FILM
Las Piedras, een vergeten gat in Zuid-Amerika. Verschoppelingen uit zowat alle landen wachten er op een mogelijkheid om aan de miserie te ontsnappen. Op een dag komt er een kans voor mannen die niets meer te verliezen hebben: 2 vrachtwagens gevuld met nitroglycerine moeten 300 mijl over hobbelige en verraderlijke wegen naar een olieveld rijden dat in brand staat. Twee teams vatten, in ruil voor 2000 dollar per persoon, de missie aan. De Corsicaan Mario (Yves Montand) vormt een team met de uit Parijs afkomstige kleine crimineel Mr. Jo (Charles Vanel) terwijl Luigi (Folco Lulli), een Italiaanse metser, de truck deelt met de Duitser Bimba (Peter van Eyck). De kleinste ongecontroleerde beweging kan dodelijk zijn, de reden waarom er twee vrachtwagens worden gestuurd...

Wages Of Fear (Le Salaire De La Peur) is zonder twijfel één van de beste en spannendste thrillers / avonturenfilms ooit. Eerst en vooral is er de fantastische cast onder leiding van de legendarische Yves Montand (Le Cercle Rouge, Grand Prix) die hier misschien wel de beste vertolking uit zijn indrukwekkende carrière neerzet. Ook de rest van de cast is gewoon subliem. De naam Charles Vanel doet wellicht vandaag de dag niet veel belletjes meer rinkelen maar de man is niet alleen volgens diverse bronnen zowat de acteur met de langste staat van dienst (eerste rol in 1910, laatste in 1988!) hij wist ook indruk te maken in films als To Catch A Thief van Hitchock en Les Diaboliques van Clouzot. Oorspronkelijk was Jean Gabin gevraagd om de rol van Mr. Jo voor zijn rekening te nemen maar deze zag het niet zitten om een lafaard te spelen. Alhoewel we onszelf best wel als een liefhebber van Gabin's werk (vooral zijn rol in La Grande Illusion is en blijft subliem) durven te omschrijven, kunnen we ons moeilijk voorstellen dat hij een nog betere vertolking zou afgeleverd hebben dan Vanel. Peter Van Eyck (The Bridge At Remagen, The Spy Who Came In From The Cold) geeft perfect gestalte aan de ogenschijnlijk emotieloze Bimba, een man die net zoals de rest van het viertal, weinig tot niets te verliezen heeft. Van de vier hoofdrolvertolkers is Folco Lulli (Le Grand Restaurant) ongetwijfeld de minst bekende, wat uiteraard niet wegneemt dat ook hij indruk weet te maken. Tijdens het eerste (trage en zelfs bij momenten wat saaie) half uur van Wages Of Fear worden we wat geëntertaind door de aanwezigheid van de immer ravissante Vera Clouzot die ongetwijfeld bij de release van de film menig mannenhart sneller deed kloppen. Naast de erg sterke acteerprestaties kan Wages Of Fear ook bogen op prachtige landschappen (opgenomen in de Camargue), een briljante fotografie en een verhaal dat veel rijker is dan men zou vermoeden. De sublieme spanningsopbouw zorgt ervoor dat de kijker gedurende de laatste twee uur op het puntje van zijn stoel blijft zitten. Zoals eerder vermeld is het eerste half uur wat traag, zelf wat saai, maar achteraf bekeken was dit een goede keuze van Clouzot. Het illustreert perfect de uitzichtloze leegte van het bestaan van de protagonisten en het doet de initiële miserie een fluitje van een cent lijken ten opzichte van de helletocht die ze hebben ondernomen. Wages Of Fear is dan ook zonder twijfel één van de meest donkere en krachtige films die u kan zien, het is een kijkervaring die u niet licht zal vergeten. Hoe moeilijk het wel is om het niveau van Clouzot te evenaren werd diverse keren duidelijk gemaakt door de remakes die er kwamen van zijn films. In vergelijking met de Diabolique-remake van Jeremiah Chechik brengt William Friedkin het er stukken beter vanaf met Sorcerer, de remake van deze Wages Of Fear, maar ook Sorcerer blijft mijlenver verwijderd van het niveau van de originele film.

BEELD EN GELUID
We krijgen een transfer in het originele 1.37.1 formaat. De transfer oogt, rekening houdend met de leeftijd van de film, relatief scherp met niet al te veel printbeschadigingen. Nu vraagt u zich ongetwijfeld af waarom wij deze transfer een score van 4 op 10 toekennen. Het antwoord is simpel: Paradiso is er namelijk in geslaagd om (bij ons weten als enige distributeur ter wereld!) de film in kleur uit te brengen, iets wat wij bij een monumentale zwart-witklassieker als Wages Of Fear uitermate lullig vinden. De impact van Wages Of Fear is zonder twijfel veel groter in zwart-wit. Het is toch wel een beetje straf dat het orakel van Focus Knack een tijdje geleden in zijn bespreking van deze release hiervan geen melding maakte. Uiteindelijk sloeg P.D. wel mea culpa in zijn reactie op de lezersbrief van ondergetekende. Wat de Franse Dolby Digital-monotrack betreft hoor u ons niet klagen, de dialogen klinken helder, vervorming of ruis komen niet of nauwelijks voor.

EXTRA'S
Extra's, Extra's, read all about it... Uhm... we moeten het stellen met trailers voor Wages Of Fear, L'Affaire Saint-Fiacre, The Professor, Under Milk Wood. We kunnen ons niet van de indruk ontdoen dat deze release er "vlug vlug" is gekomen. Zowel als op de voor- als de achterzijde van de hoes staan er spelfouten, op de achterzijde slaagt men er zelf in om delen van een zin twee keer na elkaar te drukken.

CONCLUSIE
Wages Of Fear is zonder twijfel een must see-film die alle moderne thrillers en avonturenfilms met gemak het nakijken geeft. Zeer spijtig dan ook dat we het in de Benelux moeten stellen met een ingekleurde versie zonder extra's. De region 1 Criterion (2 disc re-issue) daarentegen is een dikke aanrader.