DOCUMENTAIRE
The Rolling Stones – Truth and Lies is een 85 minuten durende documentaire over de wellicht bekendste nog bestaande band uit de pop- en rockgeschiedenis: opgericht in 1962 bestaan de Stones meer dan vier decennia, een mensenleven, een prestatie die door niemand tot nog toe is verbeterd. 85 minuten voor een carrière van ruim 40 jaar, het is krap. Ter vergelijking: voor The Beatles – From Liverpool To San Francisco", een documentaire die grofweg een periode van zo'n 7 jaar overspant, trekt Eagle Vision (ook verdeeld door Warner) 104 minuten uit. Bijgevolg geeft Truth And Lies eerder het gevoel in een sportwagen door de carrière van de Stones te zoeven dan in een comfortabele luxewagen.



De film begint met vrij leuk archiefbeeld over de beginperiode: zwart/wit-materiaal over de eerste publieke interviews, de jongetjes-in-maatpakjes, bekend van The Beatles, maar hier iets grover, want de Stones zijn rebelser dan hun Liverpoolse soortgenoten. Dat imago wordt ook bewust in de hand gewerkt, gewoon om het verschil te maken. In de periode rond 1965 ontstaat er zoiets als Rolling Stones-mania, huilende en schreeuwende jonge meisjes in Britse luchthavens, wachtend op de terugkeer van hun idolen, maar het heeft al een naam: Beatles-mania, want het fenomeen deed zich al veel eerder bij de concurrentie voor. Vervolgens is er de definitieve doorbraak, de rellen in de concertzalen, o.a. Scheveningen, waar de zaal net niet wordt gesloopt, de eerste reis naar Amerika en de ontnuchtering na een matige receptie aan de overkant van de oceaan, de eerste geruchten over drugmisbruik, de processen, de veroordelingen, de bestraffing, de nieuwe geruchten over seks en drugs, de schandalen, de vervanging van Brian Jones, notabene de stichter van de Rolling Stones, zijn mysterieuze dood in het eigen zwembad, de grote wereldhit Jumpin' Jack Flash en de Amerikaanse boycot tegen Let's Spend The Night Together, waardoor het nummer in de Billboard top-100 niet verder kwam dan een 48ste plaats. Regisseur Holly Elson vuurt de informatie op de kijker af tegen machinevuursnelheid, soms met enige diepgang, vaak oppervlakkig en nauwelijks relevant: tourneedata, releasedata, hitparadeposities, schandaaltjes met vrouwen, ruzies, personeelswissels, etc. Tot en met de albums Let It Bleed (1969) en Sticky Fingers (1971) is het verhaal vrij consistent en interessant. Nadien verwatert de documentaire zienderogen, mede omdat de jaren tachtig niet zo'n bijzonder succesvolle periode zijn voor de Stones: er zijn de (mislukte) solo-projecten en de misverstanden tussen Richards en Jagger. Hun tweede leven, zeg maar vanaf de late jaren '80, met succesvolle albums als Dirty Work (1986), Steel Wheels (1989) Voodoo Lounge (1994) en Bridges To Babylon (1997), vier achtereenvolgende nummer 1-hits in Nederland en telkenmale minstens top-5 in Groot-Brittannië én de U.S.A, is nauwelijks gedocumenteerd, tenzij wat betreft de schandalen, de mislukte huwelijken en de zgn. poenpakkerij.

Het einde van de documentaire is, zeker voor echte Stonesfans, een afknapper. De indruk wordt gewekt dat de Stones vanaf een zeker moment nog alleen voor het grote geld zouden zijn gegaan. De verkoopcijfers bewijzen dat zulks maar een deel van de waarheid is, want hun albums zijn altijd als zoete broodjes over de toonbank blijven gaan. Maar zoals de titel van deze dvd aangeeft is The Rolling Stones – Truth and Lies min of meer als een schandaalproject opgezet en in dit geval dekt de titel de lading. Net zoals op de dvd The Beatles – From Liverpool To San Francisco is er ook hier geen oorspronkelijke muziek van de Rolling Stones te horen. Het is een beetje jammer, maar het stoort minder als het documentairemateriaal en de verhaallijn sterk zijn. Op deze dvd is dat niet het geval.



Grootste manco aan deze dvd is de Nederlandse ondertiteling, die is gewoon bij de beesten af, om het met Bert Haanstra te zeggen. In de eerste tien minuten van de documentaire staan – niet al te streng geteld – ruim 50 taal-, vertaal-, dt- en schrijffouten. Uitgesmeerd over 85 minuten moet dat ongeveer – u leest het goed – een bloemlezing opleveren van om en bij de 500 fouten tegen de Nederlandse spelling en spraakkunst. Een paar voorbeelden: alles was stukgebombt; millioen; Lennon en McCartney dansden; amateurhaft, enthousiastisch tamelijk; Het spoortterrein, dat klingt schokkend; de eerste Mo-Town-nummer; er werd gevraagt, dat overtuigte hem, zij ontwikkelten een stijl, en ook nog: opgegroeied, de energie ontladde zich, de Chikago-sound, drugsekcessen, eine coverversie, en zo voort, en zo voort...

BEELD EN GELUID
The Rolling Stones –Truth and Lies is een mengeling van archiefmateriaal en recente interviews. De kwaliteit van de oude zwart/wit-beelden en het latere kleurenmateriaal is acceptabel. De recente interviews zijn uitstekend van kwaliteit. Dezelfde opmerking geldt voor het geluid.



EXTRA'S
The Court Cases is een interview met Mick Jagger na één van zijn beruchte veroordelingen voor drugbezit. Het gaat om een aardig stukje van bijna zes minuten met o.a. beelden van Jagger en zijn vriendin bij hun aankomst aan het gerechtsgebouw. De muziek past niet helemaal onder de beelden, maar goed, dat was toen wellicht de stijl. Swinging Britain duurt bijna tien minuten en is een niet van sarcasme gespeend portret van de roaring sixties: de nieuwe jeugd, de trendy en exotische kleding, al dan niet van papier, de nieuwe winkelstraten met Carnaby Street voorop, waar zelfs de nonnen in hun traditionele outfit komen rondneuzen, de back-to-nature levensstijl, de psychedelische muziek van de Flower-people, etc. Gather Moss, een filmpje van drie minuten, toont liftende Stones, maar niemand die stopt en ze meeneemt. Tim Hardacre is een acht minuten durend interview met de Stones-advocaat. Hij vertelt over hun eerste ontmoeting, zijn juridische opdrachten, processen tegen dag- en muziekbladen, zijn ontmoeting met hun liefjes en vrouwen, hun manager en Brian Jones. In The Jagger Wedding zien we McCartney en Star in het vliegtuig stappen richting San Tropez waar Mike Jagger later die dag trouwt met zijn Nicaraguaanse vriendin Bianca. De kleine plaats is overrompeld door perslui en de ceremonie op het stadhuis loopt helemaal uit de hand. Jammer genoeg opnieuw taalfouten aan de lopende band, soms op elkaar gestapeld in één en dezelfde ondertitel: alcohool, duldt je dat...?, de trimmings, het dekoor, ten hun gunste, je hoordt dat, sjansen, ze betalden altijd, een poostkantoor, aangedann, etc., etc.

CONCLUSIE
The Rolling Stones – Truth and Lies heeft niet de kwaliteit van bijvoorbeeld The Beatles – From Liverpool To San Francisco of van Lou Reed – Rock And Roll Heart, twee vergelijkbare producties uit hetzelfde milieu. Truth And Lies speelt zich meer in de schandaalsfeer af, en welke fan zit daarop te wachten? Bovendien is de Nederlandse ondertiteling lamentabel, om niet te zeggen onacceptabel. U laat deze dvd dan ook beter links liggen tot er een fatsoenlijke versie beschikbaar komt, ooit.