige dialoog online. Men had toen bij Warner Bros en Village Roadshow dan toch door dat de hallucinant slechte dialogen (van het kaliber "Game over!", reply: "Guess what? It’s overtime!") ook niet echt goede reclame waren!

Na een reeks van slechte test-screenings onderging Catwoman nog een heleboel re-shoots om dan een maand later onder giftige recensies in de bioscopen gedropt te worden. De in totaal 135 miljoen $ (!) kostende productie brengt in eigen land amper 40 miljoen $ op en ook in de internationale markten worden er weinig potten gebroken. Op het einde blijft de teller steken op een wereldwijd totaal van 82 miljoen $. Om deze financiële klap wat te verlichten verkocht Village Roadshow de helft van de aandelen van één van hun dochterondernemingen.

Dit brengt ons dan ook bij de eigenlijk recensie, want ja Catwoman is echt slecht! Regisseur Pitof grijpt elke gelegenheid aan om te laten zien dat hij door zijn achtergrond erg visueel ingesteld is, maar door het overdadige gebruik van wel érg doorzichtige computereffecten gaat dit al bijzonder snel vervelen en zélfs irriteren. Hij ontplooit het kinderlijke plot, vol met eendimensionale personages, op een erg clichévolle manier. De man blijkt tevens een uitermate zwak actieregisseur te zijn. In het begin van de film is alles zo flitsend in beeld gebracht dat je er bijna een epilepsieaanval van zou krijgen en in schril contrast gooit de regisseur tijdens de climax van de film dan weer een flauw eindgevecht op je bord! Ondanks een cast met grote namen is het acteerwerk echt tenenkrommend en dan hebben we het vooral over Sharon Stone (voor wie dit de grote comeback moest worden), die het soms wel erg bruin bakt. Ook tussen de duidelijk miscaste Halle Berry en haar 'love-interest' Benjamin Bratt is op geen enkel moment enige chemie te bespeuren. Overgiet het geheel met een platte soundtrack, doorzeeft met generische pop en R&B deuntjes en je hebt één van de grootste miskleunen van 2004. Op het ogenblik van het schrijven van deze recensie is Catwoman dan ook net genomineerd voor zeven "razzies" - raspberry awards, de nep-onderscheidingen die de tegenhanger vormen van de oscars.

BEELD EN GELUID
Het anamorfische 2.40:1 beeld oogt scherp, met een goed contrast en een meer dan degelijk schaduwdetail. Het zwartniveau is solide en de bewerkte, doch mooie kleuren komen uitstekend uit de verf. Filmgrain en printbeschadigingen hebben we niet kunnen waarnemen, maar er zijn wel enkele minieme digitale compressiefoutjes aanwezig. De Engelse Dolby Digital 5.1-track klinkt warm, met een goede dynamiek en spreiding. De nadruk ligt meer op de voorste kanalen, maar de achterste luidsprekers schieten in actie voor de aanwezige geluidseffecten en muziek. De subwoofer zorgt voor de nodige ambiance. De dialogen klinken natuurlijk en zijn steeds goed te verstaan. Ruis of storingen hebben we niet bemerkt.

EXTRA’S
Ondanks het pijnlijk floppen van de film blijft Warner Bros sportief en voegen ze een handvol extra features toe aan het schijfje. Meest waardevol en in het oog springend is de 30 minuten durende documentaire The Many Faces of Catwoman over de geschiedenis van het personage Catwoman. Een resem comicbookartiesten, producenten, regisseurs, acteurs en actrices komen aan het woord over de diverse incarnaties van de kattige vrouw over de jaren heen. Is doorspekt met een heleboel afbeeldingen uit de originele strips en met fragmenten uit de verschillende Tv-series en de films. In de "achter de schermen"-featurette (13 min.) krijg je een blik op de set en worden de belangrijkste mensen van de cast en crew aan het woord gelaten om de film de hemel in te prijzen. Er zijn ook een vijftal weggeknipte scènes aanwezig, samen goed voor 6 minuten beeldmateriaal. Uitleg waarom deze het eindproduct niet gehaald hebben is spijtig genoeg niet aanwezig. Er zou ook nog een DVD-Rom functie aanwezig zijn, maar dit hebben we niet kunnen testen. Afsluitend is er de originele "korte" bioscooptrailer - die eigenlijk tien keer leuker is dan de film in kwestie en rond de keepcase zit een mooi glanzende kartonnen sleeve, met reliëf opdruk.

CONCLUSIE
Catwoman ging fenomenaal onderuit aan de boxoffice en dat kunnen we maar al te best begrijpen. Want ondanks het feit dat er op en rond de set enkele ambitieuze en talentrijke mensen rondliepen is het eindproduct een totaal fiasco! Warner Bros laat zich daardoor echter niet tegenhouden om wederom een goede dvd op de markt te brengen. De technische kwaliteiten zijn dik in orde en er is ook wat informatief bonusmateriaal toegevoegd.