FILM
Naar Amerikaanse normen is Cold Mountain waarschijnlijk een instant classic, een klassieker nog voor de film van de montagetafel is gerold. Want Cold Mountain bevat alle elementen om van een film een evergreen te maken: liefde, oorlog, emotie, verdriet, heroïsme en chauvinisme. Voeg daarbij een exclusieve cast, een technische ploeg die in het verleden zijn sporen ruimschoots heeft verdiend en een script op basis van een zeer succesvol boek van Charles Frazier en de Oscars liggen binnen handbereik. Jammer genoeg kon Anthony Mighella geen enkele van de zeven nominaties verzilveren en bleef er van de 8 Golden Globe-nominaties ook maar één trofee over voor Renée Zellweger als Best Supporting Actress. Het probleem met Cold Mountain is niet makkelijk aan te geven. Het gaat om een prachtige film met een aantrekkelijk verhaal, uitstekende acteurs, schitterende decors en een originele kostumering en toch… beklijven doet hij nauwelijks en dat terwijl alle elementen aanwezig zijn voor een nieuwe Gone With The Wind of een verbeterde North And South.

Aan Nicole Kidman en Jude Law zal niemand het debacle kunnen toeschrijven: vanaf hun ontmoeting helemaal In het begin van de film hangt er romantiek in de lucht, een fragiele sluier van ontluikende liefde waarmee de toeschouwer op een gevoelige plek wordt getroffen. En dan is er de Amerikaanse burgeroorlog die de verliefden té vroeg en té brutaal uit elkaar rukt zonder dat ze afspraken kunnen maken of elkaar echt leren kennen, want beiden zijn timide, vooral Inman (Jude Law), terwijl Ada (Nicole Kidman) zich inhoudt en afwacht, te lang aarzelt. Voor ze het beseft zit Inman midden in een gruwelijke oorlog waarbij de vijand (de Noordelijken) bij Gettysburg als vee wordt afgeslacht. Inman kokhalst ervan, deserteert en probeert de weg naar huis terug te vinden. Voor hem begint een roadmovie die 2 uur zal duren. Ondertussen overleeft Ada op de boerderij van haar inmiddels overleden vader met de hulp van de potige Ruby (Renée Zellweger) die er voor zorgt dat ze in de lange winters niet omkomt van ontbering. Luidruchtig en brutaal, maar met een gouden hart en een rechttoe rechtaan aanpak van de problemen, weet ze de toeschouwers heel snel voor zich te winnen. Met die ingrediënten en nog een heleboel zijdelingse verhaaltjes bouwt Anthony Minghella een film die nooit verveelt – ondanks de lange zit – maar die niet noodzakelijk aan de botten plakt, tenzij om de prachtige prestaties van Kidman, Law en Zellweger, maar daarmee heb je nog geen opvolger voor The English Patient, een productie die de kijker voor veel minder vrijblijvende keuzes stelt en diep in het Europese vel snijdt. Misschien is dat het probleem: de ver-van-mijn-bed-show. Anderzijds verklaart dat niet waarom de film grotendeels de mist inging bij de Oscar-uitreiking. Het moet dus aan de productie liggen: te afgelikt, te klassiek van snit en te weinig vernieuwend.

BEELD EN GELUID
Het beeld van Cold Mountain is mooi, met zachte kleuren op de plantage en in de kostumering. Veel pastel met zacht geel, roze en beige; harde kleuren in de oorlogsscènes om de gruwel en de meedogenloosheid gestalte te geven. De transfer is uitstekend uitgevoerd. Het geluid knalt uit de boxen in de actiescènes. Op dié momenten doet de geluidsband het prima tot uitstekend, zuigt de kijker naar het midden van de Gettysburg-slachting en geeft hem een kleine impressie van wat oorlog in de 19de eeuw was.

EXTRA'S
Deze dvd bevat geen extra's. Het gaat hier wel om de huurversie; de koopversie bevat blijkbaar wél bonusmateriaal.

CONCLUSIE
Cold Mountain biedt de kijker een prachtig beeld van de USA ten tijde van de Amerikaanse burgeroorlog. De aanleiding tot de oorlog wordt maar zijdelings aangeroerd en de regisseur concentreert zich op de beide hoofdpersonages die naar elkaar blijven verlangen ondanks de afstand in tijd en ruimte. Een soort Gone With The Wind anno 2003 is het geworden met veel nadruk op de emoties en veel minder op de politieke situatie of de positie van de zwarten: een groot liefdesverhaal tegen en historische achtergrond waarover blijkbaar nog niet alles is gezegd. Een beetje een ontgoocheling.