FILM
M. Night Shyamalan? Klinkt eerder als een hindoe-priester dan alseen regisseur. Maar toch, zijn eerste Hollywood-productie was meteen een schot in de roos. De man levert hier een dijk van een thriller af. Blijkbaar kan Bruce Willis toch acteren en alle kindersterretjes verbleken in het niets bij de prestatie die de kleine Haley Joel Osment hier neerzet.

De film is eigenlijk kort te omschrijven: de kleine Cole Sear heeft een geheim. Hij ziet namelijk personages uit het hiernamaals. Niet zomaar spoken, nee, het zijn gekwelde geesten die om de één of andere reden geen rust vinden. Ze denken eigenlijk dat ze nog leven en delen een boodschap mee aan degenen die willen luisteren (en zich in de mogelijkheid daartoe bevinden). Als gevolg van zijn gave is de kleine Cole een beetje een eenzaat. Veel vriendjes heeft hij niet en hij is schuchter en verlegen. Zijn moeder is zijn grote toeverlaat en al spelend met z'n miniatuur-soldaatjes in de plaatselijke kerk vindt hij rust.

Bruce Willis komt op de proppen als kinderpsychiater Malcolm Crowe. Die ziet namelijk in Cole de gelijkenis met een patiëntje dat hij ooit vruchteloos probeerde te genezen. Een tweede kans biedt zich aan voor de goede dokter en natuurlijk wordt die met beide handen gegrepen om zo de jaren van kwelling over de eerste mislukking te vergeten.

De rest is voorspelbaar, hoor ik u denken: de kleine patiënt komt hier en daar een spook tegen, de toeschouwer schrikt zich een hoedje, de goede dokter komt en laat de geesten verdwijnen en ze leefden nog lang en gelukkig. Gelukkig worden de clichés met zorg vermeden en is de film tot in de puntjes uitgewerkt (zie extra's). Ik zag al veel thrillers, maar de ontknoping die in deze film geweven zit, tart toch wel elke verbeelding. Wat een ongeloofelijk einde! Als een avondje bibberen jouw 'cup of tea' is, zonder special effects, maar toch schrikwekkender dan de meeste thrillers, dan is deze film voor jou gemaakt.

BEELD EN GELUID
Eindelijk nog eens een 1.85:1-formaat aangepast voor 16:9-tv's, wat een zalig beeld, al zeg ik het zelf. Geen flikkering te bespeuren, nergens oneffenheden en mooie contrasten in de toch wel donkere kleuren. Daarbovenop een zalig gebruik van de kleur rood (probeer maar eens te raden wat en waarom er vanalles rood gekleurd wordt). De ondertitels zijn daarbovenop  perfect van grootte.
Ook het geluid is best te pruimen. Omdat dit toch voor het grootste gedeelte een dialoogfilm is, wordt er weinig gebruik gemaakt van de achterste kanalen. Natuurlijk als het moet, dan moet het, en dat hebben de mensen van Warner dan ook begrepen. in de spannende delen van de film (en dat zijn er een hoop) zet men de achterste kanalen wagenwijd open en val je bijna uit je stoel van het schrikken. Ook de soundtrack wordt door alle kanalen à volonté weergegeven. Al bij al een meer dan goede geluidskwaliteit.

EXTRA'S
Eigenlijk zou op de meeste dvd's een waarschuwing moeten staan: "kijk pas naar de extra's als u de film gezien hebt". Dit is zeker het geval voor The Sixth Sense. Er zit namelijk een onderdeel tussen waardoor je de film bij een tweede kijkbeurt volledig kunt ontcijferen. Echt de moeite om de 'tips & tricks'-sectie aandachtig te bestuderen, ze verplicht je als het ware tot een tweede kijkbeurt. Voorts zijn er nog interviews met allerlei leden van de cast & crew en een interessant interview met de regisseur (let hier op de mooie beeldkwaliteit) plus de trailers, een storyboardvergelijking en een onderdeel over de muziek en het geluid. We kunnen besluiten dat de afdeling extra's ruim volstaat.