SERIE
De oneindige ruimte is zelfs niet groot genoeg om jezelf bij benadering te kunnen verstoppen als een meute chagrijnige aliens je achter je veren zit. Astronaut John Crichton (Ben Browder) zal het geweten hebben. Zijn kennis over wormgat-technologie, een geavanceerde manier van reizen tussen verschillende sterrenstelsels, maar in de verkeerde handen even goed een vernietigend wapen, is de inzet van een groeiend conflict tussen de Peacekeepers, geleid door de meedogenloze commandant Grayza (Rebecca Riggs), en de Scarrans van keizer Staleek (Duncan Young). Nadat John een Scarraans schip heeft vernietigd, zijn de Scarrans in alle staten om hem terug te grazen te nemen. In het tweede deel van het vierde seizoen zagen we ook dat John met enkele van zijn metgezellen de weg terug naar zijn geliefde Aarde gad teruggevonden, maar dat hij zelfs daar niet veilig was voor de woede van de Scarrans. John staat hierdoor voor verscheurende keuzes: moet hij de suggestie van zijn voormalige aartsvijand Scorpius (Wayne Pygram) volgen en de Peacekeepers een bondgenootschap met de aarde laten aangaan? Of is de halfbloed zijn vertrouwen eens te meer niet waard? En aan welke van de twee partijen zal Sikozu (Raelee Hill) uiteindelijk haar loyauteit schenken? Aeryn Sun (Claudia Black) draagt misschien zijn kind, en wanneer zij mee wordt gezogen in de loop der gebeurtenissen en ontvoerd wordt door de Scarrans, stelt zich een bijkomend probleem: als de baby werkelijk van hem is, kunnen de Scarrans door het DNA ervan ook Johns kennis ontfutselen.



De laatste reeks Farscape-afleveringen eindigden op een serieuze uitglijder voor het productie-team. Opdrachtgever en geldschieter Sci-Fi Channel trok van het éne moment op het andere de financiële stekker uit het stopcontact omdat ze alleen nog maar geld in het concurrerende Stargate wilden steken, en uitgerekend tijdens het filmen van de laatste aflevering met de cynische titel Bad Timing mocht de crew na afloop langs de kassa passeren voor hun intergalactische C4. Exit Farscape, alhoewel seizoen vier nog op een kanjer van een cliffhanger en de mythische woorden "to be continued" eindigde. Er waren zeker nog voldoende onaangeboorde verhaallijnen om nog een jaartje door te gaan: de hernieuwde relatie tussen D'Argo (Anthony Simcoe) en Chiana (Gigi Edgley), de zwangerschap van Aeryn, de wisselende allianties van Scorpius, de terugkeer van oude bekende Stark (Paul Goddard) in de cast... het mocht allemaal niet meer baten. Pas na een zeer grote barnumcampagne van de fans werd na een tweetal jaar de cast nog eens samengebracht voor wat The Peacekeeper Wars zou worden, een Hallmark-miniserie waarin de hangende verhaallijnen nog op een drietal uur zouden worden afgewerkt.

Zat er werkelijk sleet op de formule? Niet echt. Akkoord, dit seizoen - elk seizoen overigens - bevatte wel een paar afleveringen waar alweer eens de één of andere etherische entiteit werd aangevoerd die als een soort van metapsychische vampier zich met de levenskrachten van de verschillende bemanningsleden kwam voeden, waarna de last man of woman standing de zaak weer eens mocht rechttrekken, maar met het toevoegen van Raelee Hill (Sikozu) en Melissa Jaffer (Noranti) aan de cast was toch alleszins bedoeld om langer mee te gaan dan dit. Ook technisch was er redelijk wat vernieuwd: het vierde seizoen was het eerste dat in widescreen werd uitgezonden, met de Scarrans steeds nadrukkelijker in het vizier als nieuwe vijand nummer één konden de makers van protheses en/of exotische ruimteschepen zich weer eens goed laten gaan, en de confrontatie tussen Moya en de bewoners van de Aarde vergde zeker een grotere inspanning van het special effects-team om de twee werelden naadloos in elkaar te laten overvloeien, waar daarvoor op pure fantasy-basis kon gewerkt worden. Met afleveringen van meer experimentele aard, zoals de parallelle werelden bevolkt door laten we zeggen parallelle acteurs, die in de aflevering Prayer nog eens werden opgevoerd, toonden de makers duidelijk dat hun inspiratie nog niet op was, alhoewel de rode draad rond Johns wormgaten-kennis ook wel eens ter ziele had mogen worden gedragen op dezelfde propere maar radicale manier waarop in seizoen 3 ook de verhaallijnen rond Talyn werden beëindigd, of in Mental As Anything ook eindelijk D'Argo's voorgeschiedenis een besluit vindt.

Achteraf beschouwd heeft het team achter Farscape een merkwaardige mengeling van science-fiction, actie, humor en romantiek afgeleverd, waarbij een niet onbelangrijk deel van de lofbetuigingen op het conto van de Jim Henson studio's in het algemeen en zijn zoon Brian Henson in het bijzonder moet worden geschreven, die met de creatie van een aanzienlijk aantal geloofwaardige buitenaardse rassen hebben aangetoond dat ze, na The Muppet Show, Fraggle Rock en Sesamstraat, hun bakens hebben kunnen verleggen tot televisie met een uitgesproken volwassen karakter. De reeks heeft bovendien ook, voor zover dat nodig was, Australië op de filmkaart gezet als een land waar heus wel meer kan gemaakt worden dan melige doktersseries en heimat-soaps. Want zeg nu zelf: welke andere reeks kan in de finale aflevering twee van de protagonisten opvoeren als paaseieren rapende paashazen en tegelijkertijd toch nog een zeker gehalte aan serieux behouden?



AFLEVERINGEN
4.15. Mental As Anything
Scorpius heeft Rygel, John, D'Argo en zichzelf opgegeven om het mentale trainingskamp van Katoya (John Brumpton) te volgen. Als er één wezen in Tormented Space is die weet wat het ding is dat Johns familie heeft aangevallen, dan is hij het. Eén van de andere studenten op het kamp is een oude bekende van D'Argo: zijn ex-schoonbroer Macton (Blair Venn), die volgens D'Argo zijn vrouw Lo'Laan heeft vermoord, omdat hij als Peacekeeper niet akkoord kon gaan met het gemengde huwelijk. Macton komt echter met een heel ander verhaal op de proppen: hij beweert dat D'Argo zijn vrouw zelf heeft vermoord in een vlaag van Luxaanse hyper-woede.

4.16. Bringing Home The Beacon
Chiana, Aeryn, Sikozu en Noranti zijn afgezakt naar het karkas van een Leviathan-schip, dat dienst doet als marktplaats, om een baken te kopen waarmee ze Moya op de radar van vijandelijke schepen kunnen laten uitzien als een ander schip. Op het schip lopen ze bijna commandant Grayza tegen het lijf, die er een geheime meeting heeft met oorlogsminister Ahkna (Francesca Buller) van de Scarrans. Ze wil over vrede onderhandelen, en is bereid haar bondgenootschap met de Luxans op te geven in ruil voor de controle over de Uncharted Territories. De inkt op het verdrag is nog niet opgedroogd, of minister Ahkna neemt Grayza als gijzelaar, vooraleer Aeryn de kans heeft haar uit te schakelen.

4.17. A Constellation Of Doubt
Aeryn wordt waarschijnlijk gevangen gehouden op Katratzi, een geheime basis van de Scarrans. Alleen is de lokatie daarvan compleet onbekend. Terwijl de bemanning van Moya haar best doet om Katratzi te lokaliseren, bekijkt Crichton enkele videotapes van zijn verblijf op Aarde, waarin documentairemaker R. Wilson Monroe (Nick Tate) de opinie van de bevolking van de Aarde tracht te doen keren tegen de aliens, door enkele uit hun verband gerukte citaten van D'Argo (op zijn krijgshaftigst), Chiana (die klaarblijkelijk niet weet dat op Aarde minderjarigen seksueel verleiden strafbaar is), Rygel (die er niet uitziet als een heerser met zijn gezicht vol slagroomtaart), en vooral Aeryn, die alle vragen over het genetisch compatibel zijn van de Sebaceans met de mensen handig ontwijkt.



4.18. Prayer
Aeryn wordt door de Scarrans op een militair vrachtschip vastgehouden, en ze is op weg naar Katratzi. De kapitein van het schip, Jenek (Jason Clarke), laat haar zwaar martelen, en eens dat hij te weten komt dat ze zwanger is, wil hij per sé weten wie de vader is. Als het namelijk Crichton zou zijn, dan zou hij de wormgaten-kennis uit het DNA van de baby kunnen extraheren. Aeryn sluit intussen vriendschap met Morrock (Sacha Horler), één van haar medegevangenen, die haar nog een andere, zij het drastische optie kan bieden voor als ze niet wil dat de baby in Scarraanshe handen valt: zelfmoord door een overdosis slaapmiddelen. Crichton heeft aan Scorpius de wormgat-technologie beloofd als hij een manier weet om Aeryn te bevrijden. Om de lokatie van Katratzi te weten te komen, reizen ze naar één van de alternatieve werkelijkheden, waar Crichton meent dat Stark de plaatsnaam Katratzi ooit vernoemd heeft.

4.19. We're So Screwed part I: Fetal Attraction
Moya meldt zich aan bij het douanestation aan de rand van het Scarraanse rijk, maar de bemanning moet eerst vijf dagen in quarantaine blijven. Het schip waarop Aeryn vervoerd wordt, zit in hetzelfde dok vast, maar daar zit de quarantaine bijna voor op. Om te voorkomen dat het wegvliegt, doet Rygel alsof hij een besmettelijke ziekte heeft, waardoor het douanestation tijdelijk geen uitgaande schepen toelaat. Dit zou de rest van de bemanning normaal gezien genoeg tijd moeten bieden om Aeryn te bevrijden. Jammer genoeg breekt Rygels ziekte in werkelijkheid echt uit, en alle aangelegde schepen zijn mogelijk besmet, ook Aeryn. Kapitein Jenek heeft daarom een plan om zijn DNA-schat veilig te stellen: hij wil de foetus uit Aeryns lichaam laten overplanten in dat van Chiana, omdat Nebari immuun zijn voor de ziekte.

4.20. We're So Screwed part II: Hot To Katratzi
Bij de reddingsoperatie voor Aeryn is Scorpius gevangen genomen door minister Ahkna (Francesca Buller), en hij wordt gemarteld om te zien of hij de wormgat-technologie kent. Ze gebruikt daarvoor een bioloïde kloon van Stark. De Scarraanse keizer Staleek en commandant Grayza houden op Katratzi onderhandelingen, waarop blijkt dat geen van beide over de kennis beschikt om van wormgaten wapens te maken. Crichton heeft die kennis wel, en in een gedurfde poging om Scorpius te bevrijden, wandelt hij samen met de rest van de crew van Moya onuitgenodigd binnen op de conferentie van de Scarrans en de Peacekeepers... met aan zijn riem een kernbom. Hij dreigt ermee dat, als er hem iets overkomt, hij het wapen zal laten afgaan, en laat de twee rivaliserende partijen intussen tegen elkaar opbieden voor zijn kennis. Intussen probeert de rest van de crew de bondgenoten van de Scarrans, de Kalish en de Charrids, tegen elkaar op te zetten.



4.21. We're So Screwed part III: La Bomba
De Scarrans doen er alles aan om Johns nucleaire bom te ontmantelen. Intussen houden ze de rest van de crew van Moya gevangen, om te voorkomen dat ze de onderhandelingen voortijdig zouden verlaten. Sikozu heeft het vertrouwen gewonnen van één van de Kalish, Zukash (Jason Chong), die haar een ondergrondse plantage van chrysterium-kristallen toont. De kristallen zijn vitaal in het op peil houden van de verstandelijke vermogens van de Scarrans, en Scorpius wil meer dan wat ook de moederplant vernietigen. Grayza wordt het te heet onder de voeten, en wetende dat een oorlog nu onvermijdelijk lijkt, bereidt ze haar Command Carrier voor om het eerste schot te lossen, zelfs als dat een zelfmoordmissie lijkt. Kapiten Braca kan het niet langer aanzien en hij laat de commandant arresteren. Sikozu moet, gedwongen door de omstandigheden, onthullen dat ze een geheim wapen heeft waarmee ze de Scarrans te lijf kan gaan, maar de kennis daarvan kan heel het Kalish-ras in een netelige positie brengen.

4.22. Bad Timing
Doordat John de chrysterium-kristalvoorraad van de Scarrans heeft vernietigd, beveelt keizer Staleek om de Aarde aan te vallen, waar de bewuste mineralen aanwezig zijn. Scorpius stelt voor dat de aardbewoners een alliantie aangaan met de Peacekeepers, want dan zou een aanval door de Scarrans een oorlogsverklaring zijn. John wil daar echter niet van weten, want dan heeft Scorpius wat hij uiteindelijk wilde. Hij heeft een veel gedurfder, alhoewel een ietsiepietsie gevaarlijker plan: hij wil het wormgat opblazen, waardoor hij de Scarrans, maar ook zichzelf, elke terugkeer naar de Aarde onmogelijk maakt. De operatie vergt echter een zeer delicate timing, die boven de capaciteit van het menselijk vermogen ligt.



BEELD EN GELUID
Er is wederom bijzonder weinig op te merken op de laatste disc uit de Starburst Edition-reeks. Beeld en geluid zijn niet alleen van onberispelijke kwaliteit, de zorg die besteed werd aan de uitgebreide geluidseffecten hebben de reeks altijd meerwaarde bezorgd, en dat blijft ook op deze disc zo. Duidelijke dialogen, knappe muziek en levendige surroundeffecten blijven een winning combination, waarbij de Dolby Digital 5.1-geluidstrack zoals steeds de gewone 2.0-track doet wegdeemsteren. Dit laatste deel uit de reeks is tevens het laatste van drie edities in anamorfisch widescreen, die de voor de reeks zo nodige nodige theatrale trekjes nog eens extra in de verf zet. Vooral het exuberante kleurgebruik is prijzenswaardig naar dvd vertaald.

EXTRA'S
Ook op deze laatste Starburst-editie is er maar één aflevering voorzien van een audiocommentaartrack, en dat is uiteraard de seizoensfinale, en ook de afsluiter van de reeks Bad Timing, met achter de micro Ben Browder en Claudia Black, samen met producent David Kemper. Voor de laatste maal krijgen we ook nog de Cool Farscape Facts en de Alien Encounters op elk van de vier discs voorgeschoteld, alsook 22 minuten aan verwijderde scènes.



Een prestigieuze dvd-reeks als deze Starburst Editions zou natuurlijk niet volledig zijn zonder de nodige nabeschouwingen. Op disc 4 van deze laatste set wordt de reeks behind the scenes-interviews afgesloten door Anthony Simcoe, die met zijn inzichten over de reeks erin slaagt net onder het half uur te blijven. Minder leuk voor de betrokkenen, maar toch ook op de dvd opgenomen, is de vier minuten durende wrap speech die producer David Kemper op de laatste draaidag voor de crew en de cast hield. Kemper trachtte de moed erin te houden door duidelijk te stellen dat het afvoeren van Farscape alvast niet hun fout was, en dat er toch nog een deur op een kier werd gehouden om de lopende verhaallijnen af te maken. De begeesterde campagne die de fans daarna hebben gevoerd, met als voornaamste wapen het internet, die uiteindelijk zou leiden tot The Peacekeeper Wars, wordt gedocumenteerd in "Inside Farscape: Save Farscape" (31 min.). Hierin zien we ook de cast getuigen over hun zwart gat na de reeks en voor de miniserie, maar ook hoe wereldwijd de fans van de reeks campagne voerden voor het behoud van hun favoriete reeks, een beetje zoals bij Firefly, waar een dergelijke campagne uiteindelijk nog een film opleverde, en ook nog de toch niet echt gespeelde appreciatie die de cast zich bij het roepen van een zo luid encore zich liet welgevallen.

Voor een laatste keer worden we nog eens achter het klavier van componist Guy Gross getrokken, die duiding geeft bij zijn soundtrack van de finale aflevering (9 min.), en de Encyclopedia Farscapia wordt voor de laatste keer nog eens geupdatet met informatie over de personages van Stark, Sikozu, Noranti, Rygel, Moya en Pilot. Een op muziek gezette gallerij met productie- en promotionele foto's (13 min.), en enkele cross-promotionele trailers vervolledigen de bonusdisc.

CONCLUSIE
And finally on Farscape... De reeks wordt met deze Starburst Edition alle eer aangedaan die ze verdient, en het is jammer dat totnogtoe geen enkele Benelux-uitgever brood heeft gezien in deze serie met, broodnodig voor elke zichzelf respecterende sci-fi-franchise, een harde kern van supporters - waarbij we de halfslachtige poging van Bridge even buiten beschouwing laten.