FILM
Midden de 18de eeuw is Giacomo Casanova (Heath Ledger) de schrik voor alles wat zich in Venetië kuis en zedelijk noemt. Wanneer de jongeman met een duidelijk overschot op zijn testosteron-balans het zelfs bont maakt in een nonnetjesklooster, lijken zijn dagen geteld, en kan zelfs de Doge van Venetië (Tim McInnery) hem niet meer de hand boven het hoofd houden. Het Vaticaan stuurt de hang-grage inquisiteur Pucci (Jeremy Irons) op hem af, met onder de arm maar liefst 127 klachten over zijn overspelig gedrag. De Doge adviseert Casanova dat hij maar beter zijn levensstijl aanpast, en liefst zo snel mogelijk met een dame van stand trouwt. Zijn oog valt op de lichtjes nymfomane Victoria (Natalie Dormer), die spontaan al het houtwerk begint af te knagen wanneer hij in de buurt is. Victoria's overbuurjongen, Giovanni Bruni (Charlie Cox), die altijd een oogje op haar heeft gehad, daagt Casanova uit voor een duel. Zijn plaats wordt echter ingenomen door zijn vrijgevochten zuster, Francesca (Sienna Miller), die er voor de tijd nogal feministische ideeën op nahoudt. Alhoewel Casanova zowat alles belichaamt waar zij zo fanatiek tegen strijdt, slaat de vonk over, en beseft Casanova dat zij de ware moet zijn. Helaas staat ze ook al op het punt uitgehuwelijkt te worden door haar moeder-op-zwart-zaad (Lena Olin) aan de rijke varkensvethandelaar Paprizzio (Oliver Platt). Door te schipperen tussen een reeks valse identiteiten kan Casanova echter iedereen om de tuin leiden, zowel Paprizzio, de familie Bruni als de cholerieke inquisiteurs. Voorlopig toch, want uiteraard kan bedrog op dergelijke schaal niet ongemerkt blijven.

Na het loodzware drama An Unfinished Life gooit de Zweedse regisseur Lasse Halström het met deze kostuumfilm weer over de lichtere boeg. Met Chocolat in het achterhoofd is Casanova een luchtige romantische film met af en toe een glimp van een feministische boodschap, afgewisseld met wat occasioneel zwaardgekletter - waarbij overigens, wonder boven wonder, geen enkele gewonde, laat staan een dode valt. Net als Shakespeare In Love van zijn collega John Madden staan de fictieve liefdesperikelen van een (pseudo-)historisch figuur centraal, de son of a bitch-ladykiller (het gedeelte vóór het koppelteken mag U letterlijk interpreteren, het stuk erna niet!) Casanova in een tijdperk waarin huwelijken vooral uit strategie en financiële noodzaak werden gesloten, en ondanks het puriteinse klimaat er heel wat naast de pot gepist werd. Andere overeenkomsten met Chocolat zijn de uiterst negatieve rol die weggelegd is voor de officiële vertegenwoordigers van het geloof, in deze film gestalte gegeven door Jeremy Irons, en een bijrol voor de getalenteerde Lena Olin (Alias) - as a matter of fact Hallströms echtgenote. Het verhaaltje lijkt op het eerste zicht een banale comedy of errors die zo uit het repertoire van het Echt Aantwaarps Theater had kunnen komen, maar de puzzelstukjes passen erg goed in elkaar, en nergens geeft de film een overdadig burleske indruk. Wat zeker ook een pluspunt is, is dat de acteurs zich allemaal redelijk bewust zijn van de lichte ondertoon, en zich niet uitsloven om een overdreven serieuze voorstelling te geven. Wél een groot verschil met Hallströms vroegere werk is het omvangrijke budget voor deze film, dat overigens goed besteed is aan mooie, rijk gedetailleerde decors, de vliegtuigtickets voor de hele cast en crew naar Venetie, én een goeie mengeling van computergegenereerde effecten en historische lokaties om het geheel een zou authentiek mogelijke aanblik te bieden. Een deel van de scènes is overigens voor blue screen gefilmd, omdat bijvoorbeeld één sleutelscène anders niet mogelijk was geweest, daar boven Venetië een vliegverbod geldt. De Venetiaanse sfeer wordt ook nog eens ingekleurd door de veelvuldig aanwezige barokmuziek, met onder meer fragmenten uit werk van Vivaldi en Telemann, gemengd met origineel werk van Alexandre Desplat. Verwacht U echter niet te zeer aan historische accuraatheid. Afgezien van de kanjer van een anachronisme (de luchtballon is uitgevonden in 1783, zo'n dertig jaar ná deze film) is het ook hoogst twijfelachtig of er van de levensbeschrijving van vrouwenversierder en beroepsbedrieger Giacomo Casanova ook maar íets klopt, buiten misschien het feit dat de inquisitie hem inderdaad achter de veren zat.

Hallström blijft toch een geval apart in de filmwereld. De man is er niet vies van om tegen de schenen van de Amerikaanse puriteinen te schoppen. In The Cider House Rules nam hij - zij het op scenario van John Irvings boek - een vrij ondubbelzinnig standpunt in pro-abortus, en ook deze film weer werd door de censuur in Amerika neergesabeld omdat er in één welbepaalde scène wordt gesuggereerd dat er onder tafel spelletjes voor volwassenen worden gespeeld. Het idee voor de scène in kwestie is overigens gepikt uit het afgrijselijke Police Academy, het filmisch equivalent van een laxeermiddel voor koerspaarden. De goeie punten uit de film compenseren echter ruimschoots deze uitschuiver. Hallström is niet toevallig echter één van mijn favoriete regisseurs, omdat hij oog heeft voor kwaliteit, een boeiend verteller is én zijn eigen beperkingen kent. Sinds zijn internationale doorbraak heeft hij al vier acteurs en actrices aan een oscarnominatie geholpen: Juliette Binoche in Chocolat, Leonardo DiCaprio in What's Eating Gilbert Grape?, Judi Dench in The Shipping News en - de enige die totnogtoe heeft gewonnen - Michael Caine in The Cider House Rules. Dit gezegd zijnde is Casanova voor titelpersonage Heath Ledger, die zijn rol als impostor uit A Knight's Tale gewoon nog eens overdoet, iets te licht om voor enige prijs van welke soort dan ook in aanmerking te komen, en in tegenstelling tot Brokeback Mountain zich moeilijk van zijn archetypische rolpatroon kan ontdoen. Voor hem spreekt dan weer dat hij in deze film zonder stunt double werkt, en van het personage van Giacomo Casanova geen karikatuur maakt. De twee beste vertolkingen komen echter van nevenpersonages: Oliver Platt die, uiteraard geholpen door zijn fysiek, uitermate geknipt is voor de rol van varkensvethandelaar Paprizzio - vooral in één welbepaalde scène waarin hij zonder één woord te zeggen zijn afkeuring laat blijken voor een schilderij dat hemzelf moet voorstellen springt er in positieve zin uit - en Omid Djalili, die als Casanova's hulpje-annex-voetveeg Lupo herhaaldelijk de scherven moet ruimen.

BEELD EN GELUID
Buena Vista levert een dvd met een schitterende beeldkwaliteit af. De vele details in de rijkgevulde decors komen erg goed tot hun recht, en qua kleurcompositie ziet de film eruit als een schilderijtje, met een goed contrast en dito schaduwniveau. Af en toe is er een beetje ruis te zien, en de layer change had op een minder opvallende plaats kunnen geplaatst zijn. De 5.1-geluidstrack brengt de muziek en de dialogen mooi met elkaar in evenwicht, maar de surroundkanalen en vooral de subwoofer konden in sommige scènes misschien wel iets intensiever gebruikt worden. Helaas kunnen we eens te meer de DTS-track, die op de regio 1-release wél terug te vinden is, schudden.

EXTRA'S
In de bonussectie treffen we drie featurettes aan. "Creating An Adventure" (13 min.) is een standaard run-of-the-mill promotionele featurette, met een paar beelden van achter de schermen, die onder meer handelen over het probleem dat in Venetië de straten twee keer per dag onder water lopen. "Dressing In Style" (5 min.) behandelt de creatie van de voor elk personage apart uitgedokterde kostuums, en "Visions Of Venice" (4 min.) moet zo ver dat eigenlijk nog nodig is, het culturele aspect van Venetië belichten. Verder vinden we één uitgebreide scène terug (6 min.), die, in tegenstelling tot vele soortgelijke scènes, wel nog wat substantieels aan het verhaal toevoegt. De filmliefhebbers zullen echter waarschijnlijk uitkijken naar het audiocommentaar van Lasse Hallström, alhoewel de man veel te veel pauzeert tijdens zijn betoog.

CONCLUSIE
Casanova is een best grappige film die het evenwicht tussen comedy, romantiek en actie schijnt te hebben gevonden. Spijtig genoeg heeft deze film bij zijn passage in de bioscopen niet echt een indruk bij het publiek achtergelaten, en was snel weer van de affiche verdwenen. Onterecht, want voor liefhebbers van romantische kostuumfilms is dit gefundenes Fressen. Zowel video-als audiokwaliteit zijn goed, de selectie aan bonusmateriaal is daarentegen wat mager. Toch minstens een dikke huurtip waard.